(Zawgyi code)
"မိုးေျပာပါဦး... မီးပြိဳင့္ျပန္စိမ္းဖုိ႔ ၾကာလို႔ဆိုေတာ့... အဲဒီတုန္းက မမလည္း မင္းကားေပၚမွာပါလာတာလား?"
အခ်ိ္တ္အဆက္မိေနတဲ့ မိုးရဲ့အၾကည့္၊ သူမရဲ့ ရွက္စႏိုးနဲ႔တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ လီလီက စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ထေမးေလၿပီ။
"တစ္ခ်ဳိ႕အမွတ္တရေတြက နာက်င္စရာေတြ အျပည့္ပါပဲ လီလီရယ္"
သူမ နာက်င္စြာ တီးတိုးေလးေရရြတ္တယ္။
"နာက်င္စရာေတြျပည့္ေနေပမယ့္ အမွတ္တရကေတာ့ အမွတ္တရပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး အခုခ်ိန္မွာ နာက်င္စရာဆိုေပမယ့္ အဲဒီအမွတ္တရေလးျဖစ္ေပၚတဲ့အခိုက္တန္႔ေလးမွာေပၚ ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ေလ... အဲဒါက တန္ဖိုးေပါ့..."
မိုးလည္း မက္မက္ေမာေမာေလး ထေျပာလိုက္တယ္။
ကားထဲက လူ ၃ ေယာက္လံုး ၿငိမ္က်သြားတဲ့အခါ လီလီလည္း ကားကိုသာ ဆက္ေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ့တယ္ေလ။
ဒီေန႔က်ေတာ့ ဒီမီးပြိဳင့္က ျမန္ဆန္လို႔ေနပါလား။
------------------------------------------------
မိုးရဲ့အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူမရယ္... မိုးရယ္... လီလီရယ္... မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွင္းရၿပီေလ။
မိုးက သူမကို အနားမွာေခၚထားခ်င္တယ္။
သူမကလည္း မိုးနဲ႔အတူေနေပးမယ္။
ဒါေပမဲ့ လီလီ့ဆီကေတာ့ ခြင့္ေတာင္းရမွာေပါ့။ လီလီက အခုလက္ရွိ သူမရဲ့တရား၀င္ခ်စ္သူပဲဆိုေတာ့။
"ရတယ္... မမက မိုးႏွင္းေ၀အနားမွာ ေနေပးခ်င္တယ္ဆို... ရတယ္... လီလီခြင့္ျပဳေပးမယ္..."
"တို႔က လီလီခြင့္မျပဳေလာက္ဘူးလို႔ ေတြးေနမိတာ ၾကည့္ပါဦး..."
မိုးက ေက်နပ္သလိုေလး၀င္ေျပာေတာ့ လီလီ့အၾကည့္က မိုးဆီ ဒိန္းခနဲေရာက္သြားတယ္ေလ။
"ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတာ မလႊဲသာလို႔ပါ မိုးႏွင္းေ၀။ အခု မင္းက ေသခါနီးအခ်ိန္ျဖစ္ေနတာေလ..."
"လီလီ..."
လီလီက မိုးကို နစ္နာစြာေျပာဆိုလာေတာ့ သူမက ၾကားထဲမွ ၀င္ဟန္႔ေသးတာ။
မိုးကေတာ့ ခပ္ေရးေရးေလး ၿပံဳးေနလိုက္မိတယ္။
"မမ... လီလီေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား... သူ ေသခါနီးအခ်ိန္ေရာက္ေနလို႔ မမကို သူ႔အနား ျပန္ေခၚထားခ်င္ေနတာ"
"ဟုတ္ေတာ့...ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့..."
"ဒါေပမဲ့ မေနနဲ႔ မမ... အခု လီလီက ကိုယ့္ခ်စ္သူကို သူ႔ Ex အနားမွာ ျပန္ေနခြင့္ျပဳရမယ့္ အေနအထားႀကီး။ လီလီ့ေနရာမွာ တျခားလူဆိုရင္လည္း ဒီလိုရင့္သီးတဲ့စကားလံုးပဲ သံုးမွာ။ ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတာကလည္း မလႊဲသာလို႔၊ မေကာင္းတတ္လို႔ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ မိုးႏွင္းေ၀..."
"ေျပာပါ..."
"မင္းသိထားရမွာက... မမက ငါ့ခ်စ္သူ... မင္းက ေဆြမရွိ၊ မ်ဳိးမရွိမို႔ မင္းအနားကို ျပန္ေနခြင့္ျပဳထားရတာ။ အဲဒီေတာ့ မမကို မင္းဖက္က ျပန္ၿပီး က်ဴးတာမ်ဳိး... အီတာမ်ဳိးေတာ့ ေရွာင္ေပးပါ..."
"အင္းပါ... အဲ့ဒါေတာ့ စိတ္ခ်ပါ။ တို႔ သတိထားမွာပါ..."
"တို႔က မင္းကိုပဲေျပာေနတယ္ဆိုတာ တမ်ဳိးေတာ့မထင္နဲ႔။ တို႔က မမကိုယံုၿပီးသား..."
အဲလယ့္... လီလီ့စကားေျပာတတ္ပံုကလည္း ေလ်ာ့တြက္လို႔မရဘူးဆိုတာ မိုးသတိထားမိသြားတယ္။
"မမက မင္းအနားမွာေနမယ္... ဒါေပမဲ့ တို႔ခန္႔ေပးမယ့္ Nurse ၁ ေယာက္လည္းရွိေနေပးရမယ္... မမကို တို႔ အၾကိဳ/အပို႔လုပ္ေပးမယ္... ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ တို႔လာစားမယ္... တို႔အားတဲ့အခါတိုင္း... မမကိုလြမ္းတဲ့အခါတိုင္း မမဆီ လာေတြ႕မယ္..."
"မင္းပါလာေနလိုက္ပါလား...တို႔အိမ္မွာ။ အဲဒါဆို ပိုအဆင္ေျပမသြားဘူးလား?"
"မရြဲ႕နဲ႔... မရြဲ႕နဲ႔ မိုးႏွင္းေ၀...တို႔အတည္ေျပာေနတာ။ တို႔ေျပာသလို မင္းလက္ခံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တို႔ မမကို ခြင့္ျပဳေပးႏုိင္တယ္။ မင္းက လက္မခံႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ မင္းထိုက္နဲ႔ မင္းကံပဲ..."
"အိုေက သေဘာတူတယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ MD တို႔အနား ျပန္ေရာက္ဖို႔ပဲ... ေအာ္... တို႔ေျပာတဲ့ အနားျပန္ေရာက္ဖုိ႔ဆိုတာ တို႔ မေသခင္ေလး တို႔ကို နားလည္မႈအျပည့္ေပးခဲ့တဲ့ MDနဲ႔ ေနသြားခ်င္တာေလးပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တို႔က ဘ၀ရဲ့ အခက္ခဲေတြေၾကာင့္သာ MD ကို လိမ္ညာခဲ့တာေလ၊ တကယ္တမ္းက တို႔က MD ကုိ အသက္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ရတာေလ...သိလား... တကယ္ဆို ခ်စ္ေနဆဲပဲေလ..."
"မိုးႏွင္းေ၀... မိုးနွင္းေ၀... မင္းေတာ္ေတာ့ ရၿပီ"
"မဟုတ္ဘူး... မဟုတ္ဘူး.... တို႔က ေသခ်ာရွင္းျပခ်င္တာေလ။ တို႔က MD ကို ဒုကၡေပးဖို႔ထပ္ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ... MD သိရေအာင္..."
"ေတာ္ၿပီ... ရၿပီဆို..."
"မေတာ္ပါဘူး... ဆက္ေျပာမွာ... တို႔က MD ကို ဒုကၡေပးခ်င္လို႔ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ တို႔က ဒီျမန္မာႏုိင္ငံကိုျပန္လာတယ္ဆိုတာ တကယ္တမ္းက MD နားကုိျပန္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ အခု MD နားမွာက လီလီက ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ တို႔မွာ ၾကိဳးစားပိုင္ခြင့္ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ တို႔ လူလိုနားလည္ေပးရမယ္။ အခုလို ေသခါနီးလူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးလို႔လည္း လီလီ့ကို တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... MD ေရာ ဘာေျပာဦးမလဲ?"
"တို႔ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မင္းတို႔ကို MD လို႔မေခၚပါနဲ႔ မိုးနွင္းေ၀..."
"ဒါတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ႏႈတ္က်ဳိးေနၿပီေလ... အရင္လို ေဘဘီလို႔လည္း ေခၚခြင့္က မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့..."
မိုးေျပာၿပီး အားငယ္စြာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လီလီ့အၾကည့္က သူမဆီသို႔ ဒိန္းခနဲေရာက္သြားတာေပါ့။
"သူက ေဘဘီလို႔ေခၚခဲ့တာလား မမ..."
"ဒါေတြက အရင္ကပါ... ကဲ ဒါဆို လီလီ တို႔ေတြျပန္ရေအာင္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ဟို အနားမွာေနေပးမယ္ဆိုတာ ဒီေန႔က စမွာမဟုတ္ဘူးလား?"
မိုး မက္ေမာစြာ ေမးေတာ့ သူမ ထိုင္ရာမွ ထရပ္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာေလး ရပ္တံ့သြားတယ္။
"ဟို... မနက္ဖန္မွ စမွာေလ... မုိးႏွင္းေ၀..."
"မနက္ဖန္ကေန က်မေသသည္အထိေနာ္ MD..."
"........."
"က်မ MD လက္ေပၚမွာပဲ ေခါင္းခ်ခ်င္လို႔ပါ..."
အခန္းထဲမွာ အရာရာတိတ္ဆိတ္ရပ္တံ့သြားတယ္ေလ။
------------------------------------------------
ဆက္ရန္.........
------------------------------------------------
YOU ARE READING
လေဒီရှူးအနီနဲ့... ကောင်မလေး
Romanceကျိုးပဲ့ပျက်စီးလွယ်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းလှတဲ့ လှည့်ကွက်တွေ နာကျဉ်စရာဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တာ ကျွန်မရဲ့ဘဝပါပဲ။
