KAYIP || VeyKen

36.Bölüm

Dünya'da iki tür insan vardır.İyiler ve Kötüler. Dünyanın var oluşundan beri süren bir kavgadır bu. Kimi zaman iyiler galip gelir bu savaştan,kimi zaman kötüler. Kötü olanlar sinsidir, kötü olanlar acımasızdır. İyi olanlar zekidir, dürüst ve merhametlidir.Dünyanın dengesi bu iki denge arasındaki savaşa dayanır. İyilik ve Kötülük..

Ne olursa olsun, kim kazanırsa kazansın bu savaşın bir sonu yoktur. Kötüler kazansa iyiler bitmez bu hayatta, her zaman savaşacak başka iyi yürekler çıkar..İyiler kazandığında da bitmez kötülük, her zaman kötüler olacaktır.Dünyanın bitmez ve tükenmez döngüsü, bitmez tükenmez savaşıdır bu...

*******************

"Nasıl yapacakmışım onu?" dedi Kenan iğneleyici bir tavırla. Aslında tavrı Giraydan çok kendineydi. Bunu duyduğunda hiç yadırgamamıştı,İçten içe hiç oturmayan o duygularının nedenini çözmüştü Giray'ın söyledikleriyle.

"Ben bunu da araştırdım. Tabii o zamanlarda ilaçlar her türlü bulunabildiği için zor oldu biraz."

"Her neyse" dedi Giray."Özel bir terapi programıyla kısa sürede kafanda boş kalan yerleri doldurabilirmişsin." dedi sakince.

"Bugün kaçıncı kez söyledim bilmiyorum." dedi Kenan. "Ama inan bana, kardeşim iyileşmeden hiç bir şey için hazır olmayacağım."

"Olamam" dedi Kenan sesi titrerken."Kardeşim yanımda olmadan, nefes bile alamam ben bu saatten sonra."

"Cemile ve Yağmur nerede?" dedi Kenan konuyu değiştirerek. Merak ediyordu kardeşinin ailesini.

"Güvenli evlerden birindeler. Oya var başlarında." dedi Giray.

Giray telefonu çaldığında sakince baktı telefonunun ekranına.Merkezden haber bekliyordu, ama onu arayan merkezdekiler değil, Oyaydı.

"Efendim." dedi Kenan'a belli etmemeye çalışarak.

" Amirim, Güvenli evden çıkmak zorunda kaldık" dedi Oya sessizce.

"Ne demek "Çıkmak zorunda kaldık.",delirtme beni Oya." deyiverdi Giray o anın siniriyle. Kenan'ın bakışları ciddileşmişti birden. Ne olduğu hakkında bir şey bilmemek onu deli ediyordu.

"Cemile Hanım. Sinir krizi geçirdi. Oyüzden acil katındayız"dedi Oya. "Cemile Hanım'ın durumu iyi, ama Yağmur.. Çok korktu amirim, ne desem de sakinleştiremiyorum.Korkuyorum çocuğa bir şey olacak diye.." dedi Oya. Giray bir süre bir şey dememişti, ve Giray'ın cevap vermiyor oluşu Kenan'ı daha çok tedirgin ediyordu.

"Tamam"dedi Giray. "Onu ben halledeceğim"

Telefonu kapattığında kendisine merakla bakan Kenan'a döndü.

"Cemile Hanım, Sinir krizi geçirmiş."dedi üzgün bir ses tonuyla.

"Yağmur da tabii çok korkmuş, Cemile Hanım iyiymiş,ama yağmur daha küçücük çocuk neticede,korkmuş çocuk."

Kenan için Yağmur'un ne ifade ettiğini tam olarak o gün görmüştü Giray. Belki de onu şu anki duygu durumundan çıkarabilecek tek kişi Yağmur olabilirdi.

Kenan hiçbir şey dememişti, bir yanı hemen kalkıp yeğeninin yanına gidip onu teselli etmek istiyordu. Ama diğer yanı da korkuyordu. Kardeşini yalnız bırakmak sinmiyordu içine..

"Ben beklerim"dedi Giray arkadaşının derdini anlar gibi.Kenan arkadaşını samimiyetle onayladıktan sonra ayrılmıştı oradan. Hızla acil servisin kapısından girdiğinde bir müşahadenin önündeki banklarda görmüştü Oyayı ve ağlamakta olan Yağmur'u.