Tiny omega/Minsung

💋

Jisung kendi evini gözetleyerek Minho'nun evine geldi. Hızla kapıyı açıp içeri giren omega salona geçti. Karanlık ev onu ürpertmişti. Koltukta oturan Minho'yu görünce hızla ilerledi. Omega Minho'nun boynuna sarıldı.

"Minho iyi misin? Çok korktum"

Minho kendisine sarılan minik omegası ile garip bir huzur hissetti. Boynuna sarılan omegayı kucağına çekmiş ve ince beline kollarını sarmıştı.

"Bebeğim" diyerek yüzünü Jisung'un boynuna gömdü. Aldığı çok hafif koku ile mest olmuştu. Bir kez daha derince soludu.

Jisung ise hala endişeliydi alfanın yüzünü görememek onu daha da telaşlandırıyordu. Saçlarını okşadığı alfaya bir kez daha seslendi.

"Minho iyi misin?"

Jisung'un telaşını anlayan Minho kafasını kaldırdı. Kolunu uzatıp koltuğun yanındaki lambaderi açtı. Jisung gördüğü yaralar ile boğuluyormuş gibi hissetti. Gözleri anında dolan omega yavaşça elini Minho'nun yüzünde gezdirdi.

"Tanrım kim yaptı bunu nasıl kıydılar sana"

Jisung çoktan ağlamaya başlamıştı. Minho onun yanağını tuttu. "Ağlama bebeğim, ben iyiyim"

"Yalan söyleme acıyor biliyorum, hem yaraların hem kalbin acıyor "

"Evet acıyordu ama şimdi hepsi geçti"

"Hayır geçmedi biliyorum ama şimdi ben hepsini geçireceğim "

Jisung önce Minho'nun kaşını, sonra elmacık kemiğini en son olarak dudağının kenarını öpmüştü. Dudaklarını hafifçe alfanın yüzünde gezdirmeye başladı. Bütün yüzünü öptükten sonra gömleğinin iki düğmesini açıp alfanın kalbinin üstünü öptü. Minho hipnoz olmuş gibi Jisung'u izliyordu.

Kalbinin üzerine aldığı öpücük ile içi titremişti. "Güzelim benim güzel omegam"

"Şimdi iyi misin?"

"Çok çok iyiyim"

"Çok korktum sınavda kalbim acımıştı demek ki bu yüzdenmiş. Seni görünce kalbimin acısı geçti. Tabi yaraların hala acıtıyor."

"Benimde sen öpünce bütün ağrılarım geçti."

"Biliyordum yalancı seni hani iyiydin."

Alfa gülümsedi ağrısı vardı fakat şu an gerçekten çok iyiydi.

"Olayı duydum çok üzüldüm Minho. Ama lütfen üzülme sen en doğrusunu yaptın karşındaki gerçekten mağdur olabilirdi. Hayat karşımıza her zaman dürüst insanlar çıkarmıyor. Bu seni insanlığa küstürmesin."

"Hayatımda sizin kadar mükemmel insanlar varken asla insanlığa küsmem. Benim kavgam kendimle bebeğim"

"Neden?"

"Bu meslek bana göre değil. İnsanları kendim ve sizin gibi düşünüyorum. Mağdurların bazen asıl suçlular olacağını anlayamıyorum. İşin kötü tarafı bugün çalışabileceğim bir aile şirketim, sahip olacağım bir mirasta olmadığını öğrendim."

"Nasıl yani?"

"Ailem bana güvenmedikleri için şirketleri kuzenime bırakacakmış"

"Nerden öğrendin?"

"Bana saldıran alfadan ailemi tanıyormuş"

"Ama yine de doğru söylediği bilemeyiz bence ailen ile konuş hyung. Onlarla konuşmadan böyle kendini üzme. Ayrıca avukatlık yapmak istemiyorsan yapma. sevdiğin şeyleri yap."

"Bebeğim benim yanımda ya her şeye gücüm yeter her şeyi sil baştan yaparım."

"Bir şey yapmak zorunda değilsin ben doktor olunca evimize bakarım"