Σε απόσταση ασφαλείας

Παραδώσου Άννα

«Βγάλ' το.» Επιμένει στο αίτημα του, ενώ ταυτόχρονα απλώνει το χέρι.

«Όχι!» Απαντάω κατηγορηματικά καθώς τραβιέμαι πίσω, ώστε να μην με ακουμπήσει.

Ένα αυτάρεσκο γελάκι του ξεφεύγει.
«Αφού ξέρω ότι και συ το σκέφτεσαι, Άννα.» Λέει με απόλυτη σιγουριά.

«Όχι! Δεν σκέφτομαι τίποτα.» Του δηλώνω, νιώθοντας τρομοκρατημένη απ' όλο αυτό.

Ξαφνικά το ύφος του σοβαρεύει. Χωρίς να το περιμένω, με γραπώνει από τα χέρια και με τραβάει στην αγκαλιά του.

Άθελά μου, ακουμπάω τις παλάμες μου στα πλευρά του, κάτω από το λινό πουκάμισο. Να πάρει, νιώθω το δέρμα του να καίει το δικό μου. Το πρόσωπο του βρίσκεται μονάχα μερικά χιλιοστά μακριά από το δικό μου, και το βλέμμα του.... δεν έχω ξαναδεί πιο σκοτεινό βλέμμα, πιο ερωτικό από το δικό του.

Πράγματι, είμαι η πεταλούδα που τον κυνηγά, που πετάει γύρω από το φως του, περιμένοντας να με παγιδεύσει στον δίχτυ του.

Σηκώνει αργά το φόρεμα μου, ώστε να χώσει τα χέρια του από κάτω και να αγγίξει τους μηρούς μου. Κλείνω τα μάτια, απολαμβάνοντας την αίσθηση.

«Αφού το θέλουμε και οι δύο, Άννα.» Ψιθυρίζει καθώς σκύβει στον λαιμό μου, αφήνοντας ένα και μοναδικό φιλί στο δέρμα μου.

Συγκρατώ τον αναστεναγμό που απειλεί να ξεφύγει από τα χείλη μου. Αφού βλέπει πως δεν τον διώχνω, αφήνει άλλο ένα φιλί, λίγο πιο κάτω. Δεν τον σταματάω. Δεν έχω την δύναμη να το κάνω, ούτε την απαραίτητη λογική.

Ούτε που κατάλαβα πότε κατέβασε τις τιράντες από τους ώμους μου. Τα βλέμματα μας ξανά έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.

«Βγάλ' το.» Με προστάζει μαλακά, αλλά και με μια βραχνάδα στην φωνή του.

Υπνωτισμένη από την παρουσία του, υπακούω σιωπηλά, αφήνοντας το φόρεμα να ξεγλιστρήσει από το κορμί μου, φτάνοντας στους αστραγάλους μου.

Τα μάτια του περιπλανιούνται άσεμνα επάνω μου, θαυμάζοντας την γύμνια μου.
«Μου κόβεις την ανάσα.» Ψιθυρίζει, με το ύφος του απόλυτα σοβαρό.

Κι εγώ όμως δεν έχω μείνει ανεπηρέαστη από την γοητεία του. Το σώμα του είναι καλοσμιλεμένο, και σκληρό.

Παίρνω το θάρρος και ακουμπάω την παλάμη μου στο στήθος του. Νιώθω το δέρμα του, ζεστό και μεταξένιο, νιώθω επίσης τις τρίχες του να γαργαλούν ευχάριστα τις αρθρώσεις μου.