𝐓𝐡𝐞𝐨𝐝𝐨𝐫𝐚 𝐇𝐚𝐫𝐫𝐢𝐧𝐠𝐭𝐨𝐧 to postać głęboko związana z dzieciństwem Płotek z Outer Banks, która opuściła grono swoich przyjaciół bardzo dawno temu w pogoni za lepszym życiem, zostawiając po sobie jedynie szczęśliwe wspomnienia i zapomnia...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Upał rozmywa powietrze nad asfaltem, kiedy po pozostawieniu samochodu pod domem Cameronów i dziesięciominutowej pieszej wędrówce w dół ulicy wreszcie docieramy pod drzwi frontowe mojego mieszkania. Jest tak gorąco, że pot oblewa już każdy skrawek mojej skóry. Świecę się jak porcelanowa lalka i przysięgam, że wystarczy jeszcze pięć minut bez zimnej wody i świeżych ubrań, a zemdleję i usmażę się jak na patelni. Spoglądam na Rafe'a i dostrzegam, że jego czoło też błyszczy się od potu, potem przerzucam oczy na Sarah. Ku mojemu rozczarowaniu, dziewczyna wygląda jakby dopiero co wyszła z kąpieli w mleku i różach, a temperatura na wysokości prawie czterdziestu stopni wcale nie robi na niej wrażenia. Jej włosy są czyste, rozczesane i opadają idealnymi kaskadami na jej ramiona, a niewinny uśmieszek na jej twarzy podpowiada mi, że w ogóle nie czuje się zmęczona parującym, bezwietrznym powietrzem po huraganie. Niesprawiedliwe.
Rafe naciska klamkę i otwiera drzwi na oścież, a ja wciskam się do środka jako pierwsza, trącając go po drodze ramieniem. Pierwszym, co dostrzegam są otwarte drzwi tarasowe i półnagi Kelce, który wygrzewa się na leżaku z okularami przeciwsłonecznymi na nosie. Z zewnątrz rozlegają się pluski wody, rozmowy i głośne śmiechy, które podpowiadają mi, że Oliver i Topper znaleźli orzeźwienie w naszym basenie. Postanawiam na razie olać powitania i inne grzeczności na rzecz szybkiego prysznica i potrzeby umycia moich włosów.
Zaglądam przez ramię na dwójkę moich towarzyszy i natychmiast na moje policzki wpływa większy rumieniec niż to w ogóle możliwe, kiedy zauważam, jak Rafe ściąga szybkim ruchem swoją koszulkę przez głowę i pozostaje w samych granatowych kąpielówkach. Wyrzeźbiona klata znów przypomina mi o zeszłej nocy, którą spędziliśmy razem, więc nie mogę przestać się na nią gapić. Odwracam oczy dopiero w momencie, w którym chłopak dostrzega, gdzie patrzę, odchrząkuje głośno, przywracając mnie do porządku, a jego usta wykrzywiają się w dwuznacznym uśmiechu.
Łapię zdezorientowaną Sarah za dłoń i ciągnę ją po schodach na górę, żeby jak najszybciej uciec od wiercącego dziurę spojrzenia Rafe'a i zaszyć się w swoim pokoju. Dziewczyna jest zdziwiona moim szybkim ruchem, ale nie protestuje i pozwala się zaprowadzić za rękę aż do wnętrza mojej sypialni, gdzie wreszcie wypuszczam z ulgą powietrze, które nawet nie wiedziałam, że wstrzymywałam. Blondynka rozsiada się wygodnie na białej sofie ustawionej tuż przed uwieszonym na ścianie telewizorem, a ja rzucam się do zasłonięcia wszystkich trzech okien roletami. Przeklinam w głowie brak prądu i Agathę, która jest jego winowajcą, żałując, że nie działa klimatyzacja, a promienie wpadającego przez okna słońca zdążyły nagrzać pomieszczenie już do temperatury wrzenia wody.
Gdy kończę, obracam się z powrotem do Sarah i rejestruję, że dziewczyna przygląda mi się z głupim wyrazem twarzy. Ma nogę założoną na nogę i gapi się jak surowy rodzic obmyślający właśnie dla mnie karę za wymknięcie się nocą na imprezę.
