ရန်ကုန်လေဆိပ်ဆီသို့ရောက်တော့ သာလွန်ထက်က ကားမောင်းနေတဲ့ ကျော်ကျော့်ကိုမကြည့်ပဲနဲ့ ရှေ့ကိုသာကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။
"ငါ့သားတွေ ဟိုကိုရောက်သွားပြီလား ကျော်ကျော်"
သူပြောတဲ့သားတွေနဲ့နေရာဆိုတာကတကူးတကရှင်းပြစရာမလိုအောင်ပင် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အချိတ်အဆက်ကရှိနေပါသည်။
"ရှေ့နှစ်ရက်လောက်ကတည်းက အကိုလေးနေမယ့်တိုက်ခန်းဆီကိုပို့ပေးထားပါတယ် "
"ကောင်းပြီ"
"ဒါနဲ့အကိုလေး"
"ပြောလေ"
"အကိုလေးက ရန်ကုန်မှာကျောင်းမတက်ပဲနဲ့ ဘာလို့တောင်ကြီးမှာကျောင်းတက်ချင်ရတာလဲဟင် ဒီမှာအကိုကြီးတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တော့ သူ့ခမျာအကိုလေးကိုလွမ်းနေရရှာမှာဗျာ"
"ငယ်ငယ်တုန်းက တောင်ကြီးမှာကျောင်းလာတက်မယ်လို့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ကတိပေးထားတာရှိဖူးလို့ပါ"
"အော် ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
Time skip....
"အကိုလေး ဗြဲ......အကိုလေးရယ် လွမ်းနေရတော့မှာပဲဗျာ ဗြဲ......"
ခုနတုန်းကအကောင်း အခုလေယာဉ်ပေါ်တက်ခါနီးကျမှ လေဆိပ်မှာတဗြဲဗြဲနဲ့ငိုနေတဲ့ကျော်ကျော်ကြောင့် သာလွန်ထက်လည်းဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတော့သည်။ ခရီးသည်တစ်ချို့ကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို စူးစမ်းသလိူဖြင့်တစ်ချက်တစ်ချက်လှမ်းကြည့်သွားကြသည်။
"ဟိတ်ကောင် ဘာလို့ငိုနေတာလဲ သူများတွေကြည့်နေကြပြီ"
"ကြည့်ကြည့်ပေါ့ဗျာ ကျွန်တော်က အကိုလေးနဲ့ခွဲရတော့မှာမို့ဝမ်းနည်းနေတာကို အကိုလေးကမချော့ပဲနဲ့ကျွန်တော့်ကိုဆူနေတယ်"
"ဟာ...ငါဘယ်မှာမင်းကိုဆူနေလို့လဲ ကောင်းကောင်းပြောနေတာပဲလေ"
"ကြည့်...အခုတောင် လေသံမာနေပြီ ရွတ်...."
"ဘယ်မှာလေသံမာနေလို့လဲကျော်ကျော်ရာ မင်းကွာလူကြားထဲငိုနေတာမရှက်ဘူးလား တော်တော့ အငိုတိတ်တော့"
YOU ARE READING
ROYL (Ongoing)
ActionRed Flag ကြိုက်ရင် ဒါလေးဖတ် ❤ မွန်ဒီပမောင် (ROYL) + ရှိုင်းထက်မြိုင် ❤
