Wychowałam obsesyjnego sługę [Tłumaczenie pl]

Rozdział 29

Jest taka twarz, która przychodzi mi na myśl, gdy zamykam oczy.

Biała skóra, czerwone policzki, drobne czoło, uroczy nos, czerwone usta, długie i cienkie palce.

Nie ma części jej twarzy, która nie byłaby ładna, ale najpiękniejszą częścią są jej błyszczące niebieskie oczy.

Yurina Carthia.

Jak bardzo urosła?

Raynald leżał w łóżku i wyobrażał sobie, jak wygląda jej twarz kiedy skończyła 15 lat.

Ale w jego głowie nic się nie układało.

Jedyne, co przyszło mu do głowy, to kiedy miała dziesięć lat.

W rzeczywistości nawet to było zamazane.

Minęło już 5 lat odkąd się rozstali.

Mimo że starał się zachować twarz Yuriny w pamięci, stopniowo ją zapominał.

Tylko jej niebieskie oczy były wyraźne w jego pamięci.

Spróbował narysować tę twarz.

Podwójne powieki były prawdopodobnie nieco ciemniejsze.

Jej uroczy nos stałby się nieco bardziej zakrzywiony, a w jej oczach byłoby nieco więcej emocji.

'Zastanawiam się, jak wysoka byś teraz była.'

Kiedy opuścił rezydencję, była nieco niższa od niego, więc teraz musi być o wiele niższa niż 5 lat temu.

Dave też kiedyś powiedział Raynaldowi, że jest większy od swoich rówieśników w porównaniu do Yuriny, która była nieco niższa od swoich rówieśników.

Wyobraził sobie ją, która nie sięgała mu do ramion, patrząc na niego wilgotnymi oczami.

Słyszy, jak Yurina woła jego imię swoimi grubymi, czerwonymi ustami.

"Ray."

Wczesnym rankiem, miękki, świeży głos zabrzmiał jak śpiew ptaka.

Kiedy Yurina zawołała jego imię, Raynald poczuł się jak najbardziej wyjątkowa osoba na świecie.

W rzeczywistości chciał być dla niej najbardziej wyjątkową osobą, więc zacisnął zęby i bardzo się starał.

Było to jednak tylko myślenie życzeniowe. W przeciwieństwie do Raynalda, który ma tylko ją, Yurina ma rodzinę, która dba o nią bardziej niż ktokolwiek inny.

Jego wyobraźnia stała się bardziej samolubna.

Jej cienki, biały kark, jej biały mankiet noszący rubinową bransoletkę, którą dał jej w prezencie, i jej biała kostka, która wydaje się być widoczna przez rąbek jej sukienki.

A jeśli podróżować dalej w górę od jej kostki.......

Nagle oprzytomniał.

Raynald wstał z łóżka i wytarł twarz do sucha.

Schował twarz w dłoniach, bo nie był w stanie uspokoić oddechu.

'Szaleniec.'

To było oczywiste, że wariował. Jeśli sprawy zajdą za daleko, to będzie problem, a on tak mocno powstrzymywał się przed tęsknotą, że chyba traci zmysły.

Zawsze stara się myśleć racjonalnie, bez ulegania emocjom, ale kiedy myśli o Yurinie, jego myśli wymykają się spod kontroli.

"Nie mogę tego zrobić."

Najprawdopodobniej błędne jest stwierdzenie i myślenie, że im bardziej była poza zasięgiem jego wzroku, tym bardziej o niej nie myślał.

Ponieważ w miarę upływu czasu jego tęsknota za Yuriną tylko rosła.