Yinede Sevdik

Ateş gibi

"Yağmur ateşin mi var kızım senin ?"

Nedendir bilmem, bir anne iç güdüsü olsa gerek, beni her tek başıma bırakıp bir yerlere gidişinde olduğu gibi, bugünde giderken evham yapıyordu işte.
Üstelik, bunu bir kalp rahatsızlığımın olduğunu bilmeden yapıyor olması, beni dahada çok şaşırtıyordu.. Düşmez kalkmaz bir Allah var, bir de benim bir annem var ki, asla şaşmaz, bunu neden söylediğimi daha sonra anlayacaksın...

"Yoo anne ne alaka turp gibiyim."

"Alık mısın sen ? Hastayım desene, hazır yeri gelmişken !" dedi koca yürekli abim.

Bir yandan bana laf yetiştirirken, öte yandan bağcıklarını bağlıyordu o da, kapı eşiğinde.

"Ama değilim !"

Abim ve ablamın birbirlerine bakıp atıkları bakıştan sonra, birşeyleri anlamadığımı fark ettim. Kendi aralarında mecazi anlamda arkamdan ama esasında yüzüme yüzüme konuşmalarına müsade etmedim.

"Hasta olmadığı kesin, ama bir yerde bir eksiklik olduğunu düşünüyorum."

"Ah bir düşüneyim, hmm bir tahta gibi."

"Allah Allah, hasta olsam derim herhalde, hissederdim yani !"

"Israr'da ediyor ya."

"Bence jetonu köşeli, yoksa şimdiye düşerdi." dedi en son ablam.

"Açık açık konuşanız da hepimiz anlasak !" Diye haykırdım en sonunda.

"Akıllım, herkes anlamasa daha iyi olmaz mı?"

Ne derseler desinler, anlamıyordum, biz bir yandan tartışırken, annem öte yandan tekrar elini alnıma koydu ve babama seslendi.

"Yanakların kırmızı sanki, öyle değil mi Yaman bir baksana ?"

Babamda içerden çıkarken, ablamla bulunduğumuz kapının eşiğinden çekildik ve geçmesine izin verdik. Babam ayakkabılarını giyerken annem tekrar babama seslendi.

"Baksana hasta gibi."

"Aman Sedef sende, hasta olsa, bu durumda mı olur, helede Yağmur, kesin arkamızdan plan bile yapmıştır."

"Ne yani baba, hastalanınca yatak döşek mı yatıyorum... Ne nazımı gördünüz bu zamana kadar...Haaa siz o mana ! Baştan desenize !"

Babama laf yetiştirirken, abimle, ablamın ne demek istediğini yeni idrak etmiş, ve bunu çokça belli etmiştim bile.

"Ayy evet ben çok hastayım, yanı akşama yatak döşek, o derece hasta olacak gibiyim, iyiki gelmiyorum ha, birde benle uğraşacaktınız. "

Tüm bu sözlerimin ardınan nazikçe öksürdükten sonra, bakışlarımı abime çevirdim, ve bir jüri edasıyla beni alkışlamaya başladı.

"Peeees ! Mükemmel oyunculuk !"

Ablamın "Bence oscar almalı" diyip ıslık ötürmesiyle, babamda duyduklarına kayıtsız kalmadı.

"Ödüllü performans ! Ama sen anlayana kadar geçti Bolu'nun pazarı kızım."

Abimin alayla gülmesi ile annemde hasta olmadığıma ikna olmuş gibiydi.

"Tamam yavrum ailecek ikna olduk, abartmana gerek yoktu."

"Size iyi eğlenceler anne." Dedim muzipçe.

"Halbuki gelsen bizimle ne güzel aklım kalmayacak sende."