ÖLÜM OYUNLARI

Ölmek İstiyorum

Kalkıp, baktığımda bunun telefonum olduğunu gördüm. Asaf arıyordu. Telefonu açıp, az önce oturduğum yere oturdum.

"Lilith , güzelim neredesin. Öldük meraktan. Hiçbir yerde yoksun. Söyle gelip, alayım seni."dedi sesi çok telaşlıydı.

"Boşver."dedim zar zor çıkan sesimle.

"Ne?"

"Boşver Asaf. Bulma beni. Bırak öleyim burada. Zaten yaşamak için bir nedenim yok. Bırak öleyim."

"Lilith, güzelim yapma. Hadi söyle neredesin. Hem bak ben varım, biz varız."

"Bilmiyorum. Bir yerdeyim ama neredeyim bilmiyorum. Hiçbir şey bilmek istemiyorum. Sadece ölmek istiyorum."

Burnunu çekti. "Lilith, etrafında ne var söyle biz seni buluruz."

"Bulma Asaf. Ben burada kalmak istiyorum."

"Lilith, kızım. Hadi söyle lütfen neredesin? Yaran kanayacak sana birşey olacak lütfen söyle."dedi babam.

"Bilmiyorum baba. Nerdeyim bilmiyorum." ağlamaya başladım.

"Lilith ağlama lütfen. Söyle etrafta neler var. Bulalım seni hadi yavrum."

"Hiçbirşey yok burada. Sade yıkık bir bina var. Bulmayın beni lütfen. Bırakın tek kalayım. Ben gelirim."hayır yalan söylüyordum. Asla gelmeyecektim.

"Liltih, telefonunun konumunu aç."

"Görüşürüz baba. Görüşürüz Asaf."Telefonu kapatıp, yere fırlattım. Ekranı parçalanan telefonu tekrar elime aldım. Yaslandığım kolona fırlattım. Telefonun parçalarını köşeye itip, yere oturdum.

Doktor bir daha anne olamayacağımı söylemişti. Üzülmemem için herkes boşver demişti. Ama hepsinin içi yanıyordu. Boş bardağa biraz daha içki doldurdum. Bitmiş sigarayı yere atıp, yenisini çıkardım. Sigarayı yaktım.

Ağlıyordum. Nefes alamıyordum. Ağlamam durmuyordu ve ağladığım için nefes alamıyordum. Hava tamamıyla kararmıştı. Ben soğuk betona oturmuş ağlıyordum. Ayağa kalktım. Arabaya bindim. Arabayı çalıştırdım.

Son hız ile sürüyordum. Belki bir tır bana çarparda ölürüm diye. 1,2 saat araba sürdükten sonra bir uçurumun kenarına gelmiştim. Arabadan silahımı alıp, uçurumun kenarına oturdum. Başka araba sesleri duyduğumda ayağa kalktım. Abimlerdi. Beni bulmuşlardı.

Asaf arabadan indi. Sarılmak için yanıma koşarken silahı ona doğrulttum.

"Yaklaşma!"silahı kafama dayadım.

"Lilith,ver o silahı bana hadi." dedi Asaf.

"Çok yoruldum Asaf. Baksana yaşamak için bir nedenim bile yok."

"Kızım yapma lütfen."

"Özür dilerim baba. Tam kızınla barışmışken ölüm acısını çekeceğin için."

Asaf bana doğru 1,2 adım attı. Bende geriye doğru 1,2 adım attım. Eğer biraz daha yürüsem uçurumdan aşağıya düşücektim.

Gine ağlamaya başladım.

"Lilith, lütfen yapma. Lütfen ben sensiz kalamam. Lilithim lütfen." dedi Köksal.

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Ona bakıp, gülümsedim."Yaparsın Köksal. Bak babam var artık. Cidden artık dayanamıyorum."

"Lilith, lütfen yapma. Yengecim hadi indir o silahı."dedi Sarah.

"Bebeğe iyi bak olur mu? Büyüdüğü zaman ona beni anlat. Beni hiç unutmayın olur mu?"

(Yazar:Asla kitap okurken ağlamayan ben şuan ağlıyorum...)

"Lilith, lütfen yapma. Yalvarıyorum yapma."dedi Eren abim.

"Özür dilerim abim. Seni tek bırkamak istemezdim özür dilerim."

Herkes ağlıyordu." Lilith , kızım yapma. Lütfen yapma. Bak ben yanındayım. Atlatacağız hepsini. Lütfen kızım."

Kafamı salladım." Özür dilerim.Özür dilerim. Çok özür dilerim."Asaf bana doğru 1,2 adım attı.

"Yaklaşma!"

"Lütfen gidin. Burada olsanızda olmasanızda ben öleceğim." cebimdeki mermileri silaha doldurdum. Tetiği çekip, silahı şakağıma yasladım.

"Bu sefer kesin öleceğim söz. Kurtulmuş olacaksınız benden."

"Lilith,biz senden kurtulmak istemiyoruz. Biz seni istiyorum. Biliyorum bebek yüzünden böylesin. Ama bak benim için önemli değil. Hem çok çocuk istiyorsan evlat ediniriz. Ben seni istiyorum."dedi Asaf.

"Özür dilerim Asaf. Bebeğimizi koruyamadım."

3.kişi

Genç kadının silahı tutan eli titriyordu. Herkes ona yapmaması için yalvarıyordu ama boşunaydı. O buraya kendini öldürmek için gelmişti. Artık omuzundaki ağır yükleri taşımaktan yorulmuştu.

"Görüşürüz canım ailem..."dedi genç kadın. Tetiğe bastı. Genç kadının bedeni uçurumdan aşağıya yuvarlanacakken, babası kolundan tutup, çekti.

Kadının kafasında aşağıya kanlar akıyordu. Babası şok olmuş bir biçimde kızını kucakladı. Arabaya bindirdi.

Arabayı son hızla sürüyordu. Herkes ağlıyordu. Genç kadın yaşamına son vermişti.

Hastanenin önüne geldiklerinde Victor kornaya bastı. Köksal, Lilith'i kucağına alıp, içeriye götürdü. Kadını sedyeye bıraktı. Yere çöküp ağlamaya başladı.

"Lillith."dedi çaresizce. Bu gün genç kadının doğum günüydü.

Aradan 5 saat geçti ve ameliyathanenin kapısı açıldı. Bir doktor çıktı." Başınız sağ olsun. "dedi doktor.

İçeriden bir kadın." Ölüm tarihi 12 haziran 2031 ölüm saati 05.45." ağlama sesleri daha da şiddetlendi. İçeriden genç kadının sedyede yatan cansız bedenini çıkardılar. Köksal genç kadının cansız bedenine sarıldı. Hemşireler onu uzaklaştırdı. Köksal yere çöküp ağlamaya başladı.

12.06.2036

Bu gün Liltih'in ölüm ve doğum günüydü. 5 yıl önce kendini vurmuştu. O öldü ama hâlâ içimizde yaşıyor.

"Biz hazırız hadi çıkalım." dedi Sarah.

"Ben eniştemle gidicem." dedi Adriana. Onu kucağıma alıp, arabayı açtım. Herkes arabaya bindi. Liltih'in olduğu mezarlığın önüne geldik. Adrianayı kucağıma alıp, arabadan indirdim. Lilith'in mezarlığının başına geldik.

"Enişte bu kim? Neden buradayız? "

"Bu senin halan Adriana. Benim karım."gözümden yaşlar düştü.

"Nasıl biriydi halam?"

"Halan çok güçlü bir kadındı. Altın sarısı saçları ve yemyeşil gözleri vardı. Seni çok severdi biliyor musun? Hatta sen ilk doğduğunda sürekli onu kucağında uyurdun." Adriana gözümden düşen yaşları silip, bana sarıldı.

"Ama sen ağlarsan halam çok üzülür."parmağıyla kalbime dokundu." O ölmedi kalbinde yaşıyor. Eren amcam öldüğündede bana böyle demiştin. Hem o hep bizi izliyor."Sarah Adrianayı kucağımdan aldı. Köksal yanıma oturdu.

"Keşke ölmeseydin be güzelim. Tek bırakmasaydın bizi."

Köksal ile birbirimize sarıldık.

"O hep kalbimizde yaşayacak..."

Hiçbir kitapta ağlamayan ben şuan hüngür hüngür ağlıyorum. İyi uykular Lilith'im...

NORMAL DE 2 KİTAP OLACAKTI. AMA TEK KİTAP YAPMAYA KARAR VERDİM. O YÜZDEN FİNAL BÖLÜMÜ BU BÖLÜM DEĞİL.