KADEH (+18)

🂡 KADEH | 16

-16-

Her şeyin yolunda gittiği bir ilişkide sizi endişelendiren ne olurdu? Her şeyin yolunda gitmesi yeterince endişe verici değilmiş gibi. Benim için bu sorunun cevabı basitti. Carlo duygularında ne kadar samimi görünüyor olsa da onda hâlâ çözemediğim tuhaf bir şeyler vardı. Daha da kötüsü, çözmek istediğimden emin bile değildim. Her şey bu kadar güzel giderken kurcalayıp bozmak sanırım beni bu kez kahrederdi. Çünkü görüyordum, Carlo çabalıyordu. Uyum sağlamaya çalışıyor, gerçekten bir ilişkiyi yürütmeye çabalıyordu. Bense içinden ne çıkacağını bilmediğim bir sürpriz yumurtanın peşinden koşarak her şeyi riske etmeye çalışan şüpheci aptal bir kadın gibi görünüyordum. Üstelik daha önce olduğu gibi Carlo tarafından yakalanırsam bunun geri dönüşü olmazdı.

O günün ardından Carlo'yla güzel geçen haftalarımıza rağmen içim hiç rahat değildi. Sanki içimde bir şey bu şüpheyi sürekli kaşıyordu. Carlo ve Inti arasındaki konuşmaya bir anlam verememiştim. O gün Inti'nin haberi var mı, bilmeye hakkı var diye kastettiği kişi çok net bir şekilde bendim. Bunun zaten başka bir açıklaması yoktu. Sadece Inti'nin bilmem gereken şey olarak bahsettiği şeyin ne olduğunu merak ediyordum. Carlo'nun bu kadar karanlık sayılabilecek ne gibi bir sırrı olabilirdi ki?

Düşünüyordum, parçaları birleştirmeye çalışıyordum. Inti'nin beni ilk gördüğünde cin çarpmış gibi şaşkın tavırları tüm bu gizemli olaylarla birleşince bir şeyler döndüğünü anlayıp şüphelenmem için tüm zemini hazırlıyordu bana. Henüz bir ilişkimiz yokken beraber geçirdiğimiz o gecenin sabahında olanları hatırladım yeniden. Bulduğum anahtarla gizemli bir kutuyu açarken yakalandığımda Carlo'nun ne kadar öfkelendiğini, ayarlarının bozulduğunu göz ardı edemezdim. Normal şartlarda sakin, zarif, kadın ruhundan anlayan romantik bile sayılabilecek biriyken o an sanki kana susamış bir canavar gibi gözleri kızarırcasına öfkelenmesi normal miydi? Elbette değildi. Tüm bunları düşündükçe işlerin ne kadar karmaşık bir hâl aldığını düşündüm.

Eve gittiğimde hâlâ dalgındım. Bu birkaç haftalık süreçte Aslı da Meredith'in isteğiyle boş olan odaya yerleşmişti. Ev arkadaşımız olarak bir haftalık deneme süresini de geçmişti. O da biz de varlığından memnunduk. Bir sorun yoktu. Zaten bir sorun olsaydı da bunu fark edebilecek bir durumda değildim. Tüm hücrelerim Carlo'nun garip, sır dolu varlığını çözümlemeye yemin etmiş gibiydi.

Yemekte ne kadar dalgın olduğumu gören kızlar bu kez görmezden gelemediler. Haftalardır ne kadar düşünceli olduğumu gördükleri ve bildikleri aşikârdı. Onlar ısrarla sorunca ben de anlattım. Tüm şüphelerimden üstünkörü bahsettim.

Yemekten sonra Meredith düşünceli bir ifadeyle çenesini kaşırken aniden oturduğu koltuktan doğruldu. Söylediklerine inanan şüpheci bir tavırla fikir beyan etti. "Bu adam organ mafyası falan olmasın?" Bunu söylerken gözleri dehşetle bakıyordu.

Gözlerimi devirerek "Daha neler." dedim. O kadar da değildi. Dahası, bu öyle bir şey de değildi bence. Inti'nin konuşmalarını hatırlayınca bağdaştıramıyordum çünkü.

Benim lafımı ağzıma tıkan Aslı ise heyecanla konuya dâhil oldu. "Ay ben bir film izlemiştim, adam yamyam çıkıyordu." Müge Anlı izleyen teyzeler gibi dizini döverek gözlerini pörtletti. "Kız bu sakın kadınları yiyen bir yamyam olmasın?" Öyle gerçekçi ve etkisi altında kalmış gibi anlatıyordu ki ister istemez dehşete düştüm. "Bana bak Ece, kıçını falan ısırdı mı hiç? Çünkü bu önemli bir ipucu olabilir."

"Saçmalama, Aslı." Mutfaktan kendime yeni bir kahve almak için yerimden kalktım. "Ben de oturmuş burada ciddi ciddi sizi dinliyorum ya. Yok organ mafyasıymış yok yamyammış."

Meredith Aslı'ya dönünce "Yamyam gerçekten biraz fazla oldu. Hikâyenin inandırıcılığını yok etti bence." dedi başını aşağı yukarı sallarken.