Από την πλευρά της Άννας.
Η μέρα των γενεθλίων μου έφτασε, και ομολογώ ότι δεν αισθάνομαι καθόλου χαρούμενη γι' αυτό. Πάντοτε έχω μια μελαγχολία αυτήν την μέρα, και δεν φταίει το γεγονός ότι γίνομαι κατά έναν χρόνο μεγαλύτερη. Φταίει το ότι μου λείπει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, που θα ήθελα να είναι εδώ, να τα γιορτάσουμε μαζί, όπως όταν ήμουν παιδί.
Σηκώνομαι με φόρα από το κρεβάτι μου. Θα προσπαθήσω να μην χαλάσω την ψυχολογία μου σήμερα. Θα προσποιηθώ πως όλα είναι τέλεια. Έτσι κι αλλιώς... είναι απλά μια μέρα, σαν όλες τις άλλες.
Κατευθύνομαι στην κουζίνα του σπιτιού. Ένα ζεστό ρόφημα θα με βοηθήσει. Δεν προλαβαίνω να πάρω το κουτί με το τσάι από το ντουλάπι, και αμέσως ακούγεται το τηλέφωνο μου.
Το βγάζω από την τσέπη της φόρμας μου, ανακαλύπτοντας με χαρά πως είναι η μαμά μου. Ακουμπάω την συσκευή στο αυτί μου.
«Να ζήσεις Αννούλα και χρόνια πολλά! μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά....»
«Εντάξει μαμά, το κατάλαβα ότι σήμερα είναι τα γενέθλια μου.» Την πειράζω και γελάμε μαζί.
«Χρονιά πολλά αστέρι μου! Σου εύχομαι υγεία, ευτυχία, κι ότι άλλο ποθεί η καρδούλα σου!» Ένα πλατύ χαμόγελο έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο μου.
«Σ' ευχαριστώ μαμά μου. Τι κάνετε;» Ρωτάω, ενώ βολεύω την συσκευή ανάμεσα στο αυτί και στον ώμο μου.
«Καλά αγάπη μου, όπως τα ξες. Αλλάζει τίποτα εδώ πέρα άλλωστε;» Ρωτάει με μια νότα θλίψης στην φωνή της.
Κατεβάζω το κουτί με τα φακελάκια του τσαγιού από το ντουλάπι και μετά το κλείνω.
«Αν δεν αισθάνεσαι καλά, έλα εδώ. Θα σου κάνει καλό ένα ταξίδι, θα αλλάξεις αέρα.» Της το έχω προτείνει χιλιάδες φορές.
Την ακούω να ρουθουνίζει από την άλλη γραμμή.
«Αννούλα μου, αφού ξέρεις ότι η μαμά σου δεν είναι ριψοκίνδυνη.» Λέει με πειραχτικό τόνο.
Ναι, το ξέρω ότι δεν έχει το θάρρος να ανέβει στο αεροπλάνο και να έρθει να με επισκεφτεί. Εν μέρει.... ίσως με βολεύει αυτό. Η μάνα μου δεν γνωρίζει τίποτα για τον Αλέξανδρο, και δεν θέλω άλλωστε να μάθει.
Ένα σύντομο χαχανητό αμηχανίας μου ξεφεύγει.
«Ναι, σωστά. Το είχα ξεχάσει.» Απαντάω.
Τινάζομαι μόλις ακούω το κουδούνι της πόρτας. Τόσο νωρίς; ποιος μπορεί να είναι;
«Άκουσα καλά; έχεις επισκέπτη;» Με ρωτάει σχεδόν πονηρά από την άλλη γραμμή.
YOU ARE READING
Σε απόσταση ασφαλείας
Romance«Έχεις συνειδητοποιήσει ποια είμαι εγώ; και σε τι θέση βρισκόμαστε, Βίκτωρα;» Η φωνή της ανεβαίνει σταδιακά, γεμίζοντας με θυμό την ατμόσφαιρα γύρω μας. «Ναι, ξέρω ποια είσαι, και έχω επίγνωση της κατάστασης μας....» Της εξηγώ, προσπαθώντας να παραμ...
