How To Act Straight? [COMPLETE]

KABANATA 10

"What have you done? Bakit mo naman sinuntok yung pinsan mo?" naiinis si Kitty dahil sa nangyari. Alam niyang mali ang pag-aming iyon ni Vin pero wala siyang makitang dahilan para umakto siya ng ganyan.

"Shut up! You don't know how I feel!" tumaas ang boses ni Nikolai at sinamaan niya ng tingin si Kitty.

Napailing-iling naman ang dalaga sa kaniya. "I can't believe this..." she blew a deep sigh. "Ayaw kong mag assume Nikolai." hindi niya maiwasang isipin na nagseselos siya. What the fuck?! Bakit naman magseselos si Nikolai?! Wake up Kitty and stop being delusional!

"I'm- I'm m-mad. Hindi ba pwedeng magalit?" naluluha bigla si Nikolai at napansin kaagad ni Kitty iyon. Akma sana niyang lalapitan ito nang mabilis na umatras palayo si Nikolai mula sa kaniya.

He's getting emotional and Kitty don't know what to do in their situation. Hindi siya makapagsalita na para bang tinahi ang bibig niya. Sumobra ba siya? She clearly understand how he feel but his act is still wrong. Mali parin si Nikolai. Pwede naman niyang daanin sa maayos na usapan hindi 'yong manununtok nalang siya bigla-bigla.

"Fuck this!" Nikolai looked away from her at matagal na tumingala. "O-Okay fine, I'm very upset when he said that."

"A-Alam ko," hindi iyon ang inaasahan ng dalaga na isasagot niya. Malayo sa gusto niyang marinig. "Pero wala ka naman dapat na ikagalit doon."

Ilang minuto silang nanatiling ganun bago tuluyang humarap si Nikolai sa dalaga, medyo kumalma na siya pero hindi parin natanggal ang pagsalubong ng mga kilay nito.

"B-Basta, bigla nalang akong nainis."

Without his consciousness, Kitty hugged him. He didn't bother to move an inch. Nabigla siya sa ginawa nito.

Kitty smiled as she slightly stroke his back, "Huwag mo nang uulitin 'yon, hindi ako referee ng boxing para umawat sa suntukan." nakuha niya pang magbiro.

Hindi maiwasan ni Nikolai ang matawa ng bahagya. She's still silly after all. His smile grew bigger and hugged her with the same manner.

Ilang segundo ang lumipas nang kumalas ang mga braso ni Kitty mula sa kaniya, "Oh ayan, ayos na!" muling sumigla ang tono ng boses ng dalaga.

Nikolai can't contain his smile and suppress it genuinely, "Let's go back now. Hapon na para magdrama." kunwari ay napasimangot siya.

"Mag sorry ka kaya roon." suhestiyon ni Kitty.

Mas lalong nalukot ang mukha ni Nikolai. "That's not my thing bruha, and you know that."

"Naku! Kaya ka napapahamak eh. Tsk!" nadidismayang humakbang si Kitty.

"Hold my hand! Let's go somewhere." inilahad ni Nikolai ang palad niya.

"Saan naman? Baka maligaw tayo ah?" her head slightly tilted at napangiwi.

"Hindi, dyan lang. 'Wag ka nang mainarte." pamimilit pa ni bakla.

"Sige na nga!"

Naglapat ang mga palad nila at magkahawak ang kamay na naglakad. Natanaw ni Kitty ang papalubog na araw. Kahel na kahel ang kalangitan at mamaya ay lalamunin na iyon ng dilim.

Pumunta sila sa dalampasigan at umupo sa pinong buhangin. Sabay silang nag-unat ng paa. Her eyes were glued on the sunset. Ang kalmadong alon ay binabasa ang mga paa nila. A salty sea-smell in the surroundings gives a nostalgic feeling to Nikolai.

Madalas silang pinapasyal dito ng tito niya noong bata pa lamang sila. His cousins and him-they're always playing around this area back then. Pumasok sa isipan niya si Vin. They're really close not until today. Hindi naman kasalanan ni Kitty kung ba't nagkalamat ang pagkakaibigan nila, kundi ang mga nararamdaman niya na hindi niya rin mawari at maamin sa sarili niya.