1888 yılında Londra'da Karındeşen Jack lakabını alan seri katil birçok kadının eceli oldu. Bıraktığı tüm ipuçlarına rağmen dedektiflerin bu kana susamış katili asla bulamayacaklarını kim bilebilirdi ki?
•
Bu cinayetler silsilesinden tam 135 yıl sonr...
Şükürler olsun ki, seninle benim aramda hiçbir şey değişmedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Han Jisung'un Ofisi, Scotland Yard, Londra 16 Aralık 2023 Saat 21.09 •
~han jisung
Herkesin bakışını suratımda hissedebiliyordum. Hepsi de benden herhangi bir tepki vermemi bekliyorlardı ancak ben şu an ne neye nasıl bir tepki vermem gerektiğini, ne de nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Boş nakışlarımı yılların yıpranmışlığını taşıyan kitaba dikmekten ve elimde tuttuğum kalemi avuçlarım arasında sıkmaktan başka bir şey yapamıyordum.
Sonunda, çok fazla sıktığım için zavallı kalem dayanamamış ve ortadan ikiye kırılmıştı. Bir süredir sessizliğin hakim olduğu odaya küçük bir çatırtı sesi yayılırken, irkilmemi engelleyememiştim.
Ağzını açıp bir şey demeye hazırlanan Wooyoung'u ve bana doğru uzanmak için hareketlenen Jeongin'i, elimi uzatarak durdurdum. İyi olduğumu söylemek istemiştim onlara, kontrolümü kaybetmediğimi anlamalarını istemiştim. Tabiki kontrolümü kaybetmeyecektim. Elimdeki ikiye ayrılmış kalemi, yavaş hareketlerle masaya bırakıp ciğerlerimi yakan bir nefes aldım, elim siyah saç tutamlarımı düzeltti. Bunu, konuşmadan önce biraz daha vaktim olsun diye yapmıştım. "Sanırım hepiniz benim düşündüğümü düşünüyorsunuz."
"Düşünmemekelde değil, şu an bakınca aklıma başka bir neden de gelmiyor açıkçası. Zaten biz günlerdir Bay Han'ın tuhaf hareketlerini sorgulamıyor muyduk?" Jeongin'in söylediklerini kafamı sallayarak onayladım. Ama gözlerim hâlâ kitabın üstündeydi.
"Varsayalım ki, babam gerçekten bir hipnozun etkisinde. Biliyorsunuz ki daha yeni hastaneden çıktı, kanında da yabancı bir maddeye rastlanmadığına göre, bu karışıma nasıl maruz kalmış olabilir? Ona bunu damar yoluyla vermiş olamazlar, aksi halde kanında çıkardı."
Hongjoon hyung elini düşünceli bir şekilde çenesine sürttü. "O zaman geriye sadece karışıma solunum yoluyla temas etmiş olma seçeneği kalıyor." Onun bu tahmini diğerlerinden onaylar mırıltılarla karşılandığında ben, babamın bu karışıma nerede ve ne zaman maruz kalmış olabildiği konusunda kafa patlatmaya başlamıştım. Hongjoong hyung'un tahminini doğru kabul ederek ilerleyecektim.
"Babamın aylardır bu halde olduğunu düşünürsek, bu şeyle olan temasının sadece bir kereye mahsus olan bir şey değil de sürekli tekrarlanan bir eylem olduğunu düşünüyorum. Günlük olarak temas etmiş olabilir, hareketleri o kadar birbirinden bağımsız ve anlamsız." Kendimi dış ortamdan soyutlayıp gözlerimi duvara dikerek düşünmeye devam ettim. Yanımda olanlar beynimin deli gibi çalıştığını duyabilirlerdi bile. "Karışımı Scotland Yard'da solumuş olamaz. Hem içeride bir sürü polis var hem de biz onunla gün içinde sürekli temas halindeyiz, mutlaka bir kişi fark ederdi."
