𝐓𝐡𝐞𝐨𝐝𝐨𝐫𝐚 𝐇𝐚𝐫𝐫𝐢𝐧𝐠𝐭𝐨𝐧 to postać głęboko związana z dzieciństwem Płotek z Outer Banks, która opuściła grono swoich przyjaciół bardzo dawno temu w pogoni za lepszym życiem, zostawiając po sobie jedynie szczęśliwe wspomnienia i zapomnia...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Czas spędzony z moimi starymi, ale też i świeżymi znajomymi jest odprężający. Rozmawiamy na błahe tematy i wspominamy ze śmiechem swoje odległe historie. John B i Pope wyciągają ze mnie i mojego brata wszelkie informacje i szczegóły życia w wielkim mieście. Pokazuję im zdjęcia ze znanymi celebrytami, których udało mi się złapać na bankietach i festiwalach.
Widzę, że łakną moich opowieści jak tlenu, więc mówię im wszystko, co zapamiętałam, chociaż mnie samej nie kręcą wspomnienia z San Francisco. Miasto jest smutne, brudne i wszyscy się gdzieś śpieszą, nikt się nie uśmiecha, a codzienność jest tam szara. Nie ma tam takich plaż jak tutaj, rzadko świeci słońce, a w nocy nie sposób oglądać gwiazd ukrytych przez drapacze chmur i światła ulic. Współczynnik samobójstw jest bezlitośnie wysoki i nie spada, a ja, prawdę mówiąc, byłam tam cholernie samotna. Dużo bardziej wolę powtarzać w głowie momenty, kiedy naprawdę czułam się wolna, szczęśliwa i kochana, czyli całe moje dzieciństwo na wyspie, spacery przy linii brzegu o zachodzie i wschodzie słońca, spalone pianki w palenisku w Cheateu, bikini zamiast bielizny i odbijające głębię oceanu oczy JJ'a.
Leżę na plecach, wsłuchując się w ich melodyjne śmiechy, kiedy wciąż pozostający w samych spodenkach JJ odstawia przed nami jakieś show, rozchlapując wodę z przypływów na wszystkie strony i myślę o tym, jakie to piękne, że znów jesteśmy razem. Przeciwności losu omal nie zmiotły nas na zawsze ze swoich dróg, a mimo to udało się. Słońce razi nas w oczy i pokrywa nasze ciała brązową poświatą tak samo jak kiedyś. Ocean uderza o brzeg z tym samym szumem co kiedyś. Atmosfera jest taka sama, dzień jest taki sam i oczy JJ'a wciąż są te same.
— Dziękuję, że mnie tu zabrałaś nawet jeśli nie zrobiłaś tego dla mnie. — oznajmia z uśmiechem Ollie tak cicho, żeby reszta grupy, zajęta oglądaniem Maybanka ściągającego z koca czytającą książkę Sarah, tego nie dosłyszała. Moje serce prawie wyrywa się z piersi, kiedy słyszę, że mój brat doszedł do takich samych wniosków, co ja.
— Cała przyjemność po mojej stronie.
— Cholera, nawet nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo za tym tęskniłem. — mówi, a ja zerkam na niego, żeby zobaczyć jak z ulgą i przymkniętymi oczami przyjmuje na twarz ciepłe promienie słońca.
Uśmiecham się do siebie i przez chwilę obserwuję JJ'a i Sarah, którzy tańczą własną imitację tanga do jakiejś wakacyjnej piosenki, która płynie cicho z radia zaparkowanego za nami samochodu. Blondyn raz po raz zaciąga się dymem z papierosa w swojej dłoni, a drugą ręką trzyma dziewczynę Johna B za jej palce i obraca ją wokół własnej osi. Cameron ma na głowie jego za dużą szaro-czerwoną czapkę ze zniszczonym daszkiem, a na ramiona zarzuciła żółtą koszulę Johna Bookera, która powiewa porywana wiatrem, kiedy wiruje w płytkiej wodzie. Z tej perspektywy wyglądają trochę jak bliźnięta głównie przez wzgląd na identyczny kolor ich włosów, ale to spostrzeżenie zachowuję dla siebie.
