Saklı sırlar

14. Gerçekten istiyorum

İyi okumalar ✨

Gökalp

"İyisin değil mi?"

"İyiyim, amca. Ağrım artık geçti, iyiyim." Daha kaç kez aynı şeyleri soracak diye geçirdim aklımdan.

"Sarpın adından özür dilerim, oğlum." dedi yine mahçup sesiyle.

Göz devirip "Sorun değil,amca. Artık özür dileme. Sarpla hep sorun yaşıyoruz." dedim.

"Bu sefer gözüm üzerinde olacak. Sorun çıkartamaz size."

Kapının açılma sesiyle bakışlarımı kapıya yönelttim. Yıldız abla elinde kahve koyulu tepsiyle gelmişti. Eyvah, iki kahve vardı, başım beladaydı kesin.

Alt dudağımı ısırıp "Tamam, amca." dedim. Yıldız abla bir bardağı önüme bir bardağı da kendi önüne koyup karşımdaki koltuğa geçti.

"Hadi iyi bak kendine." Şuan konuşmayı bitirecek zaman değil di ama.

"Sende, amca, sende." Telefonu kapatıp masaya bıraktım.

Yıldız abla kahvesinden yudum alırken imalı bakışlarını da göndermeyi unutmuyordu. Sıkıntılı bir nefes alarak "Yıldız abla, neden bahsedeceğini biliyorum. Daha zamanı değil. Bana olan hislerinden emin değilim. Yapamam." dedim yine aynı şeyleri tekrar edeceğini bildiğim için.

"Ben eminim, Gökalp. Bir birinize olan bakışlarınızdan haberdar değilsiniz siz."

Yüzümü sıvazlayarak arkaya yaslandım. Kafamıda yaslayıp gözlerimi kapadım. "Tamam, Yıldız abla, tamam. Konuşacağım."

Yıldız ablaya karşı gelmek mümkün değildi. İstediğini zorlada olsa yaptırırdı. Aslında bu sadece onun istediğide değildi.

Artık Dilek hislerimden haberdardı. Bunu kendim ona asla itiraf edemezdim. Sarpın söylemesi bir nevi işimi kolaylaştırdı. Yine de benden duyması daha iyi olurdu.

Dilekte bunu isterdi değil mi?

Dileğin de bana karşı hislerinin farkındaydım ama birlikte olamazdık. Benimle olmak istermiydi ki? Bir mafyayla...

Bu gerçek aklıma geldikçe deliriyordum. Farklı tanışsaydık, farklı bir işim olsaydı belki şansımız vardı. Ama böyle...

Onun da hayatı tehlikeye girmiş olacaktı. Zaten şimdiden tehlikedeydi. Sarp ona karşı hislerimi öğrendiyse başkaları da öğrenmiş demekti. Artık tehlikedeydi hayatı, ama daha fazla kötüleşsin istemiyorum. Bu yüzden soğuk davranıyordum.

Bu benim için o kadar zorki... İki adım ötemde olmasına rağmen onu izleyememek, kokusuyla ciğerlerimi dolduramamak, hiçbir zaman bırakmamak şartıyla sarılamamak ve saire...

Soğuk davranmam onu da üzüyordu, görüyordum bunu. Ama onun iyiliği için şimdilik böyle olmalıydı. Uzak kalmak ikimiz için de en iyisiydi.

Tüm tehlikeler hallolduktan sonra Dileği evimde tutmayacaktım. Eski düzenine geri döne bilmesi için de elimden geleni yapacaktım. Her daim yanında olmasam da başına birşey gelmesine izin vermezdim.

Farklı koruma yolları denedim onu kaçırmazdan önce, ama işe yaramadı. Sarp bir türlü durmak bilmedi. İşler farklı raddeye gelince kaçırmak zorunda kaldım.

Benim yüzümden ona zarar gelmesine izin veremezdim. Şimdi de izin vermem. Tehlike devam ettiği sürece yanımda, gözümün önünde olursa hiç kimse ona yaklaşmaya cesaret edemezdi.

"Amcanla mı konuştun?" diye soran Yıldız ablayla düşüncelerimden ayrıldım ve dikkatimi ona verdim. Bir kez daha yanında dalıp gitmemeliydim.