The Player's Game

Chapter 51 - The End? I Don't Think So

Chapter 51

Nakatayo ako ngayon sa harap ng puntod niya..

Isang taon na rin ang nakalipas simula ng mamaalam siya..

Hindi ko man lang napaghandaan.

Kung kalian mas nakikilala ko na siya, saka pa siya nawala.

Para kaming baraha na mabilis binalasa ng tadhana. Everything was chaos a year ago.

Hindi namin inasahan ang mga pangyayaring sumira sa paniniwala naming lahat.

Dumanak ang dugo.. maraming nawala.. maraming nasaktan.. at maraming nagdusa..

Sa wakas, nakaalis rin ako sa bangungot na yun.

But I guess it was an eye opener for us.

Kung hindi nangyari ang lahat ng 'yon, malamang namumuhay parin kami na puro kasinungalingan ang nagpapa-ikot sa mundo namin.

Yun nga lang, kagaya ng sinabi ko kanina, kailangan pang may mawala para mai-ayos ang lahat ng gulo.

Napatingin ako sa puntod niya.

                Vincent Sandoval

                Born: September 12, 1995            Died: August 27, 2014

Ni hindi niya man lang naipaliwanag ang pangalang yan sa akin.

Ang daya mo Kuya. You owe me lots of explanations. Hindi mo man lang ako dinalaw kahit sa panaginip, marami sigurong chicks dyan sa pinuntahan mo kaya nakalimutan mo na ako.

Hindi ko namalayang umiiyak na naman ako. Sa pitong taong magkasama kami, halos sa kanya na ako nakadepende. Then one day, boogsh, wala na siya.

Hindi ko alam kung paano ko nagawang patawarin si Stephen sa ginawa niya kay Kuya.

Siguro dahil katulad ni Kuya... pumunta na rin siya sa isang lugar kung saan hindi siya ulit makakabalik.

Nagsimula ulit akong mabuhay bilang isang Alexandra Seo.

Kita mo nga naman, akala ko Intsik ako, Koreana pala. -.-

Oo, pati pangalan ko, isang malaki ring kasinungalingan. Kailangan daw kasi para maitago ang identity ko.

What happened that day still hunts me..

-Flashback-

Nilapitan ko si Ashton at Karen, sinubukan kong intindihin sila. Baka naman may matinding rason kung bakit nila nagawa sa akin ang lahat ng to.

Sinabi ko lahat ng gusto kong sabihin sa kanila. Hindi ako sigurado sa kung anong pwedeng mangyari sa araw na to.

Huli kong nilapitan si Sebastian. I remember everything now. Lahat-lahat.. walang mintis. Hindi ko alam kung anong nangyari pero naaalala ko na si Seb ng buong-buo. I'm wearing this confused and innocent look to fool Stephen.

I want to show Seb how I feel. The warmth he's asking for.. I gave it to him..

"Don't forget me."

Hindi ko na naiwasang maiyak dahil sa blanko niyang mga mata.

I kissed him... I hope he gets the message.

Mas napapikit ako ng maramdaman ko ang malamig na baril sa tagiliran ko.

*BANG*

"ALEXANDRA!" Sigaw ni Karen.

Kasabay ng pagputok na yun ang pagyakap sa akin ni Sebastian.

"We'll never let you get hurt.." bulong niya. We?

Lilingon sana ako sa likod pero pinigilan niya ako.

Hinawakan niya ang batok ko at niyakap ako ng mas mahigpit.

"I'm glad you remembered."

Napangiti ako pero agad ring nawala ng maramdaman kong ang basang likod ni Sebastian.

"Kapag nagkita tayo uli.. at pareho na tayong namumuhay ng maayos at normal..we will start a new beginning, Alexandra. I promise."

Nang makita ko kung ano ito, hindi ako nagkamali... dugo..  

 Hindi ko alam pero... biglang lumabo ang paningin ko..

At sabay kaming bumagsak sa sahig...

-End of Flashback-

After that, nagising ako sa bahay ni Karen, she explained everything to me. Sebastian sent her to look after me. Totoong kaibigan ko na siya ngayon.

Simula ng mangyari ang insidenteng 'yon, hindi ko na ulit nakita si Sebastian. Hindi rin alam ni Karen kung nasan siya.  

Ashton and I.. we're good.. as friends.. 6 months ago, he went to Amsterdam. Doon daw muna siya.

We lost communication after he left the country. Hindi ko na siya nakakausap.

St. Louis... is gone..

Hindi namin alam kung may nangsabotahe ba o talagang sinadya ang sunog na nangyari sa skwelahang 'yon.

Nag-iwan ako ng maikling dasal para kay Kuya at agad na akong pumunta sa sasakyan ko.

Pero sa paglingon kong 'yon..

May nagtakip ng bibig ko at ramdam ko ang matulis na bagay sa tagiliran ko.

"Long time no see.. Alexandra.." That voice... sent shivers down my spine..

Hindi ako pwedeng magkamali pero...

Paanong?

Imposible..

Diba.. patay na siya?

Akala ko tapos na....

Hindi pa pala...