Twist of the Wind (Batchmate Series #1)

Chapter 31

Tanaw ko ang site mula rito sa puno ng mangga habang katapat si Kirk na ngayon ay nasa akin ang seryosong tingin.

"Boyfriend mo na ba si Elias?" agad nang tanong sa akin, walang kaabog-abog.

Umismid ako sa tanong niya. "Anong tanong 'yan, Kirk?"

He licked his lower lip. "I'm asking you."

Kumunot ang noo ko. "Bakit ba ganyan tanong mo? Parang tanga lang."

Nakita ko ang paggalaw ng adam's apple niya dahil sa paglunok. "Kasi gusto kong malaman. K-Kayo ba?"

"Hindi," naiinis kong sagot. "Matapos ang lahat ng nangyari, ayan lang ang tanong mo sakin, Kirk? Tsaka bakit mo ba yan tinatanong sakin? Di ka ba kuntento kay Bridgette?"

"Hindi kami ni Bridgette, Vanity. We're not together."

Of course hindi na sila, divorce nga 'di ba?

I scoffed. "Matapos ang lahat, yun lang yun?! You lied, Kirk! Sinabi mong b-babalik ka." my voice cracked. "Tapos inabot ng isang buwan nang kasama yung babaeng yun?"

Oh my goodness. I couldn't held myself. Why did I even say that to him?

He heaved a sigh and composed himself. "I-I did. I did not tell you because I was surprised that she was also there. Her dad was also there. I didn't know na may baptism na magaganap." he breathed out. Bakas ang pagpipigil niya nang masidhing emoyon. "Na-Natatakot ako na sabihin sa-sayo. Na . . " pumikit siya saglit then meet my eyes again. "You were right. They did that just for the marriage contract. D-Dad and hers made the deal-but I didn't let them, Vanity! Lumaban naman ako!"

Tumalim ang titig ko sa kanya. "Wala akong pakialam sa ginawa mo o ginawa niyo, it didn't change the fact you still left me after all what happened! Nasaan ka?"

Dumaan ang lungkot sa mga mata nito, lumamlam. I can read now . . I can his mind through staring at his eyes. Nagsisisi siya.

"Did you know how hard it was? I lost two people that time, Kirk. Dad and Herin. . " I trailed off.

Dumaan na naman ang sakit sa puso ko nang maalala but I remain stiff. Iniwasan ko ang hindi mapaluha. My chest skipped as I remember that painful event.

"Nangungulila ako sayo nun, dadag mo pang namatayan ako ng mahal sa buhay. Yung tita ko. . " I bit my lower lip. "she killed my dad. Gustong-gusto kong umiyak sa'yo nun. Gusto kong yakapin mo ako at sabihing nandoon ka palagi para sa akin. Gusto kong marinig mula sa'yo na meron pa namang magandang mangyayari sa buhay ko kahit wala na si daddy.

"Sa loob ng ilang taon na wala ka, nagsumikap ako hindi lang para sa magulang at sarili ko kundi para sa hiling ng kaibigan ko na tapusin ang kolehiyo nang mag-isa. Buong akala ko wala na akong pag-asa dahil sa lintek na qualifying exam na yan! It questioned my credibility! It questioned my passion! Kinuswestyon ko lahat sa sarili kung bakit naging ganito ang takbo ng buhay ko after all what happened!"

He didn't surprise at all. I presume he already knew about it.

I breathe in. "Nagsumikap naman ako sa course ko ah?! Pero wala rin naman pa lang magandang nangyari!" umiling-iling ako. "I didn't pass the exam, oo! I didn't, Kirk! Lahat ng hardships ko, alam mo 'yan. Alam na alam mong matagal kong pinapanalangin na pumasa ako! Ang totoo, nagtanim ako ng sama ng loob nun sa Diyos kasi hindi ko talaga inasahan yun! Ginawa Niya akong matalinong tao eh pero dahil lang sa isang exam, lahat binago niya! Bobo na tingin ng mga tao sa akin non!"

I forced a weak smile between my cries. "But you know what's the most beautiful thing I've realized when you were gone? You made me realize na kapag k-kristyano ka pala mas marami ang problema, mas maraming balakid at triple rin ang sakit. . "