Hepimizin acıları var, bunlar bizim çekirdeğimiz.
Hepimizin kişilikleri var, bunlar özümüz.
Hepimizin maskeleri var, bunlar da şeftali kabuklarımız.
Aslında hepimiz birer şeftaliyiz.
Ve ben aslında bir Nektariye aşık oluyorum.
Bu hikaye şeftalinin...
Daktır sular Akan: Ne istiyorsun ve neredesin? Yemek vakti geldi ve sana ulaşamıyoruz, annem polis olan amcamı aramak üzere
Siz: Ay yok ben kütüphaneye uğradım bugün telefonu da kapatmıştım ondan geç kaldım
Siz: Akaaannnnn
Siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daktır sular Akan: Hmmmmmmmmm neeeeee varrrrrrrrr
Siz: Bana yarın telefon alsana benimki suya düştü bu da bir arkadaşın telefonu
Akan: Ben zengin miyim kızım git babandan iste git Koralp'den iste git anandan iste
Siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz: Aman be tıpçı dedik bağrımıza bastık satıcı çıktı
Daktır sular Akan: İyi be alırız dırdır etme daha az önce masadan kalktım yemek yemem lazım çabuk gel
Siz: Dandik bir şey istemiyorum ha güzelinden olsun
Daktır sular Akan: Yav tamam he he anlamıyorum ben açım
Siz: -_-
Siz: İyi aç kapıyı geliyorum içeri
Mecburen haber vermek için mafya Burhan'ın telefonunu açmıştım. O kargaşada telefonunu vermeyi unutmuştum. Ben de haber vermek amacıyla son kez kullanmıştım.
Hattımı çıkardım ve tekrar sıfırlayıp yanından geçtiğim konteynıra attım. Eve gidince söyleyeceğim yalan hazırdı. Erkenden eve gelip üstümü değiştirip çıkmış olacaktım.
Bir sorun vardı gerçi, Ardıç neredeydi?
Annemlere bir şey söylediyse yalanım tutmazdı. Neden Ardıç'ı atlattığımı söyleyemezdim.
