Σε απόσταση ασφαλείας

Υποθέσεις

Το βράδυ κάθομαι στο μίνι μπαρ της σουίτας, γεμίζοντας το ένα ποτήρι πίσω απ' τ' άλλο. Η σουίτα είναι τόσο τεράστια, αλλά μου φαίνεται τόσο μικρή, σχεδόν με πλακώνει!

Γιατί κάθε φορά που την βλέπω συμπεριφέρομαι σαν κάφρος; Λέω και κάνω πράγματα που σίγουρα δεν θα τα έκανα σε καμία άλλη. Προσπαθώ συνεχώς να την τσιγκλάω, για να προκαλώ την προσοχή της.

Γιατί έχω ανάγκη την προσοχή της;

Ξαφνικά ακούω βήματα να με πλησιάζουν.
«Βαρέθηκα εδώ μέσα, Βίκτωρ.» Παραπονιέται η Νατάσα, λες και φταίω εγώ γι' αυτό.

Κοιτάζω το ποτήρι μου.
«Τότε βγες.» Προτείνω λιτά.

Την ακούω να ξεφυσά.
«Νόμιζα ότι θα βγαίναμε μαζί.» Νιαουρίζει σαν μικρή γατούλα.

Πριν καλά καλά το καταλάβω, τα χέρια της τυλίγουν τον λαιμό μου από πίσω.
«Δεν έχω όρεξη Νατάσα, με συγχωρείς.» Την ενημερώνω, πιάνοντας μαλακά τους καρπούς της για να τους κατεβάσω από πάνω μου.

«Γι' αυτό με έφερες εδώ; για να με έχεις κλεισμένη σε ένα δωμάτιο;» Ωχ, δεν το πιστεύω ότι άρχισαν οι γκρίνιες!

«Δε σε κρατάω με το ζόρι εδώ μέσα, Νατάσα. Μπορείς να βγεις οποιαδήποτε ώρα θες.» Της υπενθυμίζω με ψυχραιμία.

«Δέχτηκα να σε ακολουθήσω σε αυτό το ταξίδι επειδή θα ήμασταν μαζί! δεν ήρθα εδώ για να κάνω πράγματα μόνη μου.» Μιλάει με τόσο πείσμα, με τόση εμμονή. Αυτό δεν άντεχα ποτέ στις γυναίκες.

Τσιμπάω με σύγχυση την γέφυρα της μύτης μου.
«Είμαι κουρασμένος απόψε, εντάξει;» Πετάω άλλη μια δικαιολογία.

«Για να πίνεις όμως, δεν είσαι!» Αφήνει το καρφί της, προκαλώντας με να την κεραυνοβολήσω με το βλέμμα μου.
«Τέλος πάντων, εγώ θα βγω!» Μου ανακοινώνει και μετά φεύγει προς την κρεβατοκάμαρα, εκεί απ' όπου ήρθε.

Βγάζω ένα ειρωνικό επιφώνημα. Και μένα τι μου το λέει; για να την συγχαρώ; Ας πάει όπου θέλει, σάμπως με νοιάζει; Απλώς την έφερα μαζί μου ως κάλυψη για τα μάτια του πατέρα μου, αλλά.... και της Άννας.

Πάντως οι γυναίκες είναι απίστευτες! Της έχω κάνει ολόκληρο ταξίδι, με έξοδα δικά μου, μέσα στην χλιδή, όλα πληρωμένα, κι αυτή επιμένει να γκρινιάζει σαν μπέμπα. Δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένες τελικά. Άραγε όλες έτσι είναι; η τυχαίνουν μονάχα σε μένα αυτές;

Αναρωτιέμαι.... και 'κείνη έτσι είναι; και 'κείνη αντιδρά σαν γυναικούλα όταν δεν της κάνεις το χατήρι; σε πιέζει μέχρι να γίνει το δικό της;