Kasırganın Girdabı

24

yorumlarınızı bekliyorum bebekler

24

Etrafıma dikkatle bakarken buradaki müstakil dublex evlere dikkatle baktım anlamayarak Miran'a döndüğümde elimi tutmuş sıkıca önden yürüyordu , bense sessizce onu takip ediyordum bir evin önüne geldiğinde cebinden anahtar çıkardığında kaşlarım çatıldı.

" beni eve atmak için ev mi tutun?" Dedim çapkın bir ifadeyle miran şaşkınlıkla bana dönüp kaşları çatık bir şekilde yüzüme baktı.

" senin aklın hep neden fesat şeylere çalışıyor kadın?!" Dedi kızar gibi kapıyı açtığımda kenarı çekilip bana izin verdiğinde içeri girdim.

" sen aklımı bunlara çekecek şeyler yapıyorsun ben masumum." Dedim omuz silkerken yan gözlerle bana bakarken kapıyı kapattığında eve döndüm uzun bir koridor koridorun yanında lavabo ve merdivenler vardı üst kata çıkan koridorun sonunda bir oda vardı.

" neresi burası?" Dedim merakla, arkama geçip belime sarıldığında omuzuma öpücük bırakıp beni ilerletmeye başladığında anlamayarak ona bıraktım kendimi salon olduğunu düşündüğüm odaya girdiğimizde odada gözlerimi gezdirdiğimde duraksadım . Dona kalırken şaşkınlıkla ağzım açıldı.

" Miran..." dedim zorlukla yutkunurken ,Miran'ın arkamda derin bir nefes alıp verdiğini duyarken bir iki adım atıp tutuşundan kurtuldum.

" benim çizimlerim?" Dedim anlamayarak gülerken çizilmiş portreme bakarken diyecek bir şey bulamıyordum .

" senin aşkın beni tüketirken yaşatıyor kasırga , kendimi kaybediyorum kendi girdabımda bile." Dedi Miran arkamdan parmaklarım detaylı çizilmiş benden daha çok bana benzeyen portrenin üstünde gezdi.

" kendimi kaybetmemek için çiziyorum bende , durmaksızın çiziyorum ,unutmak için çiziyorum ama her çizdiğimiz seni buluyorum. Ya gözünü buluyorum ya Dudaklarını ya güzel saçlarını gülerken yanağında oluşan belli belirsiz çukuru." Dedi fısıltıyla gözlerim portrelerden çekip ona döndüğümde gözlerime baktı buruk bir şekilde gülümseyerek bir adım bana attı.

" bu takıntı mı ,delilik mi, aşk mı bilmiyorum Asel tek bildiğim sensiz yaşayamıyorum uzaktan da olsa seni görmeden yapamıyorum seni çizerek yaşatıyorum." Dedi gözlerime bakarken, koltuğun önünde duran orta sehpanın üzerindeki kağıtları aldığında bana doğru uzattı bir şey demeyip aldığımda başka portrelerimi gördüğümde ona baktım.

" takıntılı bir ruh hastası olma ihtimalin yüzde kaç?" Dedim merakla fotoğraflara bakarken derin bir nefes alırken burnundan güldü.

" seni çok uzun süredir seviyorum Asel, bu uzun süre insan içinde tutup kendine engel olamaya çalışırken delirecek gibi hissediyor. Bende baş edebilmek için çizdim, çizdiğim her şeyde seni buldum." Dediğinde kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda derin bir nefes alıp ona doğru bir adım attığımda hızla kollarını açıp beni kendine doğru çekti , onu o kadar anlıyordum ki bundan nefret ediyordum daha öncesinde böyle olabilirdik daha uzun zaman geçirebilirdik daha çok mutlu olabilirdik bu kadar acı çekmeyebilirdik.

" Miran..." dedim adını sayıklar gibi.

" seni seviyorum Asel, bunu söylemek için o kadar bekledim ki..." Dedi iç çekerek gibi.

" seni seviyorum Miran. " Dedim iç çeker gibi kolları beni daha sıkı sardığımda elimdeki kâğıtlar düştü boynuna sıkı bir öpücük bırakıp kafamı kaldırıp ona baktığımda gülümseyerek anlımı anlına yasladı.

" ikimiz de bir şeyleri dağıtmasını biliyoruz ama toplamayı bilmiyoruz ne yapacağım ben seninle." Dedi Miran bana bakarken , aklıma annemle babam geldiğinde dudağım kıvrıldı en az babam kadar güzel seven birisini bulmuştum.