Saklı sırlar

22. Sevgilisi misin?

İyi okumalar ✨

Kısa bir yolculuk sonucu eve gele bilmiştik. Evleri fazla uzakta değildi.

Ev tek katlı, lüksten uzak bir yerdi. Etrafı ağaç, çiçekle dolu, harika bir manzara yaratıyodu. Küçük bir evde değildi, normal boyutta bir yerdi.

Hayallerdeki gibiydi, tek katlı, etrafı yeşillikle dolu, sakin bir ev. Üç kişi için yeterli büyüklükteydi.

Evin etrafında birkaç koruma vardı. Taner abi de mafya olduğu için garipsemedim bu durumu.

Yıldız abla önden giderek kapıyı açmış, ilk içeri kendisi girmiş peşinden ben ve Taner abi girmişti.

"Hoş geldin evimize, Dilek." Hâlâ kapının önünde duruyor, bavulumu da yanımda tutuyordum.

"Hoş buldum."

Etrafı süzüyor, koridoru izliyordum. Koridor iki kişinin geçe bileceği büyüklükte, koridorun sonunda ise bir döngü vardı.

"Sana odanı göstereyim." Ardından hareketlenerek koridordaki odaların önünden geçmeye başladı. Yıldız ablanı takib etmeye başladım. Bir kapını açıp birlikte içeri girdik. Küçük sayılmayacak boyutta odaydı. Benim için lüzumundan fazla rahat oda olacaktı.

İçeri doğru adım attığımda kapının sağ tarafında kalacak şekilde iki kişilik yatak, yanında komodin, ardından da pencere geliyordu. Yatağın karşısındaki duvara yaslanmış dolap, tam karşımızdaki duvara yaslı makyaj masası vardı.

Bavulumu dolabın önüne sürükleyip yatağa oturdum. "Kendi odan kadar olmasa da idare edersin." Sanki bu zamana kadar prensesler gibi yaşamıştım.

"Benim için önemli olan yatak ve dolap. Burda herşey var. Güzel bir oda, Yıldız abla."

"Öyle olsun bakalım. Sen de yarın yerleştirirsin eşyaları. Şimdi yat dinlen. Senin için zor bir gün oldu." Üzüntüsü sesinden belliydi.

"Tamam," dedim uzatmadan. Yorgundum, dinlenmeye çok ihtiyacım vardı. Düşüncelerimin izin verdiği kadar dinlenecektim artık. Bugün öğle kolay unutulmayacaktı.

"Yıldız abla, kızın nerede? Haberi olmadı mı geldiğimizden?" Eve girdiğimizde etrafda ne çocuk sesi duymuş nede çocuk görmüştüm.

"Uyuyordur o. Yarın görürsün." Anladım dercesine kafamı salladım. "İyi geceler, deli kızım." Gülümseyerek "Sana da," dedim.

Yıldız abla odadan çıkmış, kapıyı da ardından kapatmıştı. Bakışlarımı son kez odada gezdirip iç çektim. Acaba bu gece uyuya bilecek miydim?

Bavulumdan pijamalar çıkartıp, üzerimi değiştirdim. Yatağıma yerleşip günün yorgunluğunu atmak için uyumaya çalıştım. İlk birkaç dakika zorlansam da sonunda uykuya dalmıştım.

••••••

Sabah evde koşuşturma sesleriyle uyanmıştım. Uykulu gözlerle etrafa bakarak nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Farklı oda görüş alanıma girince Yıldız ablalara geldiğimi hatırlayıp tekrar uyumaya karar kıldım. Ama açılan kapı izin vermemişti.

Kafamı kaldırıp kim olduğuna bakacağım an, ben kendisini göremeden kapıyı kapatıp kaçmıştı. Karşılaştığım olayla kaşlarım çatılırken kim ola bileceğini düşündüm.