22 කොටස

1.1K 168 30
                                    

ඇයි මගේ ජීවිතේ නිකං හිස් වෙලා වගේ දැනෙන්නේ. මට තේරෙන්නේ නෑ මොකක්ද අවුල කියලා. මට ඕන හැම දේම මගේ ලඟ තියනවා.නේහා ඉන්නවා.අම්මා තාත්තා ඉන්නවා.එක්සෑම් හොඳට පාස් උනා. ඒ හැම දේම කරා කොටින්ම මගේ ජීවිතේ අංගසම්පූර්ණයි. එත් මට දැනෙන්නේ නිකං කවුරු හරු මගේ ඇඟෙන් කොටසක් ගලවගෙන ගිහින් වගේ. මට මැරෙන්න හිතෙන තරම් පාලුයි.

ඔව් මට පාලුයි.ඒත් කවුරු නැතුවද??

රසිඳු!!

රසිඳු නැතුවද??

බස් එකේ ගෙදර එද්දි ශාන්ගේ මුලු ඔලුවම පිරිලා තිබ්බේ මේ වගේ අදහස් වලිං. හැමදේම හරිගිහිල්ලා තිබ්බත් ශාන්ටත් නොදැනිම එයාව මලමිනියක් ගානට වැටිලා වගේ. කොච්චර සුභවාදී පැත්ත බලන්න හැදුවත් කිසිම සුබවාදී ධනාත්මක දෙයක් ලෝකේ ඉතුරු වෙලා නෑ වගේ.

බස් එකෙන් බැහැලා පයින්ම ගෙදර එන්න පටං ගත්තේ එක එක දේවල් හිතන ගමං.

ශාන් නොදැනිම ඇවිත් රසිඳුලාගේ ගෙදර ඉස්සරහ හිටගෙන හිටියේ ඇතුලට යනවද නැද්ද කියලා හිතා ගන්න බැරුව.

ටික වෙලාවක් ගෙදර දිහා බලාගෙන හිටපු ශාන් ආපහු හැරුනේ යන්න කියලා හිතාගෙන.

"ආහ් කොල්ලෝ මොකෝ මේ පැත්ත මතක් වෙලා."

ශාන් යන්න හැරෙනවත් එක්කම කොහෙ හරි ගිහිල්ලා ගෙදර එන ගමං හිටපු රසිඳුගේ අම්මා ඇහුවා.

"ආහ් නෑ නැන්දේ මම මේ රසිඳුව බලන්ම කියලා ආවේ"

"ආහ් කොල්ලා මේ දවස් වල පාඩම් කරනවා.යමුකෝ ඇතුලට"

ශාන් ගෙදරට ලං වෙනවත් එක්කම ඇහුනේ රසිඳුගේ කටහඬින් සින්දුවක්.හැමදාකම වගේ ඒ කටහඬ හරිම ලස්සනයි.

"වළා තීරයෙන් එහා
කොහේද ලෝකයක්
සොයා ඇවින් පැතුම් බුඟුන්
අපේම ලෝකයක්

ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔහු විය Sinhala BlWhere stories live. Discover now