Kayıp Ceset

5

" Baba bunu yapamam."

Sinirle nefes verdi. İşaret parmağını sallayarak üzerime doğru yürüdü.

" Yapmak zorundasın. Senin yüzünden düşen hisselerin haddi hesabı yok. Bunu bize ailene borçlusun Eylül!"

Bunu yaparsam eğer Ekin'in ailesi benden daha çok nefret edicekti.

Cevap veremeyeceğimi anlayan babam ofladı.
" Deden perişan halde. Seni çok sevdiğinden bir şeyde diyemiyor. Yapmalısın Eylül özellikle de deden için."

Dedem, benim için çok değerliydi. Her zaman yanyana gelemesekte varlığını hep yanında hissederdim.

" Yapamam lütfen isteme bunu benden"

Dedemi ne kadar seviyor olsamda yapamazdım Ekin'in ailesine bunu yapamazdım.

" Yapmazsan annenin yanına gidersin."

Hayal kırıklığıyla baktım. Değerim bu kadardı onda işte dediği yapmadığım zaman beni annenin yanına gidersin diye tehdit ediyordu. Ben hiç sevmediği ve sevmeyeceği yine yüzüme çarpmıştı. Ben onun için sadece zorunluluk omuzlarına yüktüm.

" Gitmemi çok mu istiyorsun?"

Evet deseydi bir saniye bile durmaz giderdim.

Önümde dizlerinin üstüne oturdu ve ellerimi ellerinin arasına aldı.

" Hayır tabiki. Sadece bunu yapmalısın yapmak zorundasın anlıyor musun? Anılı seviyorsun biliyorum. Anıl, okulda zorbalığa uğruyor. Ablan katil diye dalga geçiyorlarmış. Birkaç gündür okula gidemiyor."

Bana çıkışmaları o yüzdendi demek. Ona hem iyi bir abla olamamış hemde her şeyi mahvetmiştim.

" Ben bunu bilmiyordum."

Hüzünle başımı eğdim.

" Üzülme bunu dediğimi yaparak düzeltebiliriz. Hem Anıl onun için çabaladığını görürse aranız düzelebilir."

Anıl'ın beni seveceğine de aramızın düzeleceğini de hiç sanmıyordum.

" Başka bir yolu yok mu? Ben yapamam."

Ellerini ellerimden hızla çekti ve ayağa kalktı. Odanın içinde sinirle yürüdü.

" Yapamazmış...bu işlere karışmadan önce düşünecektin."

Kendi kendine söyleniyordu kısık tuttuğu sandığı sesiyle ama duymuştum.

Aklım ve kalbim yapmamamı söylerken nasıl yapardım?

" Seni cezaevinden kurtarmak için elimden geleni yaptım. Oklar seni gösterirken delilleri saklayan seni kurtaran babana nankörlük yapıyorsun."

Sesimi titrememesine özen göstererek " Nasıl yani ne delili?"

" Hatırlamıyor musun? Ekin'in öldüğü gün kanlı kıyafetlerle yanıma geldin " Baba yardım et." diye ağladın. O kanlı kıyafetlerin bulunsa ne olurdu biliyor musun? Hemen söyleyeyim o Savcı Savaş Erkan seni ömür boyu cezaevinden çıkmana izin vermezdi."

Ekin'in katili ben miydim?

Kalbim hızla atarken ellerim korkudan titriyordu. Sol yanımda hissettiğim acı tarif edilemezdi.

Boğazıma oturan yumru konuşmamı zorlaştırsada " Ben mi öldürdüm onu?" diyebilmiştim.

Böyle bir şey olamazdı. İnsan hiç kendinden bile çok sevdiği birini öldürebilir miydi? Ona canımı vermeye hazırken nasıl canını alabilirdim?

" O gece ne oldu neden o hale geldin bilmiyorum Eylül."

Ama sanki benim yaptığımdan emin gibi duruyordu.

" Dediğimi yapmazsan kanlı kıyafetlerini veririm savcıya."

Yapmayacağımı anlayınca artık tehdit etmeye geçmişti. Beni sevsin diye her şeyi yapmıştım kızım desin saçlarımı okşasın istemiştim sadece. O ise her geçen gün kendisinden nefret etmemi sağlıyordu.

Korkum cezaevine girmek değildi. Elbet yaptıysam cezamı çekmeliydim. Benim korkum cesedi kayıp sevdiğimi bulamadan cezaevine girmekti.

Alayla gülümsedim." Bende ne zaman bu sahneye geleceğiz diye merak ediyordum. Klasik Erdem Akçay işte bir şey yaptıramadığında tehditde başvurur."

Meydan okurca baktı yüzüme " Eylül, dediğimi yapar kıyafetleri veririm savcıya. O yüzden akıllı bir kız ol ve dediklerimi yap."

Onaylamaktan başka çarem yoktu. Pişman olucak kendime çok kızacaktım bundan emindim ama kayıp cesedi bulmalı Ekin'in mezarında rahatça uyuyabilmesini sağlamalıydım.

Kafamı aşağı yukarı salladım. " Tamam dediklerini yapıcam."

Zaferle gülümsedi. " Doğru kararı vereceğini biliyordum."

Yanıma oturdu ve " Yarın magazincileri eve çağıracağım.Sende para koparmak için üzerimize büyük bir iftira atıldığını çok üzgün olduğunu söyleceksin anlaşıldı mı?"dedi

Kafamı salladım. Bunu yapmaktan deli gibi utansamda yapıcaktım.

Oy vermeyi unutmayın.