(Unicode)
"ခေါင်းလဲ မြေကြီးထဲ နစ်ဝင်သွားအုံးမယ် ကိုယ်တော့်ယောင်း..."
ပြောမှပဲ မော့ကြည့်လာသော ယောင်း ။ သူသာ မပြောရင် ဘယ်ချိန်ထိများ ခေါင်းငုံ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေမည် မသိ။
"ဟေး ကိုယ်တော့်ယောင်း ခေါင်းလေး မော့ပါအုံး......"
"ခေါင်းမော့ရင် အရှင် ထွက်သွားခိုင်းတဲ့စကား ကြားရတော့မှာ..."
"ကိုယ်တော်က ဘာကိစ္စထွက်သွား ခိုင်းရမှာလဲ ။ ဒီကိုယ်တော်က ယောင်းမှယောင်း ဖြစ်နေတာကို......"
"ဟင် စိတ်မဆိုးဘူးလား ။ မမုန်းဘူးလား......"
ထိုတော့မှ သူ့ကို ပြူးပြူးလေး မော့ကြည့်ကာ ဆိုလာသော ယောင်း ။ အသည်းယားလွန်းလို့ ချစ်ပြစ်လိုက်လျှင်လည်း ဒီလူ့အလွန်ဖြစ်အုံးမယ်။
"ချစ်တောင်မချစ်ရသေးတာကို ကိုယ်တော်က မုန်းစရာလား ယောင်းရဲ့......."
"ဒါဆို ချစ်ပြီးရင် မုန်းမှာပေါ့......."
"ချစ်ပြီးမုန်းရအောင် ဒီကိုယ်တော့်နှလုံးသားက အပေါစားမှ မဟုတ်တာ ။ ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ ကိုယ်တော့်ကို လုံးဝစိတ်ချထားလို့ရတယ်......."
ထယ်ယောင်း ပြုံးမိသွားသည် ။ အရှင် မုန်းသွားမှာကို ထယ်ယောင်း သိပ်ကိုစိုးရိမ်နေခဲ့တာ ။ခုတော့ အရှင်မမုန်းတာ သိရတော့ ပျော်တာမှ အများကြီးပင်။
"အရှင် သိနေခဲ့တာလား အစကတည်းက ......"
သိချင်သောမေးခွန်းကို မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသော အရှင်။
"ဘယ်တုန်းကလည်း ....."
"ကိုယ်တော်တို့ လမ်းလျှောက်ရင်း ပြောကြတာပေါ့......"
ထယ်ယောင်းလဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။ လက်ကမ်းလာသည်မို့ အရှင့်လက်ကိုစုပ်ကိုင်းရင်း ဥယျာဉ်ဘက်သို့ လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့ကြသည်။
"ယောင်းကိုပြော ဘယ်လိုသိတာလဲ........"
"ဒီလို......"
ကင်နိုင်ငံသိမ်းပိုက်ပြီး တိုင်းပြည်ရေးဆွေးနွေစဉ် ကာလ.......
