Mr. Playboy's Ms. Playgirl

Forty One: Somewhere in Neverland

(A few years after)

(August's POV)

"Yo Gus, sure kang babalik na tayo doon? I mean, are you really sure?" Tanong ni Dev na kasalukuyang nasa passenger seat ko.

"I'm a hundred percent sure."

"You know, you don't have to try so hard."

"At least let me see her for the last time."

"You're going hard on yourself again."

Alam kong mali yung gagawin ko pero, I'm willing to give up everything just to see her one last time. Kahit isang beses lang.

~Flashback~

Timeline: 4th Year college sila Dev at Gus noon.

Location: Sa condo unit kung saan nakatira si Gus at Dev

"Hey Gus! Someone's on the phone for you" Ika ni Dev sabay pakita ng cellphone sa akin.

"Ikaw muna dito" Inabot ko sa kanya yung sandok na pinang hahalo ko sa ulam namin at sinagot yung tawag

Ako: Hello?

Voice: Gus, anak. Your lolo wants you to fly to Paris. He wants to talk to you about something.

Ako: Dad, alam mo namang ayaw ko siyang makita o makausap diba?

Dad: May magagawa ba tayo kung yun yung gusto niya?

Ako: Wala. Pero pwede ko bang isama si Dev?

Dad: Sige. Ipapaschedule ko yung flight niyo bukas. Kakausapin ko na din yung dean ng university niyo para doon sa pag alis mo

Ako:Okay dad

Binaba ko na yung tawag at bumalik sa kusina para sa niluluto ko.

"Ano na naman yun?" Tanong ni Dev

"Tara daw sa Paris bukas. Kakausapin ako ni tanda"

"Sinong tanda?"

"Yung kay papa."

"Aaah! I thought you hated the guy to the bone?"

"Oo nga"

"Eh bakit mo siya kakausapin?"

"Kasi wala akong magagawa kung yun yung gusto niya"

"Okay then"

-------

Nang makarating kami sa mansion ng lolo ko sa Paris, isang masamang kutob agad ang bumungad sa akin. Kaya napahinto ako sa gitna ng paglalakad

"Okay ka lang?" Tanong sa akin ni Dev

"I have a feeling that there's something that will crush me here"

"Relax, alam kong nakakatakot yung lolo mo pero hindi naman siya mamamatay tao"

"Sabagay... paranoia lang siguro ito."

"That's my boy. Tara na"

Binuksan namin yung pintuan sa workroom ng lolo ko at doon bumungad sa akin ang isang taong mas nakakatakot pa kaysa kay sadako at mas nakakasindak pa kaysa kay jigsaw.

"Michael, Franz. Sit down" –lolo na naka sit tall pa at may hawak hawak na papeles

"I'll be frank with you my dear grandson. I want you to be married by you reach 22 and since I had no news about you getting a girlfriend, I will set you up with an arranged marriage" Gusto kong mag protest. Gustong gusto ko nang tumayo sa pagkaupo ko at idabog yung kamay ko sa lamesa niya at sabihing There's no way in hell that I would do that!