The Player's Game

Last Chapter

Last Chapter

Alex's POV

Inihatid ako ni Vince sa condo ko.

Napapa-isip nanaman ako, nasan na kaya si Seb?

Buhay pa kaya yung kumag na 'yon?

Kapag nagkita kami ulit, I'll make the most out of it.

Gusto kong maranasan ang isang normal na buhay kasama siya.

Maybe it will be a bit weird if I will see Sebastian Sandoval's soft side, but I'll just get used to it, right?

Sa sobra kong pag-iisip, nakatulog na rin ako.

**

At dahil nga bored ako, naisipan kong pumunta doon sa coffee shop na pinagdalhan sa akin dati ni Ashton. Yung puno ng libro..

Bukod sa may free wifi sila dito, nakaka-relax din ang amoy ng kape..

Nagsimula na akong magbasa..

Pero sa di malamang dahilan, walang pumapasok sa utak ko.

Tumatalbog yung binabasa kong fiction story sa brainy brain ko.

Arhg!

Ibinalik ko nalang sa shelf yung libro at pinagdiskitahan nalang yung kape at cellphone ko.

Halos atakihin ako sa puso ng biglang kumulog ng malakas sa labas, nagkataon pang nandito ako malapit sa bintana naka-upo.

Masyadong madilim ang kalangitan..

I gasped when I saw a very unusual thing..

Kitang kita ko ang pagtakip ng buwan sa araw..

How come?

Hindi naman mainit kanina at makulimlim pa..

Tapos ngayon may sun?

Aba, ayos ah.

When the moon totally covered the sun..

Napangiti nalang ako.. unang beses kong makakita ng isang eclipse..

Naalala ko tuloy dati, inis na inis ako dahil hindi ko makita ang epekto ng eclipse sa labas ng bahay..

Inaabangan ko pa nga to lagi eh.

Pero ngayon, sinong mag-aakalang in an unexpected time and place ko pala to masasaksihan?

Nang bumaba ang tingin ko..

 It's been a long day, without you my friend,  

Isang hindi inaasahang tanawin nanaman ang nakita ko..

 And I'll tell you all about it when I see you again, 

Hindi ako kumukurap sa takot na baka bigla nalang siyang mawala sa paningin ko..

 We've come a long way from where we began, 

Unti-unti nang nagliliwanag pero hindi parin naaalis ang tingin ko sa kanya..

Nakasandal parin siya sa kotse niyang itim.. habang nakangiti ng bahagya at nakatingin sa akin..

"Kapag nagkita tayo uli.. at pareho na tayong namumuhay ng maayos at normal..we will start a new beginning, Alexandra. I promise."

 Oh, I'll tell you all about when I see you again... 

Ito na ba 'yon?

Napangiti ako at tumakbo palabas ng coffee shop..

NIlapitan ko siya at agad na niyakap..]

I'm not daydreaming.. totoo siya.. nandito na ulit siya...

Ang nakakatawa pa.. biglang bumuhos ang malakas na ulan..

Weather nga naman..

He hugged me back..

"We just had the most beautiful scene next to our eyes." God knows how I missed that voice...

"Sebastian.."

 When I see you again... 

*********

Author's Note

SA WAKAS! NATAPOS RIN! Confession #1- This is not the ending I planned beforehand. Hahaha! Umabot pa ng Chap 53 yung una kong ginawa. But then, nagbago ang isip ko kaya, ta-da! Ito ang naging resulta. Mataas pa naman yung naisulat ko dun. Nanghinayang din ako sa ideas na ginamit ko dun hehehehe. Thank you guys for reading this story kahit medyo magulo.

Lalo na sa dalawa kong kaibigan na talaga sinubaybayan ang storyang ito, Karay and Bobbey, thanks sa votes and comments guys, labyow!

Hahaha! Ito na huli na talaga.. mehehehe..

Questions? Confusions? I-comment na yan! Sige na at mukhang napapahaba na 'to.

BYE BYE!

xxThea