Βγαίνω από το μπάνιο, σχεδόν έτοιμη για την αποψινή μας έξοδο. Παραξενεύομαι όμως την στιγμή που βλέπω τον Αλέξανδρο ξαπλωμένο στο κρεβάτι και να διαβάζει.«Ακόμα δεν ετοιμάστηκες;» Τον ρωτάω με περιέργεια.
«Δεν θα έρθω τελικά.» Μου ανακοινώνει, αφήνοντας κάτω το βιβλίο του.
Κατσουφιάζω.
«Γιατί;»«Ε δεν έχω και πολύ όρεξη.» Απαντάει λιτά.
Να πάρει, και νόμιζα ότι θα βγαίναμε οι δυο μας για ένα χαλαρό ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου. Τώρα χάλασε όλη μου η διάθεση.
«Εσύ αν θέλεις πήγαινε.» Λέει καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι για να με πλησιάσει.
«Υπέθετα ότι θα βγαίναμε μαζί.» Παραπονιέμαι σαν μικρό παιδί.
Τώρα ο Αλέξανδρος στέκεται μπροστά μου, με τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μάγουλα μου.
«Συγγνώμη που σου το χάλασα, αγάπη μου.» Απολογείται με ειλικρίνεια.Χαμηλώνω το βλέμμα στο πάτωμα. Τσάμπα και η ετοιμασία. Δεν είμαι από τις γυναίκες που συνηθίζουν να γκρινιάζουν, και πάντοτε προσπαθώ να κατανοώ τον Αλέξανδρο. Τέλος πάντων, δεν πειράζει.
«Γιατί δε λες τα παιδιά να βγείτε;» Προτείνει γεμάτος ελπίδα ξαφνικά.
Σκυθρωπιάζω.
«Την Νατάσα και τον Βίκτωρα;»«Ναι, αγάπη μου.» Απαντάει αμέσως, διορθώνοντας κάποιες τούφες από τα μαλλιά μου.
Δεν έχω τέτοια οικειότητα μαζί τους, από την άλλη δεν θέλω να ξεβαφτώ και τόσο σύντομα. Ακουμπάω τα χέρια μου στο στήθος του.
«Ασ' το. Θα πιω ένα ποτάκι και μετά θα ανέβω κατευθείαν. Δε θα αργήσω.» Τον ενημερώνω.
Ένα απαλό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του.
«Να αργήσεις όσο θέλεις. Εγώ θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω.» Λέει πριν αφήσει ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο μου.Με κάνει τόσο χαρούμενη που με εμπιστεύεται. Άλλος στη θέση του θα ζήλευε μέχρι και τον αέρα που αναπνέω. Αυτό είναι και ένα στοιχείο που με τραβάει στον Αλέξανδρο, η σιγουριά του, η αυτοπεποίθηση του.
______________________________
Μόλις φτάνω στο μπαρ του ξενοδοχείου, διακρίνω ότι δεν έχει και πολύ κόσμο. Σιγά μην έβγαιναν εδώ, όλοι πηγαίνουν σε κλαμπ και διασκεδάζουν. Ένας θεός ξέρει πόσα χρόνια έχω να πατήσω σε τέτοια μέρη! Όχι ότι μου λείπουν και ιδιαίτερα βέβαια.
YOU ARE READING
Σε απόσταση ασφαλείας
Romance«Έχεις συνειδητοποιήσει ποια είμαι εγώ; και σε τι θέση βρισκόμαστε, Βίκτωρα;» Η φωνή της ανεβαίνει σταδιακά, γεμίζοντας με θυμό την ατμόσφαιρα γύρω μας. «Ναι, ξέρω ποια είσαι, και έχω επίγνωση της κατάστασης μας....» Της εξηγώ, προσπαθώντας να παραμ...