Encantadia (Short Stories)

Inaakala.

Casually making part 3 of the request that I made to Celestia_Encantadia in continuation of the story ni XhaineRynxx hehe.

.....

Napapalibutan ng mga walang malay na katawan ang isang lupain. Narito ang labi ng ilang mga bathala, ng isang Kera. Kasama narin ang kaaway ng Encantadia.

Hindi nag tagal nakatakas narin sina Mira at Lira sa yelong kinaroroonan nila. Dahil sa init na naghalo mula sa balak madali nalamang silang nakatakas mula sa kanilang piitan. Ngunit hindi dahil nakakulong sila ay ibig sabihin na matatanggal na ang kanilang mga sugat at sakit sa katawan.

Bessy, Kailangan nating bumalik! Mas delikado dito baka mapatay tayo ng mga zombies! Wika ni Lira

Ngunit Lira! Mas delikado rin kung si cassiopea na mismo ang pagpaslang sa atin! Wika ni Mira

Hindi natin yan alam Mira! Tandaan mo mga alagad nya ang nananakit sanatin, Hindi sya directly! Wika ni Lira

Lira ang kulit mo! Nais mo talang ibuwis ang buhay mo para balikan sya?

Oo! Kasi May tiwala ako na babalik pa sya sa dati! Nakita naman natin na bumalik na sila Bathala ng Emre at Haliya, baka yan na yung signal na binibigay! Sigaw ni Lira

Hindi natuwa si Mira sa pag sigaw ng kanyang pinsan, ngunit sa sitwasyon nila, hindi pa nya nais mag away sila at mahiwalay sila sa isa't isa.

Alam mo Mira, kung ayaw mo. Ako nalang ang gagawa! Wika ni Lira sabay naglaho

Lira! Pashnea! Sabi ko Huwag tayong lalayo sa isa't isa! Ang kulit mo talaga! Sigaw ni Mira Sabay naglaho papa alis sa kanyang kinaroroonan

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Naglaho si Lira sa isang lupain, laking gulat nya ng makita nya ang mga katawan ang na nakahilaga sa sahig. Laking gulat nya din ng makita nya ang mga bathala at bathaluman na wala nang malay. Maging ang kapatid ni Cassiopea.

Nawala lang kami ng ilang minutes... Bulong nya sa kanyang sarili.

Nilapitan ni Lira ang mga bangkay upang malaman kung sino Sakanila ang nakaligtas. Ngunit sa laking malas nito ay wala man lang. Maging ang kanyang paborito pinakamamahal na bathaluman. Napaiyak nalamang si Lira ng mahawakan nito ang kanyang mga kamay na mas malamig pa sa nyebe.

Sana payapa Kana lola Cassy, sana mapatawad mo kami sa lahat ng pag hihirap na naranasan mo dahil saamin. Bulong nito.

Habang tumatangis si Lira, agad naman syang nasundan ni Mira. Pati ang sangre ay nagulat sa kanyang mga nakita. Ngunit hindi nya hinayaan ang kanyang emosyon na pangunahan sya. Unti unti nyang nilapitan si Lira at sinamahan ito sa kanyang pagdaramdam.

Ramdam ni Mira ang lungkot ng kanyang pinsan kung kaya't maging matatag ito para sa kanyan. Lalo na't hindi lamang isang magulang ang nawalay sa sangre.

Mira... Wika ni Lira sabay tingin sa kanyang pinsan.

Tapus na ang lahat wika ni Mira, sabay yakap kay Lira na tumatangis parin. Hindi naman kinaya ni Lira at niyakap nga ang kanyang pinsan.

Pero anong gagawin natin? Tanong ni Lira habang tinitingnan ang paligid.

Lira... Panahon na para lisanin natin ang Encantadia. Nagtungo tayo sa mundo ng mga tao at duon Nalamang tayo manirahan. Wika ni Mira

Pero Mira.. wika ni Lira

Huwag kang mag alala pinsan, makakahanap rin tayo ng paraan para maibalik ang lahat ng ito sa dati. Wika ni Mira habang nakatingin sa paligid. Kung kaya't halikana.

Inalis ni Lira ang mga luha na mula sa kanyang mata at sumang-ayon. Tinulungan sya ni Mira na bumangon at tiningnan nila parehas ang paligid bago sila tuluyang lumisan.

Bago paman sila makaapak muli nakarinig sila ng palakpak. Agad naman silang napatigil at tila mga naging yelo sa kanilang mga pwesto.

Mira, Huwag kang mag biro ng ganyan. Kakita palang natin ng mga patay. Wika ni Lira na May takot

Lira, wag mokong sisihin sa nga kalokohan mo, wika rin ni Mira na May takot.

Unti unting tumalikod ang dalawa, at napansin na tila wala namang nagbago sa paligid. Maging ang mga kawatan na dinadamayan nila kanina ay naroon parin.

Phew.. laking galak ni Lira.

Agad silang tumalikod at nagsimula na muling maglakad hanggang sa napagtanto ni Lira at napatigil sya.

Lira ano pang hinihintay mo? Tara na! Enai! Wika ni Mira

Mira, Namamalik mata ba ako? O wala talaga yung labi ni cassiopea nuong tumalikod ako. Wika ni Mira sa kanyang pinsan

Agad naman kinabahan si Mira at tumingin sa likod ni Lira. Sa kanilang takot.

Tama ka Lira.... Wala na sya... Laking takot ni Mira.

Muli nilang narinig ang palakpak, unti unti silang tumingin sa nag iisang Tanim ng matangkad na puno at nakita ang nilalang na Naka upo dito at pumapalakpak ng kanyang mga kamay. Habang nakangiti.

Nagpatayan na ang isa't isa.... Kay ganyang palabas... Ngunit ikinalulungkot ko. wika nito habang tinatanggal ang luha na wala naman muli sa kanyang mga mata

Buhay ka...? Wika ni Mira at Lira habang umatras.

Walang makakatakas, sa bathaluman na kayang malaman ang hinaharap bago paman ito mangyari. Wika nito sa kanyang sarili, at agad naman lumutang ang kabilan na naiwan sa sahig at bumalik sa kanyang mga palad. Walang tadhana ang Naka imprenta sa bato

Ano pa ang kailangan mo?! Sigaw ni sangre Lira. Pinatay muna ang lahat! Nakuha Mona ang lahat Ano paba?! Sigaw nito

Panalo Kana! Ano pa ang iyong nais!? Sigaw ni Mira.

Walang  tuluyang nananalo sa Larong tadhana sangre. Mayroon lamang itong sapat na oras upang magpahinga. O huminto, ngunit habang buhay ninyo itong isinasagawa. Matututunan mo nalamang ito sa oras na naranasan Mona ang lahat. Wika nito habang dahan dahan iniinspeksyon ang dugo mula sa kanyang sandata.

Ano na ngayon?! Kagaya ng sabi namin kanina.. nakuha Mona ang lahat! Ano pa?! Sigaw ni Lira.

Ibato Mona Samin! Hindi na kami natatakot sayo! Sigaw ni Mira.

Ngumiti lamang ang nilalang.

Avisala Eshma... Wika nito sabay naglaho bilang isang napakalaking usok. Pinalibutan ang dalawang sangre dahilan upang sila ay mapa tumba at mawalan ng malay.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Nagising si Lira sa kanyang silid na tila puno ng takot at kaba. Nakita nya ang kanyang paligid. Pinagmasdan nya kanyang sarili.

Walang sugat? Tanong nito.

Pinagmasdan nya ang bintana. Walang anumang usok. Payapa at sumisikat ang araw.

Panaginip lang.. wika ni Lira sa kanyang sarili bago napahiga muli dahil sa takot.

Isang panaginip na hindi na nito nais pang makita muli.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Isang panaginip na hindi na dapat pang maranasan ng kahit sinomang Encantado o bathala, malaking pagtaas ng kanilang mga balahibo ang naramdaman. Ngunit isa lamang itong panaginip.

Hindi na?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Sa isang silid sa Devas kung saan nagpapahinga ang bathaluman, ramdam nya ang itim na kapangyarihan bumabalot sa kanyang isipan.

Iminulat nya ang kanyang mga mata at kita dito ang kalahating lila na muling bumabalik at nais mag hasik ng lagim.

Hindi pa sa ngayon. Bulong nito ng mahinhin.