MELEZİN SAVAŞI

Esaretin Sonu.

Karanlıklar lordunun kısaltımını beğenmediğiniz için düzelttim, iyi okumalar :)

Gözlerimi açtığımda büyük bir yatakta yattığımı fark ettim. Bulunduğum oda kraliyet ailelerine göre ihtişamla döşenmiş bir odaydı. Yine de sarayın geri kalanında olduğu gibi ana renk siyahtı.

Yataktan kalktığımda eski gücüme kavuşmuş olduğumu anladım. Hemen çift kapılara yönelip kapıları açtığımda beni bir grup hizmetkar karşıladı. Bana reverans yaparlarken içlerinden biri konuştu.

"Ekselansları sizi lordumuza götürmemize izin verin."

Geçişimi engelleyecek bir şekilde önümü hangi cesaretle kapattıklarını merak ediyordum ama onların hiçbir şey hissetmediklerine halkımın önünde yemin edebilirdim.

"Korumam nerede? Onu görmeden hiçbir yere gitmeyeceğim."

"Korumanız özel bir yerde tutuluyor, lordumuz istemediği sürece onu göremezsiniz. Lütfen bizimle gelin."

Durumun saçmalığından bir gözüm seğirirken hizmetlilerden birini kenara itip merdiven aramaya başladım.

Peşimden beni takip ettiklerinde vampir hızımla koşmaya başladım. Merdivenleri inip zindanlara geldiğimde koca zindanı saniyeler içinde aradım ama Derek burada değildi.

Eğer ona bir şey yaptılarsa bunun bedelini ödeyeceklerdi. 

Karanlıklar lordu "Merak etme karanlık kraliçem koruman yaşıyor, şimdilik."

Onun sesini duyduğum an yine içimde bir çatışma başlamıştı. Sanki bir yanım ondan nefret ediyor diğer yanım ise ona tapıyordu. 

Ama ona tapan kısmımı söküp atacaktım. O yaşadığım bütün zorlukların sebebi ve babamın katiliydi. Ona her şeyin bedelini ödetecektim!

"Nerede o?"

Durduğu basamakları inerken elleri arkasında birleşikti.

Karanlıklar lordu "Onu senin asla ulaşamayacağın bir yerde saklıyorum. Onu koyduğum yerden asla çıkamayacak ama eğer dediklerimi yaparsan en azından sağ kalır."

"Yaşadığını nereden bileceğim?"

Karanlıklar Lordu "Bilemeyeceksin bu yüzden benim sözüme inanmak zorundasın çünkü başka seçeneğin yok."

"Ne istiyorsun?"

Attığı son adımda karşımda dururken yüzünü yüzüme yaklaştırıp gülümsedi.

Karanlıklar lordu "Bu çok bariz değil mi sence de? Kraliçem olarak taç giyecek ve sonsuzluğumda bana eşlik edeceksin."

Söylediğine sinirli bir şekilde gülerken dik bakışlarımla ona bakıyordum.

"Gerçekten bunu yapacağımımı düşünüyorsun?"

Karanlıklar lordu "Ah, elbette yapacaksın çünkü koruman senin için çok önemli. Her ne kadar bu durum hoşuma gitmesede sorun değil. Zamanla onu unutacak ve sadece beni seveceksin."

Karanlıklar lordu zırvalarını saçmalarken ben elimde ışıktan bir hançer yaratıyordum. O gözlerimin içine bakarken hançeri kaldırıp kalbine nişan aldım. 

Saniyeden de daha kısa bir sürede saldırmama rağmen hamlemi görmüştü. Kolumu yakaladı ve içimdeki karanlığı harekete geçirdi. Karanlığım adeta içimdeki ışığı söndürmüştü, elimdeki hançerinde ışığı sönerken tuzla buz oldu.