SİYAH SATIR (+18)

SEN VARSIN

İlk defa bir duyguya yenik düştüğümü görmüştüm. Hissetmek bir yana görmek benim için daha başka bir olay olmuştu.

Daha önce hissettiğimi sandığım ama bir yalandan olan o duyguyu tamamen sıfırlamış,şimdi ise bizzat gerçeğini yaşamıştım,yaşıyordum.

Aşk insana bir kez gelirdi. Daha önce geldiğini düşünmüştüm,ama bunu hissetmemiştim. Gelmişti aşk ilk defa bana gelmişti. Kendi ayağıyla gelmişti hemde. Hiç ummadığım bir anda,
hiç hayal etmeyeceğim anda.

İlk görüşte neden insan aşık olurdu? Tanımadığı bilmediği birine bir insan neden tutulurdu?
Zamanla tanıyacağı için mi?
Yoksa kendine geldiğini bildiği için mi?

Ben kendime geldiğini bilmeden aşık olmuştum. Şimdi ise ilk görüşte ve her görüşte bildiğim bir aşkım olacaktı artık.

Bilmediğimi tamamlayacak, bildiğimi ise sonsuza kadar gösterip, duyuracağım bir aşkım olacaktı.
Üç harf olan bu kelimeyi sonsuzlaştıracağım. Ve bu üç harfli kelimeyi o kadın için,dünyanın en uzun cümlesi gibi göstereceğim.

"Sezgin...senin gibi adamları ortadan kaldırmakla geçiyor ömrüm!"
Karşımda, kolları tavana zincirli ve yüzü tanınmayacak halde. Suçu ise benim kadınıma dokunmuş olmasıydı.

Öksürdü ve ağır ağır güldü. Karşısında tahtımda ayak ayak üstüne atmış oturuyor ve sigara içiyordum.
"Aras...Koran...acımasız olduğun doğruymuş."
Alayla güldüm,çünkü hiçbir şey görmemişti. Ayağa kalktım ve Sezgin'in önüne geldim. Başını kaldırdı ve gözlerimin içine baktı doğrudan.
"Bu yeni yüz sana çok yakıştı biliyor musun?!"
Tekrardan öksürdü konuşacak durumda değildi fakat kendisi için bütün sınırları zorluyordu.
"Ovanlı...merak ediyorum...küçük bir kız için..."
Öksürdü ve kan tükürmeye başladı.
Elimle çenesini tuttum,yüzümü iyice yüzüne yaklaştırdım.
"O küçük kız senin şuan sonun oldu bak!"
Gözlerini kapattı nefes alması bile onun için mucizeydi. Kaburgaları, sağ ve sol elinde ki tüm parmakları,burnu, çenesi kırıktı,kırmıştım.

Kolları ile kadınıma dokundu, burnu ile kadınımın kokusunu almıştı.
Çenesi ile konuşma işlevini gerçekleştirmişti. Alçin'e uzanan her uzvunu kırmıştım. Şimdi ise gözlerini oyacak, kadınıma baktığı için pişman olacaktı.
"O küçük kız...o kendisi istedi..."
Çenesini sıkmamla depoyu acı bir haykırış kapladı. Elimi çekip yüzüne indirdiğim yumruk ile başı öne düştü.
Alçin hakkında tek söz etmeyecekti,edemezdi.
"Aras!"
Depoda yankılanan diğer bir ses amcamın sesiydi. Kıyamet şimdi kopacaktı. Usul usul arkamı döndüm ve ona doğru yürüdüm. Gözleri öfkeden ateş atıyordu. Ateş bizzat karşımda duruyordu.
"Gel amca...uyanınca sen devralırsın."
Amcam Sezgin'e azrail gibi bakıyordu ve evet Sezgin'i amcam öldürecekti.
Beraber oradan çıkıp,yine özel bir odası olan bir yere geçtik.
"Öldüreceğim o piçi! Aleda'ya benim kızıma ne cüretle! Kendi sonunu yazdı!"
Odanın içinde volta atıyordu.
Ben ise oturmuş ellerime bulaşan kana bakıyordum.

Kapı hızla açıldığında Ayaz gelmişti.
"Baba! Evin oradan kuş bile uçmayacak doktorlar orada."
Amcam sadece başını sallamıştı ve orada ki koltuğa oturmuştu. Ayaz da içeri geçip öteki koltuğa oturduğunda bende orada ki masaya ilerleyip üzerine oturmuştum. Hepimiz burnumuzdan soluyorduk. Ayaz ve amcam Aleda için ben ise Alçin için. Kapı tekrardan vurulduğunda içeriye bir başkası gelmişti. Amcamın Alçin'in büyük annesinin evinin oraya koyduğu korumalardan biriydi.
Ayaz hırsla ayağa kalkıp o korumanın yakasına yapışmıştı.
"Diğerleri nerede lan?! Nasıl böyle bir şeye müsaade edersiniz şerefsizler?! Size güvenip iş vereni sikeyim!"
Ayaz adamı yakasından tutup savuruyordu onu durduran kişi amcam olmuştu.
Ayaz adamı iteledi, ardından amcama baktı. Tuhaf olan durum bu olayı bize Aleda'nın söylemiş olmasıydı. Korumalar Alçin ve Aleda'nın evden çıktıklarını bize haber dahi vermemişlerdi. Uyarılmaya ihtiyaçları yoktu ya da varmış demek ki. Onlar haber vermiş olsalardı eğer böyle bir duruma asla düşmeyecektik.