KADEH (+18)

🂡 KADEH | 6

-6-

Flörtleştiğiniz adama maksimum ne kadar rezil oldunuz? Benim kadar olmuş olamazdınız herhâlde. Güzel bir gece geçirdikten sonra sanki arkasından iş çevirir gibi eşyalarını kurcalarken yakalanmıştım. Benim bu merakım bir gün başımı bir delikte sıkıştıracaktı zaten, o gün bugünmüş demek.

Yüz yüze geldik. İfadesiz bir biçimde gözlerime bakıyordu. Ne hissettiğini de pek anlayamıyordum açıkçası. Dilim tutulmuştu o an. Ne cevap vereceğimi bilemedim. Zaten yakalandığım pozisyonu nasıl açıklayabilirdim ki? Pardon, eşyalarını kurcalıyordum ama bunu ruhun duymadan yapamadığım için üzgünüm, kusura bakma falan mı diyecektim? Daha neler.

Bir şeyler geveleyecekken buna gerek kalmadan Carlo girdi araya. Hem de az önceki sorusunu yok sayacak şekilde. "Kabalık etmek istemem ama çıkmak zorundayım. Eğer sen de..."

Şok olsam da bozuntuya vermeden "A tamam, tabii." deyiverdim. Bildiğin kibarca kovuluyordum şuan. E ne olmasını bekliyordun acaba Ece? Adam seni eşyalarını karıştırırken yakaladı, tebrik edip alkış tutmasını mı? "Ben, giyineyim."

Aceleyle merdivenleri çıkarken "Acele etmene gerek yok." dediğini duysam da ışık hızıyla eşyalarımı topladım. Herhâlde beni yaka paça evden kovmasını beklemeyecektim. Elimi tutabildiğim kadar çabuk tuttum. Aşağı indiğimde onu göremedim, görmek de istemedim açıkçası. Hemen sıvışmaya baktım. Geçen sabahki gibi omlet yapıp tatlı tatlı kahvaltı hazırlamayacağı kesindi. Bu çok kötü olmuştu.

Mahcup bir biçimde çıkıp gittim evinden. Tekrar karşılaşmadığımız iyi olmuştu aslında. Carlo'nun tepkisi haksız da değildi üstelik. Çok rezil bir durumda yakalanmıştım. Her seferinde kendimi böyle rezil durumlara sokmayı nasıl başarıyordum anlamak güçtü doğrusu. Kim bilir hakkımda ne düşünüyordu şuan. Biraz utanmıştım. Biraz değil, çokça utanmıştım. Sonuçta bana neydi ki? Biz neydik de onunla alakalı şeyleri merak edip eşyalarını kurcalıyordum? İki yattık diye kendimi ne sanmıştım yani? Carlo'nun da kovar gibi davranması bunu doğruluyordu zaten. Beklenmedik bir tepki olmamasına rağmen tuhaf hissettirmişti. Tepkisi yersiz değildi ama ilgili ve öylesine sempatik davranışlarından sonra bir anda soğuk davranışlara ışık hızıyla geçiş yapması aklıma takılmıştı. Canımı sıkmıştı bu durum. Haksız bulamasam da için bir tuhaf olmuştu. Carlo'yla ilgili bir şeyler beni rahatsız ediyordu. Üstelik ne sakladığını da hâlâ merak ediyordum. Arsız bir merakla hem de.

Eve gidene kadar uzun uzun düşündüm. Yeterince rezil olduğuma göre artık bu işe bir nokta koymanın zamanı gelmişti de geçiyordu bile. Sanırım bir daha görüşmememiz ikimiz için de en iyisi olacaktı. Zaten daha fazla rezil olmayı benim de bünyem kaldırmayacaktı.

Ne yapıp edip Carlo ile yaptığımız sözleşmeyi başka birine devretmeliydim. Meredith'e iade edebilirdim mesela. Bir yolunu bulup kurtulmalıydım bu işten.

Duş alıp üzerimi değiştirmek için eve döndüğümde Meredith çoktan şirkete gitmişti sanırım. Evde yoktu. Aksi hâlde önceden konuşup aramızda su sözleşme işini halletmeyi ve Agnes'ı ikna etmeyi teklif edecektim ama olmadı. Daha fazla gecikmemek için hızlıca duşumu alıp sade kahverengi bir kumaş pantolon ve beyaz crop giydikten sonra çok hafif bir makyajla yollara düştüm.

Şirkete gittiğimde Agnes'la konuşup bu durumu çözebileceğimi düşündüm. Yanılmışım. Ona bu konuyu açar açmaz kesinlikle reddetti. "Bu söz konusu dahi olamaz, Sofi. Sen de çok iyi biliyorsun. Bay Carlo'nun şartını unuttun sanırım? Sözleşmeyi kabul ettiği takdirde temsilcisinin yalnızca sen olmasını istiyor."

Bunu neden istediği de tuhaf bir detaylı açıkçası. Öte yandan, bunu söylerkenki hesabını anlamlandıramasam da bu sabahki gelişmeden sonra onun da fikrinin değişmiş olabileceğini tahmin ediyordum ama buna rağmen Agnes'ı ikna edemedim. Koskoca Carlo Morte Díaz'ı elinden kaçırmak istemiyordu. Kabul edilebilir bir gerekçe. Tek sorun, ben çoktan elimden kaçırmıştım. Belki de bu sabah olanlardan sonra anlaşmayı bile reddedebilirdi. Ben o zaman Agnes'a ne hesap verecektim? Aman, boş ver. Belki de doğrusu bu olurdu. Agnes bir iki kızar, sonra olay unutulur giderdi. Biz de Carlo'yla aramızdaki bağları öylece koparıp kurtulmuş olurduk.