Last Chance

Graduation

ICE'S POV

A year passed, yes. How time flies. Kami parin ni Quise, the spark is still there. I love her so much! Noong 1st anniversary namin, we went to Quezon Province para mag beach. Sobrang layo pero konti lang ang tao which we liked. We want to have the day for ourselves.

On that very day, something happened between us. Intimate I must say. The best day of my life. Mind you, she's my first. Kaya very special to sakin. But she isn't. Ano naman ngayon? Who cares about the past diba? What matters is now and she is mine.

Ilang araw na lang, we gonna march at PICC. Finally! Graduate na kami!

Bumili kami ni ate sa mall ng isusuot kong long sleeves, libre daw nya sakin since may work na sya. Of course I'm thankful. Hindi lang yun ang libre nya, nag coffee pa kami at bumili din ng twinning slides. Unisex naman sya and color black so okay na rin.

Pauwi na kami ni ate nung nakita namin si Tori papasok ng department store, I assume na bibili rin sya ng dress for the upcoming event.

Tori! Uy, Tori!

Huy nano! Samahan ka na namin!

Ang lakas na ng boses namin, pero hindi nya yata kami narinig dahil sa dami ng tao.

Why do I feel na ang lungkot ng aura nya? Pupunta kaya ang parents nya sa graduation nya?

I wonder what ate said. Paano kaya sya sa graduation? Sino kaya ang mag sasabit ng medal nya knowing what's happened? She's a Cum Laude by the way. I really feel bad for her.

Alam nyo ba, the last time na tumambay kami sa kanila, that's the last time na nag usap kaming tatlo. Hindi na sya tumambay sa bahay nor mangamusta man lang pag napapadaan. Saktong wala naman sya pag pupunta kami ni ate, o baka naman nandoon lang sya sa loob, ayaw nya lang kami makita. Nagpalit din sya ng contact number kahit phone line nila. She deactivated her social media too.

She even change her schedule sa school. Close lang kami sa pila last enrollment before OJT when she change her schedule from noon up to night. Halata talagang umiiwas na sya sa amin ni ate. Classmate ko ang mga girl friends nya nun when they said na she became cold kahit sa kanila.

Hindi naman kami nag tatampo, we are actually worried. Because we all know, she's not that type of girl before diba? Lumayo sya sating lahat.

--

Graduation day! Me and Marquise are always talking what will be our future together. We actually planned kung kailan kami magpapakasal, kung ilan magiging anak namin, pati names meron na. This is our first step. Sabay kaming magtatapos together with our parents and siblings just like what we envisioned.

Lahat kami nabigyan na ng diploma at umakyat na sa stage maliban kay Tori.

Anna Victoria de Santos, Cum Laude.

Lahat kami, tumayo at nag cheer para sa kanya. Mabuti na lang din at nandoon ang parents nya, we are glad na tinabi nila ang differences nila for their daughter.

After the event, papunta na kami sa parking nang makita namin si Tori with her parents. Lumapit si ate sa kanila para yayain na sumama na sa amin mag lunch.

Thank you ate, pero family affair yan. Uuwi na kami, pagod na ako.

Naka kotse ang dad nya at umalis na. While Tori and her mama left at pumunta na sa taxi bay.

Siguro puntahan natin sya mamyang gabi, sa tingin mo? Mag celebrate tayo, bili tayo ng snacks and beer. Bet mo?

Pero pagdating namin, nakapatay na lahat ng ilaw sa bahay nila, as in pitch black, wala man lang ilaw kahit sa labas.

Umalis na kami ni ate. Nakaka layo layo na kami sa bahay nang may nakita kaming tricycle na tumigil sa kanila. May light post na malapit sa bahay nila kaya nalaman namin na sya. Madami syang dala, nag pa assist pa sa driver at pumasok na sya.

Hinarangan ni ate yung trycicle.

Galing po syang convenience store, madaming tsitsirya tsaka alak na dala. Baka may inaasahang bisita.

Tuwang-tuwa si ate dahil mukhang inaasahan nya ang pagdating namin sa bahay nila.

Tori? Tori? Congratulations! Celebrate na natin yan! May dala kaming snacks at pang toma!

The only light in their house was her room. Pero after nagsalita si ate, pinatay nya yung ilaw.

Hindi nya pinakita samin na malungkot sya, but obviously, she's deeply affected. Solong anak sya, she's good at school, may magandang bahay, she can do whatever she wants, masaya at kumpleto ang family nya. She felt complete. Pero that was all for show lang pala.

--

Marquise and I landed a job at the same company. Parehas kaming ground crew. It's like destiny. We both applied and hired at the same day. I'm so inspired at work dahil lagi ko syang kasama. Though may times na hindi same schedule namin, mag rereklamo pa ba ako? Of course not, kasama ko na nga sya sa work diba?

Hindi na rin ako mahihirapan sa dates namin kasi I have my own money. Di na nga lang madalas yung date namin kasi we chose to save para sa sarili and para na din sa future namin. Hindi kalakihan hinuhulog namin kasi di pa naman ganun kalaki ang sweldo but that's fine basta nakakapag tabi kami.

Mga 6 months na din since nag start kami mag trabaho. Nakakapagod. Madalas kaming overtime. What I like about her is okay lang sa kanya kahit hindi ko na sya ihatid sundo kahit may second hand motorcycle na ako na gift ni Papa sakin nung graduation. Pagod na nga daw kami, aabalahin pa daw nya ako. So there are times na kuya nya ang nag susundo sa kanya or ang dad nya.