លុះដល់រសៀលថ្ងៃត្រង់បន្តិចថេយ៉ុងនិងមីនជីចាប់ផ្ដើមចេញដំណើរទៅជាមួយក្រុមអ្នកជួយដើរ.រក ជិះរកពីកន្លែងមួយទៅកន្លែង គឺថាទីនេះមាន កោះជាប់ៗ គ្នា 3 ដោយ កោះទី 1 គឺកោះពួកគេស្នាក់នៅ ទី 2 និង 3 មិនដែលមាននរណាឆ្លងកាត់ឬទៅទីនោះឡើយព្រោះគេនិយាយថាទីនោះវាមានគ្រោះថ្នាក់ដូច្នេះហើយទើបគ្មាននរណាហ៊ានទៅ ។
កាប៉ាល់តូចល្មមបានជិះឆ្វែលមើលនៅកោះទី 2 និងបញ្ជាកូនក្រុមប្រហែលជាងដប់នាក់ដើរ.រកនៅក្នុងព្រៃនោះ តែហាក់គ្មានស្រមោលឬដានជើងបន្សល់ទុកអ្វីឡើយបញ្ជាក់ថាទីនេះគ្មាននរណាមកទេ ។
ឯជុងគុកឯនេះគិតតែពីដើរឈប់ៗ ពេលខ្លះក៏បានអៀវជីមីនពេលខ្លះក៏ឲ្យគេចុះដើរដោយខ្លួនឯងប៉ុន្តែដូចដែលដឹងហើយថាសុខភាពរបស់គេមិនសូវជាអំណោយផលប៉ុន្មានទេ កំពុងមិនស្រួលពីអើយមក ត្រូវហែលសមុទ្រយូរ មកអង្គុយត្រាំទឹកព្រឹកមិញទៀត...
« ខ្ញុំទៅមុខលែងរួចហើយ » កាយល្អិតឈប់ងក់មួយកន្លែងឧទានប្រាប់ជុងគុកថាគេទៅបន្តលែងរួច ការដែលដើរព្រៃវាមិនមែនងាយស្រួលទេ ម្យ៉ាងនេះក៏មិនមែនជាការដើរដោយរៀបចំកម្រោងឡើយ គឺវង្វេង ។
ពួកគេព្យាយាមដើររកច្រកផ្លូវណាមើលទៅទំនងអាចចេញផុតប៉ុន្តែចេញមិនផុតតែម្ដង មានតែចូលជ្រៅកាន់តែខ្លាំង
« ដើរបន្តិចទៀតសឹមសម្រាក » និយាយហើយជុងគុកក៏បន្តកាន់ដៃជីមីនដើរទៅមុខទាំងមិនដឹងទេថាពេលនេះអ្វីគ្រប់យ៉ាងប្រែជាងងឹតក្នុងកែវភ្នែករបស់ជីមីន សូម្បីតែសម្លឹងជុងគុកក៏គេមិនអាចសម្លឹងបានផង
ព្រូស~
« ជ-ជីមីន ? » គ្រាន់តែលឺសម្លេងដួលភ្លាមជុងគុកប្រញាប់បែរមកក្រោយភ្លែត តែអ្វីដែលបានឃើញគឺរាងកាយតូចកំពុងដួលទៅលើដី ភ្នែកបិទជិតឈឹងជាមួយនិងបបូរមាត់ស្លេកប៉ឹម
« នរណាក៏បានជួយផង..ជីមីនក្រោកឡើងកុំលេងសើចជាមួយយើងណា » ដៃមាំអង្រួនកាយមិនដឹងអីទៅវិញទៅមកជាមួយនិងសម្លេងស្រែកហៅជំនួយថ្វីបើដឹងគ្មាននរណាបានលឺក៏ដោយ
ជុងគុកលើកបីជីមីនរត់ត្រឡប់ថយក្រោយព្រោះបើគេទៅមុខគឺគ្មានអ្វីក្រៅពីដើរចូលព្រៃរិតតែជ្រៅទេដូច្នេះជំរើសល្អរត់ថយក្រោយទៅរកមាត់ជ្រោះវិញ
YOU ARE READING
Mystery Love
Actionទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សពីរនាក់ដែលគេត្រឹមជាបងប្រុសចង់ចូលទៅសងសឹកឲ្យប្អូនរហូតអាថ៌កំបាំងត្រូវបានស៉ើបម្ដងបន្តិចៗទាល់តែការពិតលាតត្រដាង..តើនាយនិងមានអារម្មណ៍បែបណានៅពេលដែរដឹងថាមនុស្សនៅក្បែរខ្លួនជាមនុស្សផ្សេងមិនមែនជាមនុស្សដែលខ្លួនធ្លាប់ស្គាល់ ? ផាកជីមីន x ចនជុង...
