Scintilla 1.1

Muallak: Kısım 2 -Kısım 6-

Yazım Tarihi: 19/09/2023

Yayımlanma Tarihi: 19/09/2023

Heyyo!

1. Sezonun 8. Bölümünün 6. Kısmına hoş geldiniz!

Yazar Notu: Şovun orijinal karakterleri hariç, geriye kalan tüm gifler temsilidir.

----------------------------------------

Hazel'ın bakış açısından:

Uykumu yeterince aldığımı hissederek gözlerimi araladım. Görüş açımda Stiles'ın boynu, göğsü ve bir eli vardı. Dün gece ikimiz de uyuyakalmış ve hareket etmemiş olmalıydık.

Tekrar uyuma isteği bütün bedenimi sararken, bu gece -çünkü sabah bizi kimse yalnız bırakmazdı- Randall'la konuşmam gerektiği aklıma geldiğinde sıkıntıyla ufak bir nefes verdim. Mırıldanarak Stiles'ın boynuna doğru kollarımı doladığımda, ondan gelen bir kıkırdama duydum. Kaşlarımı çatarak başımı geriye çekip, yüzüne bakıyorum. Açık olan gözlerini gördüğümde konuşmaya başladım. "Sen uyumadın mı?"

"Hayır." yüzünde şapşal bir sırıtma oluşurken başıyla bir yarım daire çizdi. "Sana, bütün gece yanında olacağımı söylemiştim."

"Yanımda olma kısmı... Senin için 'Tüm gece uyanık kalmak' mıydı?"

"Tabii. Başka bir kabus görmediğinden emin olmalıydım." gururla göğsünü kabarttığında, göğsüne vurdum. "Bunun yolu bu değildi. Şimdi de sen uykusuz kaldın..."

Stiles kıkırdayarak burnumun ucuna bir öpücük kondurdu. "Senin için değer. Gerekirse 10 gece boyunca uyumam ama yine de senin yanında olurum."

"Sen... sen..." gülümserken elimi yanağına koyarak hafifçe yanağını okşadım. "Sen gerçekten..."

Yanağındaki elimin avuç içine hızlı bir öpücük kondurdu. "Mükemmel biriyim, değil mi?"

Gözlerinin içine bakarken gülümsemeye devam ediyorum. "Bu dünyadaki en şapşal erkek arkadaşsın."

"He-he-he." dudaklarını genişçe ayırarak gülümsedi. Sonra ne dediğimi fark ettiğinde kaşları çatıldı, "Bekle, ne?"

Gülerek başımı iki yana salladım. "Boşver. Kalkmamız gerekiyor. Yakında buraya gelirler."

"Bence gelmezler." bana sıkıca sarıldığında güldüm. "Stiles. Kalkman gerek."

"Kalktığım anda birbirimizden uzak kalmaya başlayacağız. Biraz daha kalsak?" bana daha da sıkı sarıldığında başımı başının üstüne yasladım. "Sadece on dakika ama."

Kıkırdayarak iyice boynuma sokulduğunda, günler sonra rahat bir nefes aldığımı hissediyorum. Başımdaki sorunlardan bir süreliğine de olsa kaçmak, üstümdeki bütün stresi atmış gibi hissettirmişti. Aramızda ne geçmiş olursa olsun, Stiles'ın yanında olmak bana garip bir şekilde güven veriyordu. Belki de küçüklüğümden beri en çok o ve Scott ile vakit geçirdiğim içindir, bilemiyordum. Görüşümün bulanıklaşmasıyla gözlerimin dolduğunu anlayıp, yaşların akmasına izin vermek için gözlerimi kapattım.

Stiles kolunu belime atarak sanki mümkünmüş gibi beni kendisine biraz daha çektiğinde gülerek hafifçe sırtına vurdum. "Fırsatını buldun, sarılıyorsun tabii. Tadını çıkar, sonra bulamayacaksın bunları."

"Hiç de bile, biz arkadaşken de birbirimize sarılıyorduk. Şimdi de sarılacağız."

Güldüğüm sırada, alışkanlıkla yerimde hafifçe kıpırdandım. Bu sırada bir şeyi yapabildiğimi fark ettiğimde dudaklarım şaşkınlıkla aralandı.