~THE EAVESDROPPING PRINCESS~

Chapter 42

Chapter 42

[Tanya's POV]

 

Ang bilis ng tibok ng puso ko noong nakita ko siya, papasakay na siya sa motor niya. Gusto ko na sanang isigaw ang pangalan niya para tumingin siya sa akin, pero hindi na pala kailangan.

Ganoon ba kalakas ang tawag ng puso ko sa kanya? Na kahit na hindi na ako magsalita, naririnig na niya ito. Nakita ko ang na parang naiiyak siya, hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko na umiyak.

Tumakbo siya papunta sa akin. Parang natigil lang ako at tinitignan siyang papalapit, inaalala ko iyong nakaraan na lagi siyang malapit sa akin...Pero ngayon....

"Tanya...", he hugs me tight. I can't see his face, but I feel his crying. I can't stop myself too. Niyakap ko na rin siya.

"Rhassel...I am here to ask you something...", nahihirapan akong sabihin ang mga salitang ito, kahit kanina ko pa siya pinag-iisipan. Parang may parte sa akin na sana ganito nalang. Magyakap nalang ulit kami, maramdaman ko na ito lang siya sa tabi ko.

"Tanya, can that wait...", bakit ganoon dictator parin siya. Natatawa tuloy ako, kahit na dapat malungkot to. Mukhang napansin niya. "Is there something funny?", Tanong niya sa akin.

"Nothing". I said. he touches my face and smiles, "I miss this so much Tanya, iyong masaya ka sa harapan ko", nakita kong nagbagsakan na ang mga luha sa kanyang mga mata. "How I waited for this moment na i could say, I could have you again."

Kinagulat ko ang sinabi niya...Gusto kong magtanong, pero sinasagot na niya iyon para sa akin. Sabi niya ganoon daw ang soulmates, malalaman mo kung anong iniisip ng isa, at kahit anong mangyari, magkikita at magkikita kayo kahit nasaan man kayo.

Gusto kong isipin na siya na nga ang soulmate ko.

"I'm so sorry Tanya, sabi ni Misty, pumayag si Mama sa engagement namin" , nagulat ako, I know he felt it, kaya niyakap niya ako ng mahigpit. "But its fine now. Hindi pala totoo un. It's just a frame-up. Tanya, ang sakit nung mga panahon na iyon na tanging iyong red ribbon ang way ko para maging magkasama man lang tayo, nagkaintindihan. I dont want you to be hurt. Sinunod ko lahat ng gusto niya, ang sakit...", he is crying. It's painful to see a guy cry dahil rare lang itong nangyayari. I feel his pain, cause we shared the same. Hindi ko na rin mapigilan na tumulo ang mga luha ko.

He looks at me with those beautiful eyes. "Tanya, I love you...I love you so much, I can finally say it again, ang hirap na itago lahat iyon sa red ribbon, pero I promise you I will replace the heartaches you feel with happiness, if you could just let me...I love you...I love you..I love you so much...I love you..."

"I love you so much", he continues to touch my face.

"I love you so muh Rhassel", I broke to tears. There, he kissed me deeply.

I don't know how long it was. Ang naiisip ko lang ay ang feeling ng happiness. Parang nafill na namin ang distance na nangyari sa amin noong nakaraan.I feel so close to him again. He is hugging me tight, ganun din ako.

All along ganoon pala ang nangyari. Hindi ko akalain na ganoon na ang sitwasyon niya. It's been hard. But I am still thankful na kami pa rin bumalik na ulit kami sa isa't-isa.

We stopped. He looks so red. Siguro ganoon din ako. I can feel it in my cheeks. "Tanya", he bites his lips and hugs my head. "I need to wait" then naririnig ko na ung chuckles niya. I smile.

"I miss that", sabi ko sa kanya. Ayan nanaman ang mahigpit niyang yakap. "You know, we should go on a date", bigla niyang sinabi. "Or we can go to Japan!! Ipapakilala kita kay Mama"

I felt happy, pero naisip ko na sabi nga pala niya dati strict ang mama niya. "Sige", I smile. Siguro, dapat maging mas matatag ako, dahil na rin sa dinanas namin ng nakaraan, mas mabuti pang ganoon kese iyong magkalayo ulit kami.

"I think we have an audience", ngumiti siya sa akin at tinignan iyong dalawa. "Sila ba iyong kasama mo?"

"Oo e, nagpahatid ako sa kanila", sabi ko.

"Takasan natin sila", he holds on my hand and tight and tumakbo kami. Parehas kaming tumatawa, and at last, we're back together again.

[3rd person POV]

"Ang sweet nila no Sieg...", kunwaring papahid-pahid pa ng luha si Lea habang..."Ay teka...asan na iyong dalawa??? Hala ka!! Tara Sieg Sundan natin gusto kong makita, masundan ang love story nila!"

Hinawakan ni Sieg ang kamay ni Lea, at tinignan siya ng seryoso. Kinagulat naman ito ni Lea at ikinatigil sa kanyang pag-rarant na fangirl.

"Kung naiinggit ka, pwedeng maging ganoon din naman tayo a", and he kiss her lightly on the lips.

Namula nalang si Lea. Pero syempre sa kaloob-looban niyan tumitili na yan sa tuwa.

"Tara na", Sieg smiled at umalis na sila sa parking lot.

~

Yehey! Hi guys. Ang tagal ko ding hindi nagparamdam. Ang dami kasing ginagawa sa school. Hahaha. Anyway, habang vacation, I'l try my best to compensate :)

Ayun. Thank you sa lahat ng patuloy na sumusuporta sa lahat ng stories ko, though ang tagal kong mag-update. Thank you talaga sibrang appreciated.

Abangan ang susunod na kabanata :))

Gusto niyo ba ng SiegxLea? HAHAHAHAH