«Εγώ πάω.» Ο Θωμάς επιμένει και τελικά ξεφεύγει από την λαβή μου.
«Θωμά!» Μουγκρίζω μήπως και τον σταματήσω, αλλά δε τον προλαβαίνω. Γαμώ το στανιό μου γαμώ!
Σε μια απερίσκεπτη στιγμή, κλωτσάω το τραπέζι του μπιλιάρδου, κάνοντας τις μπάλες να αναπηδήσουν.
«Τι έπαθες ρε μαλάκα; τρελάθηκες;» Ο Παντελής με ειρωνεύεται, προκαλώντας με να ξεσπάσω επάνω του.
«Τράβα μάζεψετον!» Απαιτώ, σηκώνοντας επιδεικτικά το χέρι μου.
«Γιατί ρε μαλάκα; αφού την γουστάρει, και απ' ότι φαίνεται...
το γκομενάκι είναι ολομόναχο.» Τον κεραυνοβολώ με το βλέμμα μου, την στιγμή που ακούω τον χαρακτηρισμό του.
«Τράβα να τον μαζέψεις, τώρα!» Σφυρίζω μέσα από τα σφιγμένα μου δόντια. Σίγουρα μοιάζω με άγριο θηρίο αυτή τη στιγμή.
«Ρε Βίκτωρα, τι ζόρι έχεις τώρα; άφησε τον.» Πετάγεται και η Νατάσα, υπενθυμίζοντας μου την παρουσία της.
Ο Παντελής γελάει ειρωνικά.
«Καλά σου λέει το κορίτσι ρε μαλάκα. Ασχολήσου εκεί μαζί της και άσε τον φιλαράκο μας να παίξει μπάλα.» Λέει ρίχνοντας μια πονηρή ματιά προς τον Θωμά, ο οποίος έχει αρχίσει ήδη να μιλάει με την Άννα.
Γαμώτο γαμώτο γαμώτο! Γυρίζω πλάτη, ακουμπώντας τις παλάμες μου επάνω στην τσόχα του μπιλιάρδου.
«Θες ένα ποτό να ηρεμήσεις μωρό μου;» Με ρωτάει σιγανά η Νατάσα, η οποία τώρα στέκεται δίπλα μου, με το χέρι της να χαϊδεύει το μπράτσο μου.
«Πως κάνεις έτσι ρε μαλάκα; ούτε γκόμενά να την είχες την τύπισσα.» Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το γαμημένο ποτήρι της υπομονής μου.
Γυρίζω και τον αρπάζω από τα πέτα του τζάκετ του, φέρνοντας τον αντιμέτωπο με τον θυμό μου.
«Μία ακόμα φορά να την αποκαλέσεις έτσι.....» Αφήνω μετέωρη την πρόταση μου.
Σε μια μοναδική στιγμή, καταλαβαίνω ότι το έχω παρατραβήξει. Φέρομαι σαν παρανοϊκός αυτή την στιγμή.
«Τι τρέχει Βίκτωρα; μήπως την γουστάρεις;» Το μπάσταρδο, συνεχίζει να με ειρωνεύεται! Είμαι έτοιμος να του ρίξω μπουνιά, όμως μια αόρατη δύναμη με κρατάει πίσω.
Αφήνω το τζάκετ του, σφίγγοντας τόσο πολύ τα δόντια μου, που νομίζω ότι θα σπάσουν.
«Εγώ φεύγω.» Δηλώνω, αρπάζοντας το μπουφάν μου από την καρέκλα.
«Τι; γιατί;» Η Νατάσα δείχνει σαστισμένη από την απόφαση μου.
«Καλό βράδυ.» Εύχομαι και μετά περπατάω προς την έξοδο.
ESTÁS LEYENDO
Σε απόσταση ασφαλείας
Romance«Έχεις συνειδητοποιήσει ποια είμαι εγώ; και σε τι θέση βρισκόμαστε, Βίκτωρα;» Η φωνή της ανεβαίνει σταδιακά, γεμίζοντας με θυμό την ατμόσφαιρα γύρω μας. «Ναι, ξέρω ποια είσαι, και έχω επίγνωση της κατάστασης μας....» Της εξηγώ, προσπαθώντας να παραμ...
