REJECT the REJECTION

Part 44

Triggered Warning⚠️: this chapter contains scene that may be alarming, disturbing and traumatic. Please be advised.

ARCILLA POV:

"Axia archeles and maxine perez."
Kabado at naiiyak na tanong ko sa nurse na nagbabantay sa lobby dito sa hospital kung saan isinugod si axia at maxine.

"Let me check maam." Sabi nito saka tumingin sa monitor. Hindi ako mapakali habang nag hihintay sakanya.

"Miss, pakibilisan naman." Naiinis na sabi ko sakanya. Tinignan nya ako.

"Nasa OR po sila." Pagkasabi nya nun, mabilis na akong tumakbo papunta sa elevator. Pag pasok ko sa elevator hindi ko na napigilang huwag maiyak. Sunod sunod na humagos ang mga luha ko sa pisngi ko.

Axia naman kasi e. Sabi ng ako na mag dadrive.
Ang kulit kulit mo kasi.

Pinunas ko muna ang luha ko bago ako tumakbo palabas ng elevator. Malayo pa lang ako kitang kita ko na sila tito at ang tita ni maxine na magkayakap sa harapan ng OR. Nakita ko rin si tita at si candace at ang mga magulang nito na nakaupo sa bleacher.
Umiiyak si candace at si tita.

Mabilis akong lumapit kila tito na nakasilip sa OR.

"T-tito-tita, k-kamusta na po sila?" Garalgal na tanong ko sakanila pagkalapit ko.
Humarap sya saakin. Umiling si tito at halatang hindi pa kayang magsalita kaya si tita amanda ang humarap saakin.

"Si m-maxine nalipat na sa ICU at critical pa rin ang condition nya at sabi ng doctor walang kasiguraduhan kung magigising pa sya dahil sa natamo ny-." Hindi nya natapos ang sinasabi nya dahil napahagulgol na sya. Lumapit ako sakanya at niyakap ko sya. "Si A-axia inooperahan pa." Huminga ito ng malalim bago nagpatuloy.
"Halos mag dadalawang oras na sya sa loob at hindi pa rin lumalabas ang doctor. Hindi pa namin alam kung ano na ang kalagayan nya."

Oh my god.
Napatingala ako para pigilan ang pag luha ko.
Kailangan ba talagang mangyari ang lahat ng ito? Bakit?

Kumalas saakin si tita amanda ng bumukas ang OR at niluwa ang doctor na may mga dugo dugo pa sa lab gown.

Lahat kami lumapit sa doctor na may malungkot na expression. Masama ang pakiramdam ko dito.

"Kayo ho ba ang pamilya ni miss archeles?" Tanong niya saamin pagkatanggal nya ng mask nya.

"Yes doc. Kamusta na ang anak ko?" Pagkasabi nun ni tito biglang lumungkot ang aura ng doctor.

"Ikinalulungkot ho namin na ibalita sainyo. Mayroon hong traumatic brain injury ang pasyente. At kagaya ni miss perez hindi namin masisigurado kung makaka survive din sya dahil hindi biro ang natamo nyang sugat sa ulo nya na nakaapekto sa utak. She will be transfer to the ICU, just wait for the patient there. Excuse me." Umalis na ang doctor.

"Oh my god." Mahinang usal ko pagkaalis ng doctor.

"Anong gagawin natin alfred." Umiiyak na tanong ni tita kay tito. "P-paano k-kung may mangyari sakanila?" Umiiyak na tanong ni tita amanda.

"H-hindi sila pababayaan ng diyos. Mag tiwala lang tayo sa taas amanda." After nya yung sabihin inalalayan nya na si tita paalis. Sumunod na rin kami sakanila. Tumuloy kami sa ICU kung saan ecoconfine si axia. Magkatabi lang ang kwarto ni axia at ni maxine kaya naman bago kami tumuloy sa kwarto ni axia dumaan muna kami kay maxine. Pero bago yun nag suot muna kami ng gloves, mask, gown, at hair net.

Andami dami nyang aparatos. May malaking tube sa bibig nya. Napansin ko ang tahi nya sa may noo at sa may labi.

Hindi ako makapaniwala na nandito sila at malala ang kalagayan. At ang mas nakakalungkot pa e walang kasiguraduhan kung magigising pa ba silang dalawa.
Kanina lang ang saya saya pa naming nag aasaran sa condo ko.