1888 yılında Londra'da Karındeşen Jack lakabını alan seri katil birçok kadının eceli oldu. Bıraktığı tüm ipuçlarına rağmen dedektiflerin bu kana susamış katili asla bulamayacaklarını kim bilebilirdi ki?
•
Bu cinayetler silsilesinden tam 135 yıl sonr...
Bu bölümü mutlaka okuduğunuzdan emin olun çünkü Jisung ve Minho'nun hayatında önemli bir olay oluyor, kaçırmak istemezsiniz🫢
Haftaya finallerim başlıyor ben bir tık sinirli ve agresifim ama umarım sizin günleriniz güzel geçiyordur💋
İyi okumalar dilerim herkese🎊
•••
İçinde hayallerimin olduğu bir sarayın harabelerinde yaşıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Londra 13 Aralık 2023 Saat 17.10 •
~lee minho
"Hyunjin nasıl anlayamazsın anlattıklarımı ya? Sen gerçekten beni sevmiyorsun." Hyunjin şaşkınlık içinde Jeongin'e bakarken elini göğsüne koydu hayret edercesine. "Senin için ölmeye hazırken mi?"
Changbin yaklaşık bir saat önce yayınevinde halletmesi gereken işleri olduğunu söyleyip yanımızdan ayrıldığında kalan diğer arkadaşlarımız hastane odasında hiçbir şey yapmadan oturup televizyon seyretmekten bir süre sonra sıkılmış ve tabu oynamak istemişlerdi.
Jisung ve ben kabul ederken Chan hyung yanımızda bulmacasını çözeceğini söylemiş arada da saçma hallerimize bakıp gülüyordu.
Şimdi de Jeongin, Hyunjin onun anlatmaya çalıştığı kelimeleri bilemediğinden dolayı onu sevmediğinden yakınıyordu. Biz zavallılar da onların didişmelerinin bitmesini bekliyorduk.
Hâlâ atışan ikiliye bakıp susmayacakları kanaatine varmıştım çoktan. Bu yüzden kelimeleri anlatmak için oturduğum Jisung'un ayak ucundan kalkıp yanına geçtim.
Sevgilim kapanmak üzere olan göz kapaklarıyla göğsüme sığınmış ve uyku moduna geçmişti. Onu daha çok sarıp alnını öptüm. Sol elim saçlarına çıkmış ve bulunduğu noktayı okşamıştı. "Uykun mu geldi bebeğim?" Burnunu göğsüme sürtmüştü. "Hmhm."
Kısık mırıltısıyla tartışan Hyunjin ve Jeongin'e dönmüş elimdeki kum saatini hesaplamadan onlara doğru fırlatmıştım. Şansına kum saati Hyunjin'in kafasına çarptığında ikili susup bize dönmüşlerdi. "Sevgilim uyuyacak, dışarda edin kavganızı."
Jeongin konuşmamla bana alayla sırıtmıştı. "Beni kardeşimin odasından kovabileceğini sanıyor, kıyamam." Chan hyung'a beni göstererek konuştuğumda içimi çektim. Ateşkes yapsa da bana olan siniri hâlâ daha soğumamıştı. Haklıydı da Jisung benim yüzümden böyle bir şeyin yaşanmasını hiç istemesem de çok zor şeyler yaşamıştı.
Chan hyung göğsümde çoktan derin bir uykuya dalmış olan Jisung'a baktı ve bir eliyle Jeongin'i diğer eliyle Hyunjin'i ensesinden tuttuğu gibi tüm itirazlara rağmen ikisini de odadan çıkardı. Ardından bana bakıp Jisung'a dikkat etmem konusunda uyarıda bulunduktan sonra kendi de çıktı.
