Unicode
ခြွေလည်း အခုမှပဲ ကလေးငါးယောက်မွေးထားရသလိုဖြစ်နေပြီ မနက်တိုင်း ဒီကလေးလေးတွေရော ကလေးကြီးကိုရောနှိုး နေရာတာနဲ့တင်အလုပ်ရှုပ်နေရတယ်။ သားနဲ့သမီးတွေကတော့..သူတို့ကိုနှိုးလိုက်ရင်ကြည်ကြည်သာသာနဲ့ထပေမယ့် မထသည်က ဟိုကလေးဆိုးကြီး..အခုလည်း သားနဲ့သမီးတွေမနိုးခင်ကတည်းကသူ့ကိုအရင်နှိုးထားတာ..ထမယ်ထမယ်ဆိုပြီး..သားနဲ့သမီးတွေတောင်မနက်စာစားပြီးလို့အောက်မှာ ဖိုးဖိုးတို့ဖွားဖွားတို့နဲ့ဆော့နေပြီ..ထမယ်လို့ပြောနေတဲ့သူကအခုထိကိုမထသေးဘူး..ပြောတော့လည်းဒီနေ့ အရေးကြီးအလုပ်ကိစ္စ ရှိတယ်ဆိုပြီး..တော်သေးတာပေါ့ ကလေးတွေကိုဖိုးဖိုးနဲ့ထားပြီး..အပေါ်ပြန်တက်လာလို့..ရောက်တော့လည်းထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကုတင်ပေါ်ကကလေးဆိုးကြီးကအခုထိမထသေးဘူး။ အလုပ်တော့နောက်ကျတော့မှာပဲ...
ခြွေလည်း..ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး..မောင်နားကိုသွားကာ..မောင့်ရဲ့လက်မောင်းကိုအသာလေးရိုက်လိုက်ပြီး...
"မောင်..မောင်..ထတော့လေကွာ..ဒီနေ့အရေးကြီးတဲ့အလုပ်ကိစ္စရှိတယ်ဆို.."
မောင်...
ခိုက်ဦးလည်း လူကိုလှုပ်ပြီးနိုးနေသံကြားတာကြောင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး....အရှေ့ကသူရဲ့လက်ကိုဆွဲကာ..ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး.. ပြန်အိပ်လိုက်သည်။
"မောင့် ခြွေလက်ကိုလွှတ်....ဘယ်လိုကြီးအိပ်နေတာလဲ..မောင်.."
"မောင်....ခြွေလက်နာနေပြီနော်....လွှတ်တော့.."
ခိုက်ဦးလည်း ချစ်ရသူရဲ့အသံကြောင့် လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ရှေ့ကသူရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲချကာ..ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုသူ့အောက်ကိုရောက်အောင်ပို့လိုက်ပြီး..ချစ်ရသူရဲ့အပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာ..နှာဖူးလေးကိုအနမ်းလေးစပေးလိုက်သည်။ပြီးနောက်နှုတ်ခမ်းသားများကို ချစ်ရသူရဲ့ လည်တိုင်နားထိရောက်အောင် ပွတ်သပ်လာပြီး လည်တိုင်တဝိုက်ကို..အချစ်အမှတ်အသားများဖြင့်ခြယ်လှယ်ကာ..အလှဆင်နေသည်။
"မောင်..တော်တော့..ခြွေယားတယ်လို့.."
"မောင်....လို့..."
YOU ARE READING
ခြွေယူသူ (complete)
Fantastikboy×boy girl×girl ukeလေးကနည်းနည်းweakဖြစ်မှာပါရှင့် အခုမှစရေးတဲ့ficလေးမို့ဖတ်ပေးကြပါအုံးရှင့်
