Desire Infite

❧ Rozdział siódmy

༒༒༒༒
꧁ Rozdział siódmy ꧂
Amaya

W końcu nastał weekend. I teoretycznie mogłabym się cieszyć, bo w końcu wolne od szkoły i można wypocząć. Jednak w moim przypadku nie ma kompletnie nic w tym satysfakcjonującego. A otóż dlatego, że dzisiaj mama postanowiła zaprosić na kolacje szanownych sąsiadów z naprzeciwka. Na samą myśl, że musze z nimi siedzieć robi mi sie mdło.

I może do Pani Arabelli nic nie mam, bo ta kobieta jest w porządku, ale do jej syna już mam sporo. Nie mogłam sie wyspać, bo ten idiota postanowił sobie puścić muzykę, którą słychać było, aż w moim pokoju. Dlatego zadzwoniłam na policję. Chciałam mu trochę dopiec,  ale ten idiota postanowił sie zemścić, więc rzucił w moje okno balkonowe jajka.

Doprowadził właśnie do momentu w którym przechodzi na czarna listę. Jest jednym z moich znienawidzonych „znajomych". Ledwo powstrzymywałam się, by nie wyjść z domu i go nie zabić.

— Poważnie nie wytrzymuje już - jęknęłam z frustracja. - Dodatkowo dalej zastanawiam się po chuj Diego wziął mojego tatę za prawnika.

Leżę na łóżku w pokoju przyjaciółki, machając nogami. Patrzę w biały sufit i rozmyślam w trakcie, gdy Lizzy kończy swój makijaż. Idzie skubana na randkę z Londonem. Dalej zastanawia mnie, jakim cudem oni się hajtneli.

— No twój ojciec jest w tym dobry, więc teoretycznie nie powinnaś sie dziwić - westchnęła. - Może po prostu nie myśl tyle o nim i o tej kolacji. Minie raz dwa.

— Łatwo Ci mówić - mruknęłam, zmieniając pozycje na brzuch. - I nie myśle o nim.

— Jasne - uniosła brew w moja stronę. - Gadasz o nim bezustannie, a na jego widok się ślinisz. Daj sobie spokój z tym dupkiem. Wiesz ile masz aktualnie kandydatów?

Przewracam oczami. To co mówi to nie jest prawda. Nie ślinie się i nie myśle o nim ciagle. Dopiero zaczęłam od momentu wizyty w szpitalu i.. teraz, gdy dowiedziałam się, że będzie częściej u nas bywał, bo w końcu tata ma jego sprawę przejąć. I tak to nie zmienia niczego. A Lizzy za dużo gada.

— Nie obchodzą mnie faceci.

— Są jeszcze dziewczyny - wzrusza ramionami. - Mogę Ci pomoc w wyborze.

— Nie.

— A może spróbuj z tym Dannym, w sumie jest słodki.

Parsknęłam sarkastycznym śmiechem, patrząc uważnie, jak maluje kreski.

— Jesteś jebnieta, jeśli myślisz, że z tym ciołkiem cokolwiek, by wyszło. Nie po tym, jak oszpecił mi jajkiem okno balkonowe.

Zaśmiała się.

— To mogłaś na niego policji nie wysyłać.

Przewróciłam ponownie oczami.

— To mógł nie słuchać okropnego rapu, gdy ja smacznie spałam.

Taka prawda i nikt jej nie podważy. Ten chłopak mnie irytuje i choć staram się go unikać, jak mogę, to za każdym pieprzonym razem musze na niego gdzieś wpadać. Czy to na zakupach, czy kiedy biegam lub nawet gdy ide wynieść śmieci.