1888 yılında Londra'da Karındeşen Jack lakabını alan seri katil birçok kadının eceli oldu. Bıraktığı tüm ipuçlarına rağmen dedektiflerin bu kana susamış katili asla bulamayacaklarını kim bilebilirdi ki?
•
Bu cinayetler silsilesinden tam 135 yıl sonr...
Vize çalışması gerekirken bölüm yazıyordu dersiniz dlsldlşaöxşsödşsş
Okuyan herkese (iki tane kankam) iyi okumalar dilerim 🤩
•••
Bütün dünya adımı öğrenene kadar durmayacağım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Londra 10 Aralık 1888 Saat 05.00 •
Bir kadınının çığlığı gecenin sessizliğini ikiye yardı adeta. Hemen eş zamanlı olarak yatağında mışıl mışıl uyuyan küçük Gloria uykusundan sıçrayarak uyanmıştı. Doğrulup bir süre sessizliği dinledi, o çığlığı acaba rüyasında mı duymuştu?
Tam uykusuna dönmek için tekrar yatıyordu ki bir ses daha duydu. "Lütfen... Ne istersen yaparım, lütfen..." Bir kadının sesine benziyordu, ağlayan bir kadının.
Bu saatte dışarıda ne işi vardı, ayrıca kiminle konuşuyordu?
Ağlayan birini gördüğünde veya duyduğunda duyarsız davranmanın büyük bir ayıp ve o insanın acısına saygısızlık olduğu öğretilmişti ona, o yüzden derhal yatağından kalkıp kadına teselli vermek adına terliklerini giyerek odasından çıkıp koridora adım attı. Yanına gittiği an kadını ağlatan kişiye de ne kadar büyük bir ayıp yaptığını söylemeyi ihmal etmeyecekti tabiki.
Evin kapısından çıkıp verandanın ucunda dikelmeye başladı. Sesleri evin koridorunda ilerlerken duyuyor olmasına rağmen şimdi duymuyordu. İlk önce etrafına bakındı, solunda hiçbir şey yoktu, sadece boş sokak görünüyordu. Sağına baktığındaysa sonunda kadını görmüştü ama şimdi ne sesi çıkıyordu ne hareket ediyordu ve düşündüğü gibi kadının az önce konuştuğu başka biri daha vardı, yanı başında dikilen siyahlar içinde bir silüet.
Veranda merdivenlerinden aşağı inip yanların doğru yürümeye başladı, bu adam bir kadını ağlatmaması gerektiğini bilmiyor muydu?
Tam kızgınlık içinde seslenecekti ki yaşlılığına kadar aklında travma yaratacak olaylar silsilesini tetikleyen bir şey oldu. Adam elindeki bıçakla önünde yerde yatan kadının kulaklarını boydan boya kesti.
Gloria o an dehşet içinde bir çığlık kopardı. Daha çok küçüktü ve bu zamana kadar gördüğü tek kesik parmağını kestiği zamanki kesikti. Gözyaşları hemen o dakika yanaklarından sular seller gibi akmaya başlamıştı.
Hemen arkasını dönüp evine gitmeli annesiyle babasına haber vermeliydi yoksa bu katil onu da öldürecekti.
Tam arkasını dönmeye hazırlanıyordu ki adam eğildiği yerden doğruldu, omuzlarını esnetti, kollarını gerdi ve yavaşça arkasını döndü. Sanki o an kaçışı olmadığını hatırlatıyordu Gloria'ya. Arkasını dönüp gitmek istiyordu ama ayaklarına bir türlü söz geçiremiyordu, sanki hipnoz olmuştu.
