Yalan Paradoksu

3. bölüm: yanlış kararların sonucu

Karşımdaki koltukta bir bacağını diyer bacağının üzerine atmış, elimdeki kahveden yudumlayan babama şaşkın şaşkın baktım.

Bu kadar hengamenin arasında onun bu olup biteni duya bileceği aklıma gelmemişti.

İçeriye girdiğinden beri etiği tek laf ışıl'ın kahve içermisiniz ile ilgili olan teklifine onay vermesi olmuştu.

Işıl'ın evine kadar geldiyse benim işim zordu.

"E baba." Diyerek artık ne olacaksa olsun dercesine konuşmaya başladı.

Diyer türlü her an kalp krizinden gide bilirdim.

"Sen ne için gelmiştin?" Diye sordum.

Elindeki kahve vincanını orta sehpanın üzerine bırakıp bana döndü.

Yüzünden hiç bir şey okunmuyordu ki, duymuş muydu? yâda duymamış mıydı? bileyim.

Her zaman olduğu gibi yüzü demir gibi sert bir ifade takınmıştı.

"Kızımı özlemiş olamaz mıyım?" Çok mantıklı bir savunmayıdı. ama babam beni görmek için ta karşıdan kalkıp ışıl'ın evine gelmezdi önemli bir şey olmadıkça.

Ve dün akşam çok önemli şeyler olmuştu.

Mesela kızı kendini rezil etmişti.

Dolaylı yoldan o da rezil oluyordu.

Yani o dediğinin olur yanı yoktu.

"Tabi ki de," deyip yutkunarak yüzüne baktım. Kırk sekiz yaşında olmasına rağmen hala oldukça genç görünen yüzüne "yani sen böyle bir şey için İstanbul'un diyer ucundan kalkıp ışıl'ın evine gelmezsin."

Eli ile pantolunun üstündeki tozu silkeleyip konuştu "beni bu kadar iyi tanıyor olman gözlerimi yaşartı kızım" derken sesi cidiyeten çok uzaktı." Beni bu kadar iyi tanıyorsan dünkü rezaletine de oldukça kızdığım anlamış olmalısın."

Buyurun cenaze namazına.

"Baba bak dinle," diyerek direk savunma atağına geçmiştim ki havaya kaldırdığı eli ile beni susturdu.

"Yaptığın rezaletin dinlenecek bir tarafı mı var Miray!" Sesi oldukça sinirli çıkmıştı.

Ateş saçan  Gözlerini bir anlığına benden ayırıp arkamda durmuş olan ışıl'a değdiğinde ışıl, "ocakta yemek vardı galiba ben bir bakayım." alelacele kurduğu cümleler ile arkasına dönüp oturma odasından çıkması bir olmuştu.

O babamdan kolayca kurtula bilmişti ama benim böyle bir şansım yoktu.

İnsan yaptığı hataların cezasını elbette çekiyordu ama benim cezam biraz hızlı olmuştu?

"Dün gece yaptığın o rezaletin sonucunu hiç düşündün mü kızım?" Diyen sert sesi ile gözlerimi yerdeki halıya indirdim.

"Senin her defasında bu kadar patavatsızca davranmam sinirlerimi bozuyor Miray," sonlara doğru sesi yükselmeye başlamış oturduğu yerden kalkıp yanıma gelmişti "sen nasıl şike ile ödül alırsın kızım!"

Bunu nasıl öğrenmişti!

Kimse bilmiyordu ki bu yaptığımı? ücreti bile yolladığımda başka bir kişi adına yolamış, benim değilde bir yakınımın bu ödülü benim almam için böyle bir oyun kurduğunu düşünmelerini sağlamıştım.

Ama babam biliyordu her Zaman olduğu gibi her şeyi yine biliyordu.

"Bana bak!" Elini çenemin altına koyarak yüzümü kaldırdığında mahçup bir şekilde baktım ona.