1888 yılında Londra'da Karındeşen Jack lakabını alan seri katil birçok kadının eceli oldu. Bıraktığı tüm ipuçlarına rağmen dedektiflerin bu kana susamış katili asla bulamayacaklarını kim bilebilirdi ki?
•
Bu cinayetler silsilesinden tam 135 yıl sonr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Scotland Yard, Londra 11 Aralık 2023 Saat 22.20 •
~lee minho
Jisung'un dediği şey ben de soğuk duş etkisi yaratmıştı. Bir katil benim aşkımın odasına elini kolunu sallayarak girebiliyor ve tehdit içerikli mesajlar bırakabiliyordu. Üstelik bu bir polis memuruydu. Tanrı'nın bizmle dalga geçiyor olabileceğini düşündüm bir an.
"Bebeğim, bundan kesin eminsin değil mi?"
"Evet Minho eminim. Sadece polislerin kapıların kilitlerine erişimi var. Odalar temizlenmek istendiğinde biz kendimiz devrediyoruz görevlilere ve ben odamı temizletmedim. Anahtar, anahtarları koyduğumuz bölümde duruyordu." Elleriyle yüzünü ovuşturdu, yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı.
"Ben bunu nasıl daha önce düşünemedim, aklım az önceden beri nerdeydi?"
Kendisine çok fazla haksızlık ediyordu, yeteneklerinin farkında değildi. Buna biraz da benim sebep olabileceğimi düşünerek endişelendim. "Aklın işindeydi Jisung. Gene bu vakanın üzerinde çalışıyordun. Üstelik adam size içinde öldürdüğü kadının eli olan bir kutu göndermiş, tanrı aşkına nasıl aklının o an düzgün çalışmasını bekliyordun?"
"Ama-"
Sözünün devamını getirmeden omuzlarını düşürüp yenilmişlikle nefes verdi. "Her öldürülen kurbanın ailesi sanki suçlu benmişim gibi bakıyorlar. Belki de haklılar ben daha iyi olsaydım bütün bunlar bu noktaya gelmeyecekti."
"Bebeğim yeter artık. Böyle düşünmenin kendini yıpratmanın sebebi ne?"
Jisung durup bana baktığında cevap bekler gibi gözlerine baktım ama cevap vermedi. Bende sorumu cevaplamayacağını anladığımda başka bir soru yönelttim ona.
"Diğerlerine söyleyecek misin?"
"Hayır bugün söylemeyeceğim. Yarından sonra söylerim, herkes zaten çok yorgun bir de bunu çıkarmayayım." Düşünceli aşkım.
"Çok güzelsin." Ani gelen iltifatım onu hafif zıplatırken yanaklarındaki ufak kızarıklığa minik bir tebessüm ettim, beklemiyordu.
"Bunu tuvalette söylemen de ayrı bir romantik." Şakaya vurması dikkatimi çekmişti ancak bir şey demedim.
"O zaman gidelim mi? Hem bozulan akşam yemeğimizi de telafi etmiş oluruz." Kafasını sallayarak onayladı beni. "Nereye gidececeğiz?"
Telefonumu çıkarıp saate göz attığımda on buçuğa gelmek üzere olduğunu gördüm. Hem dışarda bir yerlerde yemek yemek için geç bir saatti hem de Jisung bugün çok yorulmuştu. Kabul eder mi emin değildim ama denemekten zarar gelmezdi.
