BEN 'BİZİ' ÇOK SEVDİM

11. Bölüm: Duygu Karmaşası

   Ne yapacağımı bilmez vaziyette başımı öne eğerek söylemek istediklerimi kafamda toparlamaya çalışıyordum ki Onur'un ' Deniz!' Demesiyle irkildim ve yüzüne baktım.

     -Ulaş'ı dert etme ben onunla konuşacağım.

-Hayır! Hayır olmaz! Abimle konuşamazsın.

(Evet işlerin bu boyuta geleceğini tahmin edememiştim. Aklımla hareket etmemiştim. Aramızdaki çekime engel olamadım evet! .arhoş olup her şeyi bok ettim! Önce benim kendimden emin olmam lazım. Abim bizi öğrenmemeli diye düşündüm.)

      -Deniz korkmana gerek yok. En başında söylememiz en doğrusu. Ulaş bizi anlayacaktır.

-Hayır dedim hayır!

     -Neden Deniz?

-Be be ben emin değilim.

     -Neyden emin değilsin. Duygularımdan mı?

-Benden emin değilim. Kendimden kendi duygularımdan.

     -Deniz sen geldin. Korkaksın dedin!

(Sesini hafif yükseltmeye başlamıştı)

-Biliyorum ama .arhoştum.

     -.arhoştum! Peki her fırsatta bana Onur, Onurcum demen? Sabah seni öptüğümde karşılık verdin Deniz! Ulaş gelmeseydi belkide biz birl-(sözünü keserek)

-Onur ben ben özür dilerim. Evet senden hoşlanıyorum. Evet kahretsin yaptım! Ben şu an buna hazır değilim. Anlattıklarını Kalbim çarparak dinledim ama

     -Ama ne Deniz? Ama ne? Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Benim kaç haftadır senin yüzünden dengem bozuldu! Dün? Dün hadi .arhoştun! Sabah? Hiç istemiyor gibi değildin.

-Bağırma lütfen!

     -Ya Deniz çıldırıcam! Bu kadar sakin olamazsın!

-Sakin değilim Onur! Bende bağırırsam daha da hararetleneceksin!

    -Deniiiizz! Lütfen bana mantıklı bir şey söyle! Ulaştan mı korkuyorsun? Ya da beni mi istemiyorsun?

-Onur kafam çok karışık ben şu an mantıklı bir cevap veremeyeceğim.

Onur çok öfkeliydi. Onun bu halinden ötürü ben mantıklı düşünemiyordum. Onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Nasıl toparlayacağım bilmiyorum ama şu an gerçekten kendimi iyi hissetmiyorum. Başım dönmeye başlamıştı. Onur bulanıklaşmaya başlamıştı. Gözümün önünde rengarenk bir şerit ayaklarım titriyordu. Derinden Onur'un sesini duyuyordum. 'Deniiiz, Deniiz' Bayılmıştım.

Gözlerimi açtığımda odamda yatağımda uzanıyordum. Başımda Onur dolu gözleriyle bana bakıyordu.

     -Deniz iyi misin?

-Ne oldu bana?

     -Bende anlamadım bir anda kendinden geçtin. İyi misin şimdi?

-İyiyim. Senide korkuttum özür dilerim.

     -Daha fazla özür dileme lütfen. Bugün ki özür dileme kotan doldu! Çok mu üstüne geldim?

-Hayır Onur kendini suçlama lütfen. Ben kafamda bir sürü düşünceyle baş etmeye çalışıyordum seninle alakası yok. Seni endişelendirmek istemezdim. Özü-

     -Deniizz tamam dedim.

-Onur ben seni kırmak istemiyorum. Bugün olur konuşalım dememeliydim. Gerçekten seninle alakalı değil. Seninle oynadığımıda düşünme lütfen gerçekten öyle değil. Yaptığım her şeyi bilerek, isteyerek, arzulayarak yaptım. Söylediklerin, hislerin benim için çok kıymetli lütfen aklına başka bir şey getirme. Sadece kaldıramayacağım bir yükün altına girmişim gibi hissediyorum. Bunu kendi içimde çözmem gerek.