Sadece Benimsin !

61.Bölüm"Uyan Mete!!"

"Benim kanım uyuşuyor.Hemşire hanım benim kanımı alabilirsiniz"

Baktığım kişiyi henüz tanımıyorken Burcu hanımın seslenişini duydum.

Kimdi bu adam?

....

Burcu hanım karasız kalmıştı.Bir yandan oğlunun iyileşmesini istiyor diğer yandan ise ona kan verecek kişinin onu yıllar önce terk eden babası olduğundan istemiyordu.

En sonunda kabul etti.Ve şuan tek yapabildiğimiz şey dua etmek ve beklemek.

2 saat sonra ameliyat bitmişti.Uzun ve zor bir ameliyattı.Doktor yanımıza geldiğinde yüzü asıktı.

Kötü bir şey olmamasını umarak ayağa kalktım.Herkes doktor beyin etrafına geçmiş güzel bir haber bekliyordu.Beynim iyileşcek diyor kalbimde ise bir sıkıntı vardı.

"Doktor bey oğlum nasıl?"

En sonunda adının Murat olduğunu bildiğim Mete'nin babası konuştu.

"O senin oğlun değil"diyen Burcu hanım bu işi uzatıcağa benziyordu.Doktorda uzatmayıp lafı azında geveleyerek konuştu.

"Doktor bey sadede gelin lütfen"

En sonunda dayanamayıp konuşmuştum.

"Biz elimizden geleni yaptık"
Bu cümlenin sonunu biliyordum.'Biz elimizden geleni yaptık.Bilinci yerinde değil.Uyanmasını beklemeniz lazım.'

Ve cümle aynen öyle olmuştu.

"Peki girebilirmiyiz odaya?"

Aslında odaya alınması iyi bir adımdı Mete için fakat bilinci yerinde değildi.

"Tamam ama sadece 1 kişi"

Herkes birbirine bakıyordu.Gizem ve bir çok kişi'bence Azra girsin 'derken ben Burcu hanım'a bakıyordum.Göz yaşları kurumuş ve rimeli akmıştı.

"Sen gir kızım"

"Siz ister...-"

Cümlemi kurmadan devam etti.

"Sen gir ben onu öyle görmeye dayanamam"

"Peki"

Hemşire hanım yanımıza geldi.

"Kararlaştırdınızmı?"

"Evet ben gireceğim"Kesin ve net konuşmuştum.

"Peki gelin sizi hazırlayalım"

Arkasından hemsireyi takip ettim.Gözüm hariç yüzüm sacım kollarım her yerim yeşil bir şeyle kaplandı.En son hazır olduğumu söyleyip beni odanın yanına getirdi.

İçeri girerken 'sadece 5 dakika 'demeyi unutmadı tabii.Kalbim deli gibi atarken kapıyı kapatıp yanına gittim.Göz yaşlarım teslim olmuşken onu inceliyordum.Yüzündeki kanlar temizlenmişti.Çıplak üzerine kablolar bağlıydı.Ve şuan masum ve savunmasız duruyordu.Ne diyeceğimi bilmiyordum.Tek bildiğim ona aşık olmam ve onun iyileşip buradan çıkması.Yanına oturup elini tuttum.Buz gibiydi.Elini iki elimin arasına alıp ısıtmaya çalıştım.

"Keşke sen go kart'a gidelim dediğinde karşı çıksaydım.Ama nerden bilebilirdimki.İnsan sevdigini ne üzebilir ne de kıyabilir.Bende teklifi geri çevirmedim.Seni seviyorum Metem aç gözlerini.Bana yine Deli kız de prenses de Seni seviyorum de uyan hadi ne olur.Dışarıda seni bekleyen insanları daha fazla üzme.Uyan.Ne olur uyan.Seni deliler gibi seviyorum.Sen sadece benimsin.Bende seninim.Uyan hadi sevgilim.Kendimize yeni temiz bir sayfa açalım.Annende çok üzgün herkes senin uyanmanı bekliyor.Seni seviyorum Mete.Uyan Mete."

"Azra hanım süreniz doldu"

Kafamı sallayıp Mete'nin elinden öptüm.

"Prens prensesi yanlız bırakmaz.Mete uyan sevgilim.Biz senin yanındayız"diyerek fısıldadım.

Yanından ayrılmak istemesemde çıktım odadan.

"Evet yanında sadece 2 kişi kalabilir.Diğerleri gitsin sabah gelsinler"

Hemşirenin yanına gittim.

"Ben kalıyorum"

"Azra sende Burcu hanımda çok yoruldunuz ben Burak'la kalırım"

Emir'in konuşmasına başımı olumsuz anlamda salladım.Onu yanlız bırakmamam lazımdı.

"Hayır ben kalırım. "

"Tamam bende kalıyorum"
Gizem'de isteyince

Burak'ta kalmak istedi.

"Kız başınıza olmaz bende kalırım"

Hemşireyi ikna edip üçümüz kaldık.

Şimdi sadece Mete'min uyanmasını beklemek kaldı.

Bu arada beni yanlız bırakmayan Annem'e Burak'a Gizem'e Anıl'a Emir'e Sude'ye Ezgi'ye Aras'a ve Aramıza yeni katılan İrem 'e teşekkür borçluyum.

Kendimi koridordaki sandalyelerden birine bırakıp gözlerimi kapattım.Mete'min uyanmasını umarak.

Arkadaşlar vote'lerde artış var bunun için teşekkür ederim.Beni destekleyen herkese.Sonraki bölüm hemen gelmeye bilir özür dilerim bunun için.Sizi seviyorum.

Bölüm ithaf'ı :

sholl_wad