Yinede Sevdik

Hoşca kal

Bugün günlerden pazar, ve ben pazar sabahına gözünü açan her insan gibi,
'Ne güzel bir Pazar günü' demek isterdim.

Gel gelelim ki diyemiyorum, çünkü bugün tarihin en berbat günü sayılır benim için.

Bu gün veda günü, bugün ayrılık zamanı. Bugün Özlem için vuslatın sona erdiği bizim içinse başladığı bir gün.

Dokuza kurduğum saatin dokuz buçuğa kadar çalmasına müsade ettim, sanki bu yatak'tan hiç kalkmasam zaman öylece duracak, Özlem hiç gitmicekmiş gibi hissediyordum.

Yataktan kalkar kalkmaz hazırlanıp odamdan çıktım ve mutfaktan gelen seslere doğru yöneldim.

O sırada annem babam ve ablam kahvaltı hazırlıyordu.
Babam midesine aşırı düşkün bir insandır bu sebeple mutfaktaki becerisi asla tartışılmaz. Her ne kadar annem biraz fazla karıştığını düşünse'de, bu zamana kadar yanıldığını görmedim.
Eli çok lezzetlidir.

Uzaktan sesli bir o kadar da neşeli bir "Günaydın" deyip mutfak kapısının önünden hızla geçtiğim sırada, babamın sesiyle geri vites atıp bulunduğum dış kapıdan, mutfak kapısına tekrar ulaştım.

« Yemek yemeden hiçbir yere gitmiyorsun kızım » diyen babama hayretler içerisinde bir bakış attım.
Benimle göz göze bile gelmeyen babamdan alamadığım yüzü Anneme bakarak almayı denedim. En azından belki o 'bırak kızı gitsin' der diye, ama nafile annemin'de beni kahvaltı yapmadan bir yere göndermeye niyeti yoktu.
Şansımı denemek için tekrar babama seslendim.

« Ama baba Özlem gidecek birazdan » diye itiraz etsem de babam benden baskın çıkarak konuştu.

« Babası ile konuştum, bana on iki'de çıkacaklarını söyledi. Hadi abini'de kaldır sofra hazır, önce yemek yiyelim sonra gidersin » dediğinde ona göz devirdim.

Aslında sabah kahvaltısı yapmadan dışarı çıkmayanlardanım, düzen bu ya, bu sabah bir istisna yapmaktı niyetim. Konu kızlarla buluşmak olunca hep bir B planım vardır yemek yemek için.
Zorlasam bizimkileri ikna edebilecek kabiliyete de sahibim, fakat böyle bir masada bırakılıp gidilmez doğrusu.

Masadakileri göz süzgecimden geçirdiğimi gören ablam "Bir kuş sütü eksik onuda sen sevmezsin diye koymadık" dedi.

"Delisin he, tost mı var ? Sen mi yaptın babam mı ?"

"Bu bilgi hayatında neyi değiştirecek Yağmur yedikten sonra her türlü doyacaksın"

"Ya baba ya kıskanma, ben senin tostunu da seviyorum, ama bu başka bir şey, keşke sende bunun tadını bilsen."

"Tarife gerek var mı bilmiyorum ama bol kaşarlı, sucuklu, ketçaplı tost yaptım"

"Benimkini acukali ve peynirli yapsaydın "

"Öyle yaptım zaten, babamda menemen yaptı, off parmaklarını yersin, yemeden gidersen sen pişman olursun valla » dediğinde ben ben değildim artık.

"Siz o tosta ketçapı koyduktan sonra şeker yiyorsunuz zaten. Allah'tan menemen varda yiyecek adam akıllı birşey var"

"Ne kaçırdığını bilmiyorsun baba, neyse kalayım da bu lezzetten mahrum olmayayım"

"Tabi tabi kal sen, sanki başka seçenek sundum sana" dedi babam gülerek ve devam etti "Hadi abinizide kaldırın da yiyelim soğudu yemekler, hadi Yağmur."

"Abimin kalkmasını beklemem ama haberiniz olsun" dedim mutfaktan firlarken.
Bir an evel yiyip gitmem gerekiyordu.

Hemen çantamı kapının koluna takıp koşarak abimin odasına çıktım.