Zawgyi code
တကယ္ေတာ့ "ဖူးငယ္" လို႔ သူမေခၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွင္းဆီ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက ေသြးေတြကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ စုတ္ယူခံ လိုက္ရသလို အားအင္ယုတ္ေလ်ာ့သြားရတာ။
ဒါေပမဲ့ အားမာန္တင္းၿပီး ႏွင္းဆီ အခန္းထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္ရတာ။
ယိုင္လဲက်ခ်င္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကုိ သတိနဲ႔ ဟန္ပါပါဆက္လွမ္းရင္း ကိုယ့္႐ုံးခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ရေသာ္လည္း ဒူးေတြက မခုိင္ခ်င္ေတာ့။
႐ုံးခန္းထဲျပန္ေရာက္သည့္တိုင္ သူမမ်ားဆက္ကာေငးၾကည့္ေနမလားဆိုတဲ့ ေက်ာမလံုတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဟန္မပ်က္ ၾကိဳးစားၿပီး ၿငိမ္ေနမိတယ္။
ကြန္ျပဴတာမွ စာရင္းဖိုင္တြဲတစ္ခုကို ဖြင့္လိုက္ေပမယ့္ အာ႐ုံထဲမွ ေၾကာက္စိတ္သာကိန္းေအာင္းေနတယ္။
ကီးဘုတ္ေပၚတင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနတာ။
တင္းၾကပ္တဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔အတူ မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္တို႔ခုိတြဲလာရၿပီ။
တကယ္ပါ... ႏွင္းဆီ သူမကို မလိမ္ရက္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ကြယ္... သူမေဘးက ေနရာေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏွင္းဆီမွ မထိုက္တန္တာ။
တစ္ဘ၀လံုးစာ ေက်နပ္မက္ေမာေနမယ့္ ညေလးတစ္ညတာကိုလည္း သူမ အရဲစြန္႔ၿပီး ဖန္တီးရယူခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
ဒီထက္ေရာ ဘာမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ဦးမွာတဲ့လဲ။
ေနာက္ၿပီး ႏွင္းဆီအေျခအေနက ေငြရမွျဖစ္ေတာ့မွာေလ။
အခုအခ်ိန္က်မွ တျခားတစ္ေနရာမွ ေငြသြားရွာဖို႔ကလည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။
ပိုဆိုးတာက သူမအနားမွာဆက္ေနဖို႔ ႏွင္းဆီကိုယ္တိုင္က လိပ္ျပာ မလံုေတာ့တာ။
လူတိုင္းလိုလိုကို လိမ္လည္ခဲ့ေသာ ႏွင္းဆီ။ ဘာလို႔ အခုမွ သူမကိုလိမ္ဖို႔ ဒီေလာက္ခက္ခဲေနတာပါလိမ့္။
"အားတင္းထားစမ္း ပန္းႏွင္းဆီ။ အားတင္းထားစမ္း။ နင္က သူ႔အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ႏိုင္သလို... နင္က လူလိမ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ သူမက သိႏွင့္ၿပီးသားပါဟယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ နားလည္စမ္းပါ"
အသည္းနက္နက္ထဲသို႔ အက္စစ္နဲ႔ အဖ်န္းခံေနရသလိုပါပဲလား ေဒၚမင္းထက္သာလြန္ရယ္။
အရမ္းၾကည္လင္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ကၽြန္မကိုဘာလို႔ လႈတ္မရေအာင္စည္း႐ုံးလိုက္တာလဲဟင္။
ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားဖက္က ႐ိုး႐ိုးေလးျပဳမူလိုက္တဲ့ အၾကည့္ကိုပဲ ႏွင္းဆီက အေတြးလြန္းေနျခင္းေပလား။
မေန႔ညက အျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ သူမ အတၱႀကီးစြာ လူသားဆန္လိုက္တာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုမိန္းမကို သူမ ထိေတြ႕ဖူးသြားခဲ့တယ္ေလ။
႐ူးသြပ္စြာ စြဲလန္းမိေနေပမယ့္လည္း... မတတ္ႏိုင္ဘူး ေဒၚမင္းထက္သာလြန္။
ရွင္က ကၽြန္မအတြက္ အမ်ားထဲက တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္မ ရင္နာနာနဲ႔ပဲ ရွင့္ကိုလိမ္ရေတာ့မယ္။
ေငြလႊဲေပးဖို႔ အေရးတႀကီးေငြလိုေနတဲ့အတြက္ ႏွင္းဆီ လိမ္ကို လိမ္ရဦးမွာပဲေလ။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဒၚမင္းထက္သာလြန္ရယ္။ ကၽြန္မ အႏူးအညႊန္႔နဲ႔ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္"
--------------------------------------------------------------
၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က Company ပိုင္ ေငြေၾကးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပစၥည္းကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုကို လိမ္လည္လွည့္ဖ်ား၊ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ထို၀န္ထမ္းကို အလုပ္ထုတ္ပစ္ၿပီး တရားဥပေဒေဘာင္သို႔အပ္ရမယ္ဆိုတာ သူမ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အခုခက္ေနတာက အဲ့လိုလိမ္မယ့္လူက ပန္းႏွင္းဆီျဖစ္ေနတာ။
အခုဆို ပန္းႏွင္းဆီလက္ထဲမွာ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးရဲ့ လစာေငြေတြအကုန္လံုး ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။
တကယ္လို႔ ႏွင္းဆီ လိမ္ခဲ့ရင္ေရာ... လိမ္ခဲ့ရင္ သူမ ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ?
ေနာက္ၿပီး ႏွင္းဆီက လူလိမ္တစ္ေယာက္မွန္း သိရဲ့သားနဲ႔ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္မ်ားတဲ့ ေငြပမာဏကို ႏွင္းဆီလက္ထဲ ၀ါးကြက္အပ္ခဲ့တာလဲ?
အပ္ခဲ့မွာေပ့ါ။
ႏွင္းဆီ သူမကို မလိမ္ရက္ဘူးဆိုတဲ့ အျဖစ္ေလးတစ္ခုကိုသိရဖို႔အတြက္ သိန္းဆယ္ခ်ီေနတဲ့ ေငြေတြကို သူမ အပ္ခဲ့တာပဲေလ။
ဒါေပမဲ့ ႏွင္းဆီ လိမ္သြားရင္ေတာ့ သူမ ဘာမွ ဆက္လုပ္တတ္ေတာ့မွာမဟုတ္။
"MD... ေျခာက္နာရီထိုးၿပီ ျပန္ရေအာင္"
အေတြးေတြနဲ႔ ေ၀့လည္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဦးခန္႔ေအာင္ရဲ့ သတိေပးသံေၾကာင့္ သူမ႔အၾကည့္ေလးေလးပင္ပင္ေတြက နံရံကပ္နာရီဆီသို႔ ေရာက္သြားတယ္။
"တျခား၀န္ထမ္းေတြေရာ ႐ုံးဆင္းကုန္ၿပီလား ဦးခန္႔ေအာင္?"
သူမအသံမ်ား ေအးစက္ေနသလို ေျခာက္ကပ္လြန္းေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔စိတ္နဲ႔ တုန္ရီေနတယ္။
"4-နာရီထဲကျပန္ကုန္ၿပီေလMD။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ? ၄ နာရီဆိုတာ ခါတိုင္း႐ုံးဆင္းခ်ိန္ပဲေလ"
"ဒါဆို... ပန္းႏွင္းဆီေရာ ႐ုံးဆင္းသြားၿပီလား?"
မရဲတရဲႏွင့္ ေမးလိုက္တဲ့ သူမေမးခြန္းကို ဦးခန္႔ေအာင္ ေခါင္းညိတ့္ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း သူမကို နားမလည္စြာေတာ့ တစ္ခ်က္ၾကည့္လာေသးတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ ျပန္သြားပါၿပီ။ သူကေတာ့ 5နာရီေလာက္မွျပန္သြားတာMD။ က်မတို႕လည္း ျပန္ရေအာင္ေလ"
"ေကာင္းၿပီေလ။ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ျပန္႐ုံပဲရွိတာေပါ့ရွင္..."
သက္ျပင္းခ်ရင္း ညီးညဴစြာေျပာလုိက္တဲ့ သူမ႔စကားအဆံုး ဦးခန္ေအာင္ အခန္းထဲမွ နားမလည္သလိုေခါင္းကုတ္ရင္း လွည့္ထြက္သြားတယ္။
သိမ္းစရာရွိတဲ့ စာရြက္စာတမ္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို ေလးလံေမွးမွိန္စြာ သိမ္းဆည္းၿပီးေနာက္ သူမ ႐ုံးခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ဒီတုိင္းေလးေကာ္ရစ္တာအတုိင္းေလွ်ာက္လာရင္း ႏွင္းဆီရဲ့ Account အခန္းအေရွ႕မွျဖတ္အေေလွ်ာက္ ေျခလွမ္းေတြက တုန္႔ခနဲ ရပ္တံ့သြားရတယ္။
ရင္ထဲေလးလံလာသလို၊ စိုးရိမ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကလည္း ေျပး၀င္လာၾကျပန္ၿပီ။
"MD... ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္?"
ကားပါကင္မွာေစာင့္ေနရင္း သူမေတာ္႐ုံနဲ႔ထြက္မလာလို႔နဲ႔တူပါတယ္။
သူမဆီျပန္ေရာက္လာတဲ့ ဦးခန္႔ေအာင္က ႏွင္းဆီအခန္းေရွ႕ ေပေပႀကီးရပ္ေနရင္း ၿငိမ္သက္စြာအသသက္မဲ့ေနတဲ့ သူမကို ျမင္ၿပီး အလန္႔တၾကားနဲ႔ေမးတယ္ေလ။
"ဦးခန္႔ေအာင္... က်မ Account အခန္းထဲကို၀င္ခ်င္တယ္။ ေသာ့ေပးပါ"
အရင္က ဒီလိုစာရင္းကိုင္အခန္းထဲ သူမ ၀င္ေလ့မရွိဘူးဆိုေတာ့ သူမေတာင္းဆိုမႈဟာ ဦးခန္႔ေအာင္ကို အံ့ၾသေစျပန္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ MD... ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ?"
"ေသာ့ေပးဆိုေပးပါရွင္..."
ဦးခန္႔ေအာင္ရဲ့ ေမးခြန္းမွာ ေဒါကန္စရာမပါမွန္း သိေနရက္နဲ႔ သူမအလိုလို ေဒါသက ဦးခန္႔ေအာင္ေပၚသို႔ ပံုခ်လိုက္ရင္း မာဆတ္ဆတ္ျပန္ေျပာ လိုက္ေတာ့ ဦးခန္႔ေအာင္ မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားရင္း သူမထံသို႔ ႏွင္းဆီ႐ုံးခန္းရဲ့ ေသာ့ေလးထုတ္ေပးတယ္။
"Sorry ပါဦးခန္႔ေအာင္ရယ္။ က်မ နည္းနည္းေရာေထြးသြားတယ္ရွင္... ေသာ့ကိုသာဖြင့္ေပးပါေနာ္"
ဦးခန္႔ေအာင္က သူမကိုဘာမွ မတုန္႔ျပန္ေတာ့ပဲ ႏွင္းဆီအခန္းေသာ့ကိုဖြင့္ေပးတယ္။
သူမ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အခန္းထဲသို႔ ေျခလွမ္းမ၀င္ရဲေသး။
ေတြေ၀ေငးငိုင္မႈနဲ႔အတူ သူမ အခန္း၀မွာပဲ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ၾကာရပ္ေနမိေသးတာ။
ဒါေပမဲ့ သူမ စစ္ၾကည့္ရမွာေလ။
ႏွင္းဆီ တကယ္ပဲ လိမ္သြားတယ္၊ မလိမ္သြားဘူးဆိုတာ သိရဖို႔ သူမ အခန္းထဲ၀င္ၿပီး စစ္ၾကည့္မွ သိမွာေလ။
"အထဲထဲက အံ့ဆြဲေတြရဲ့ေသာ့ပါ က်မကိုေပးပါ။ ေနာက္ၿပီး က်မကို ကားပါကင္က ေစာင့္ေနပါေနာ္"
ဦးခန္႔ေအာင္ဆီက အံ့ဆြဲေသာ့ေတြယူၿပီး ဦးခန္႔ေအာင္ထြက္သြားသည္အထိ သူမ ရပ္ေစာင့္ေနေသးတယ္။
ၿပီးမွ သူမ အခန္းထဲ မ၀င္ခ်င္ပဲ ၀င္ခဲ့လိုက္ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူမ ဦးခန္႔ေအာင္ကို ပ,ထုတ္တာပါ။
ေနာက္ဆံုး... ႏွင္းဆီ သူမကိုလိမ္သြားတယ္ ထားဦး... အဲ့ဒီလိမ္လည္မႈကို သူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ သိခ်င္တာ။
အမ်ားအျမင္မွာ ပန္းႏွင္းဆီက တကယ့္ကို အျပစ္မဲ့တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေစ့ခ်င္တာ သူမ အတၱႀကီးလြန္းေနတာလား။
"ႏွင္းဆီရယ္... ရွင္ က်မရဲ့ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစား မလုပ္ေလာက္ပါဘူး။ မလုပ္ပါေစနဲ႔။ ရွင္တျခားမွာ ဘယ္လိုပဲ ျပဳမူခဲ့၊ ျပဳမူခဲ့ပါ... က်မကိုေတာ့ ႁခြင္းခ်က္အျဖစ္ ထားေပးပါ ပန္းႏွင္းဆီရယ္"
ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုေတာင္း၊ ဆုေတာင္း။ ေတာင္းပန္၊ ေတာင္းပန္ပါ။
ႏွင္းဆီ လုပ္သြားတဲ့ ၀န္ထမ္းလစာ စာအိတ္ေတြကို သူမေဖာက္ၿပီးစစ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူမေတာင္းပန္မႈမ်ား၊ သူမဆုေတာင္းမႈမ်ားအားလံုး ေျမာင္းထဲေရာက္ကုန္ရၿပီ...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအားလံုး ေလာင္ကၽြမ္းကုန္ရၿပီ...
ႏွင္းဆီကေတာ့ သူမေတာင္းပန္တဲ့မ်က္၀န္း၊ သူမခံစားခ်က္ မ်က္ရည္ေတြကို မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳၿပီး ႏွင္းဆီ အစီအစဥ္ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္သြားေပၿပီ။
သူမ အားလံုးကိုစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီယူသြားတဲ့ ေငြပမာဏက သိန္း ၃၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိတယ္။
သိန္း ၃၀ ဆိုတဲ့ပမာဏက သူမအတြက္ မျဖစ္စေလာက္ဆိုေပမယ့္... ဒီလိုအလိမ္ခံရျခင္းေၾကာင့္ သူမအရာရာဆံုး႐ႈံးလိုက္ရသလို ၀မ္းပမ္းတနည္းျဖစ္ရတယ္။
လစာ စာအိတ္အလြတ္ေတြကို ကိုင္ထားတဲ့လက္က ဆတ္ဆတ္တုန္ေနစဥ္ နားထင္သို႔စီးက်လာတဲ့ ေခၽြးေတြက ေဇာေခၽြးအစစ္ျဖစ္ေလၿပီ။
သူမႏွလံုးသားေတြ ငိုေကၽြးေနၾကၿပီ။ သူမကေတာ့ ေလ်ာ့ေနတဲ့ ေငြစာရင္းကိုၾကည့္ၿပီး ခံစားခ်က္မဲ့လ်က္။
မလုပ္ပါဘူး။ မင္း တို႔ကို အဲ့လိုမလုပ္ပါဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေနရင္း တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို လွည့္ဖ်ားဖို႔ သူမအာ႐ုံေတြက ႀကိဳးစားေနေသးတာ။
တစ္ညတာပတ္သတ္မႈကိုေတာင္ မေထာက္ထားပဲ လုုပ္ခ်သြားတဲ့အတြက္ သူမ ပိုရင္နာရတယ္။
သူမ႕ကိုယ္ခႏၶာသည္လည္း အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ စားပြဲေပၚသို႔ အပံုလိုက္လဲက်သြားရပီေလ။
"လိမ္ရက္လိုက္တာေနာ္...ပန္းႏွင္းဆီရယ္ မင္း တို႔ကိုလိမ္ရက္လိုက္တာဟယ္..."
ရင္နင့္စြာ ညီးညဴတဲ့အသံကို ႏွင္းဆီဘယ္ၾကားေတာ့မွာလဲ။
အခုေလာက္ဆို ႏွင္းဆီ ယူသြားတဲ့ေငြေတြအတြက္ ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိန္းမႀကီး ငါ့အေပၚဒီေလာက္ၿပိဳလဲက်ေနတာ ငါႀကိဳက္သလိုလွည့္စားလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ဟားတိုက္ခ်င္၊ ဟားတိုက္ေနမွာေပါ့။
လုပ္ခ်င္သလိုသာ လုပ္ပါ ပန္းႏွင္းဆီ။
က်မကိုက မင္းအေရွ႕မွာ က်႐ႈံးခ်င္ေနမိတာကိုး။
က်ားေရွ႕မွာမွ ေမွာက္ခုန္လဲမိသြားတာကိုး။
တို႔က မင္းအတြက္ အထူးသီးသန္႔လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္မိသြားတာကိုက မွားတာပါ။
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့အမွားကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမွာလဲ။
ျပင္မွ မျပင္ဆင္တတ္ေတာ့တာ။
ဆက္ၿပီး မွားဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေလ။
YOU ARE READING
လေဒီရှူးအနီနဲ့... ကောင်မလေး
Romanceကျိုးပဲ့ပျက်စီးလွယ်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းလှတဲ့ လှည့်ကွက်တွေ နာကျဉ်စရာဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တာ ကျွန်မရဲ့ဘဝပါပဲ။
