KAYIP || VeyKen

5.Bölüm

"Şimdi söyle bakalım Halit Efendi Çocuğu nereye götürdün?"

"Sen ne dediğinin farkında mısın be adam ! Torunum o benim." dedi Halit hızla oturdugu yerden kalkarak.

"Tamam işte, ben de aynı şeyi soruyorum. Çocuğu nereye götürdün? "dedi Kenan .

"Yağmur nerede?" dedi sinirli bir tonda.

"Ben torunumu lunaparka götürdüm."

"Hangi lunapark bu ? ismini ver, arkadaşlarımız baksın." dedi Kenan.

Adam lunaparkın ismini vermişti.

"Sonra peki? lunaparka gittiğinizi Cemile Hanım'a ya da Veysel Bey'e söylemek aklınızın ucundan geçmedi mi ? " dedi Kenan.

"Ya da şöyle sorayım. Lunaparka gittikten sonra neden çocuğu eve geri getirmedin?" dedi Kenan.

İki elinin avuçlarını sert bir şekilde masaya vurdu.

"Senin karşında salak yok Halit Efendi. Ya sorularıma doğru düzgün cevap verirsin, ya da günah benden gider.." dedi Kenan.

"Ben söyleyeceğimi söyledim. " dedi Halit.

Kenan ise yandan bir gülüş savurmuştu. "Seni uyarmıştım." dedi sadece ve Oyayı da alıp odadan çıktı.

"Şimdi napıyoruz amirim" dedi Selim yanında biterken.

"Basına haber veriyorsun aslanım. Bakalım Halit Beyimiz itibarına çamur sürüldüğünde de bu kadar rahat olacak mı ?" dedi Kenan.

"Kenan, uğraşma o adamla. Halit Merdan o. "dedi Hasan.

"Kim olduğu beni enterese etmiyor amirim. Benim kaybedecek bir şeyim de yok bu hayatta.. Ama bu içerdekinden korkup da o küçücük çocuğu bulamayacaksam bana yazıklar olsun, adamlığıma da insanlığıma da yazıklar olsun." dedi Kenan Hasan'ı dinlemiş olsa da dediğini yapmayacaktı.

Odasına girip kapıyı kapattı.

"Hadi bakalım Halit efendi. Bakalım kızına ne hesap vereceksin?" dedi telefondan bir numara tuşlarken.

...................................

Artık ağlamaktan bitap düşmüştü genç kadın. 1 haftadır yavrusundan haber alamıyordu. Hemen yanında sessizce oturan kocası da farklı sayılmazdı. Daha sabah Kenan gelmiş ve Veyseli Adli tıpa götürmüştü. Cemile ne olduğunu sorup dursa da Ne Cemile'nin bunu duymaya, ne de Veyselin bunu söylemeye takati yoktu.

"Veysel." dedi Cemile. Sesi çatallaşıyordu konuştuğunda hâla.

"Hı." dedi Veyselde aynı ruhsuz ses tonuyla.

"Yağmur geldiğinde ona yavru kedi alalım tamam mı ? çok istemişti yavrum" dedi bir yandan ağlarken.

"Süpriz yapacaktım ben ona. Doğum günü için yavru bir kedi aldım. Veteriner arkadaşımın yanındaydı. Aşılarını felan hallediyordu. " dedi Veysel de umutsuzca.

"Döner dimi Veysel'im. Kenan Bey bulur dimi kızımızı.." dedi Cemile .

"İnşallah Cemilem, inşallah." dedi Veysel de bir umutla.

Telefonunun melodisini duyduğunda hızla ayaklandı Veysel. Ekrandaki "Komiser Kenan" yazısını gördüğünde bekletmeden açtı telefonu.

"Kenan Bey, bir gelişme mi var?" dedi Veysel büyük bir umutla.

"Evet, bir gelişme var. Ama buraya gelmeniz daha iyi olur bunun için. Telefonda söyleyebileceğim bir şey değil." dedi Kenan.

"K.Kötü.. Kötü bir şey mi ?" dedi Veysel kelimeleri bir araya getirememişti sanki.