(Zawgyi code)
"ႏွင္းဆီက ...
ဘယ္အားကစားကို ၀ါသနာပါတယ္လို႔ MD ထင္လဲဟင္?"
"ႏွင္းဆီက မွန္းရခက္တယ္... တို႔ဆံုဖူးသမွ် လူေတြထဲ ႏွင္းဆီက မွန္းရအခက္ဆံုးပဲ..."
ကားေမာင္းေနရင္း သူမေျပာေတာ့ ႏွင္းဆီဟာ ဂီယာေပၚတက္ထားတဲ့ သူမလက္ဖ၀ါးကို လွမ္းယူၿပီး လက္ဖမိုးကို နမ္းတယ္။
ၿပီးေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီကို မက္မက္ေမာေမာေလးနမ္းတယ္။
"ေနာက္ဆို ႏွင္းဆီက ဘာဆိုတာ MD သိေစရမွာပါ... သိလား"
၀န္ခံတာလား၊ ကတိေပးတာလားေတာ့ သူမ မသိဘူး။
ဒါေပမဲ့ ႏွင္းဆီအျပဳအမူေၾကာင့္ သူမ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မႈႀကီးဟာ အဆံုးမသတ္ႏုိင္။
"ႏွင္းဆီက ေဘာလံုးကို ၀ါသနာပါတယ္ေလ"
"ေဘာလံုး ၀ါသနာပါတယ္ဆိုေတာ့... ဘယ္အသင္းေတြကို ဦးစားေပးၿပီး အားေပးလဲ?"
"MDကေရာ ေဘာလံုး၀ါသနာပါလို႔လား"
"ပါတယ္လို႕လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ သိပ္လည္း မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ အိမ္ေရာက္ရင္ တို႔က တို႔ႀကိဳက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုခုကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ပဲ အနားယူတတ္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ေျဖပါဦး။ ႏွင္းဆီ ဘယ္အသင္းကိုႀကိဳက္တတ္လဲ?"
"ႏွင္းဆီက
ႏိုင္မယ့္အသင္းကိုပဲ ႀကိဳက္တတ္တာေလ"
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာလိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီမ်က္လံုးေတြက သိသိသာသာပဲ စူးရွလာတယ္။
"ေသခ်ာေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏွင္းဆီက ေဘာလံုးပရိတ္သတ္လုိ႔ ေျပာလို႔ရသလို၊ ေဘာလံုးသစၥာေဖာက္လို႔လဲ ေျပာလို႔ရတယ္ MDရဲ့"
ႏွင္းဆီစကားကို သူမ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ရင္း မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္လိုက္မိေတာ့ ႏွင္းဆီက ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ၿပံဳးျပန္တယ္။
"ဒီလိုMDရဲ့။ ႏွင္းဆီက အသင္းတစ္ခုမွာ ေလာင္းထားတယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲ့ဒီ ေလာင္းထားတဲ့ အသင္းကိုပဲ ႏိုင္ေစခ်င္တာေပါ့"
"ဟင္? ဒါဆို ႏွင္းဆီက ေဘာလံုးေလာင္းတတ္တယ္ေပါ့ ... ဟုတ္လား?"
"အင္းေပါ့"
"႐ႈံးမွာမေၾကာက္ဘူးလား?"
သူမ တအံ့တၾသႏွင့္ေမးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီက ခပ္ေအးေအးပင္ ေခါင္းခါျပတယ္။
"ႏွင္းဆီက ေဘာလံုးေလာင္းရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ႈံးဖူးဘူးေလ"
"ေသခ်ာလွခ်ည့္လား ေဒၚပန္းႏွင္းဆီ?"
"အင္းေလ။ ႏွင္းဆီကလည္း ေသခ်ာမွ ေလာင္းတာကိုး"
"ေအးေပါ့ေလ။ မ႐ႈံးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့... ဒါဆို ေနာက္ေရာ ႏွင္းဆီဘာေတြလုပ္တတ္ေသးလဲ? ဖူးငယ္နဲ႕ ပန္းႏွင္းဆီမွာေရာ ဘယ္နာမည္ကအမွန္လဲ?"
စကားေျပာေနရင္း ႏွင္းဆီအေၾကာင္းေတြကို ပိုပိုၿပီး သိခ်င္လာတဲ့ ဆႏၵေလးတစ္ခုနဲ႔ ေမးလိုက္မိတဲ့ ေမးခြန္းအဆံုးမွာ ႏွင္းဆီ အၿပံဳးတို႔ တံ့ကုန္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ႏွင္းဆီက သူမအနားရွိေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ႏွင္းဆီဟာ လူလိမ္တစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေမ့ထားတာေလ။
အခုလို မထင္မွတ္ပဲ ၾကားလိုက္ရတဲ့ သူမေမးခြန္းေၾကာင့္ ႏွင္းဆီ အရင္က ဘယ္လိုလူစားျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ျပန္ၿပီးသတိရေစတယ္... ၀မ္းနည္းေနတယ္... သိမ္ငယ္ေစတယ္... ရွက္ရြံ႕ေစတယ္။
"ေျဖပါ ပန္းႏွင္းဆီရယ္။ တို႔က မင္းအေၾကာင္းေတြ၊ မင္းအက်င့္ေတြကို သိခ်င္႐ုံသက္သက္နဲ႔ ေမးလိုက္တာပါ။ မင္းကို နစ္နာေစလို တဲ့ ဆႏၵလံုး၀ မပါဘူးဆိုတာ ယုံပါေနာ္။ အခုဆိုရင္ တို႔ မင္းနဲ႔ အရင္းနီးဆံုးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ မင္းကို နားလည္ဆံုးလူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ လိမ္တာကို မုန္းေပမဲ့ မင္းရဲ့ လိမ္လည္မႈေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳႏိုင္တယ္..."
"လရိပ္ေမဆိုတဲ့ နာမည္က နာမည္အမွန္ပါ MD"
သူမေျပာေနတာမၿပီးေသးခင္မွာပဲ ဖ်တ္ခနဲ၀င္ေျဖလိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီရဲ့ နာမည္က လရိပ္ေမတဲ့။
အဲဒီနာမည္ကို သူမ တခါဖူးမွ မၾကားဖူးခဲ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ႏွင္းဆီရ့ဲ နာမည္အရင္းကို သိခြင့္ရလိုက္လို႔ သူမ သိပ္ကိုေက်နပ္မိတယ္။
"လရိပ္ေမ... နာမည္ေလးက လွတယ္ေနာ္"
"အင္း..."
"ဒါဆို တို႔မသိေသးတဲ့ မင္းအေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိဦးမွာေပါ့ေနာ္...လရိပ္ေမ"
ႏွင္းဆီ သူမေမးခြန္းကို ျပန္ေျဖပဲ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။
"ကားကို လမ္းေဘးခ်ၿပီး ခဏရပ္လို႔ရမလား MD"
"အင္း ရပ္လိုက္မယ္ေလ..."
သူမ အနီးဆံုးလမ္းေဘးတစ္ခုတြင္ ကားကို ရပ္လုိက္တယ္။
ကားရပ္လုိက္တာနဲ႔ နွင္းဆီက တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္။
သူမ လိုက္ပဲဆင္းရမလား၊ ဆက္ထုိင္ေနရမလား မေ၀ခြဲႏုိင္ခင္ ႏွင္းက သူမရွိေနတဲ့ ကားတံခါးကိုလာဖြင့္တယ္။
"ႏွင္းဆီကို လရိပ္ေမလို႔ မေခၚနဲ႔... ပန္းႏွင္းဆီလို႔ပဲ ေခၚပါMD။ မင္းရဲ့နာမည္ေတြထဲမွာ မင္းစိတ္ႀကိဳက္တစ္ခုကိုေရြးၿပီး အဲ့လိုေရြးလိုက္တဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ တစ္ဘ၀လံုးဆက္ေနသြားရမယ္ဆိုတဲ့ အမိန္႔တစ္ခုရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မ ပန္းႏွင္းဆီဆိုတဲ့ နာမည္ကိုပဲ ေရြးမွာပါ။ ဘာလို႔လဲ သိလား?"
တံခါးဖြင့္ထားလုိ႔ ေလပူေတြတိုက္ေနတယ္။
အဲဒီေလပူေတြေၾကာင့္ သူမရဲ့ဆံပင္စေလးေတြ ခပ္လြင့္လြင့္ျဖစ္ေနတာကို ႏွင္းဆီက ေသေသခ်ာခ်ာ ဆံပင္ေလးေတြကို သပ္တင္ေပးရင္း ႏူးညံ့စြာေမးလာတယ္။
စိတ္ထဲမွလည္း သူမေၾကာင့္ ႏွင္းဆီဟာ ပန္းႏွင္းဆီဆိုတဲ့ျဖစ္တည္မႈကိုေရြးတာပဲျဖစ္ေစခ်င္ေနတယ္။
"ဟုတ္တယ္... မင္းထက္သာလြန္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္။ မင္းထက္သာလြန္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့တဲ့ ပန္းႏွင္းဆီဆိုတဲ့မိန္းမျဖစ္ဖို႔ပဲ ကၽြန္မ လိုလားတယ္ MD"
ေလးေလးနက္နက္ေျပာလာတဲ့ ႏွင္းဆီမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေလးေတြ ခိုတြဲလာတယ္။
သူမကေတာ့ ေက်နပ္လြန္းလို႔၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရလြန္းလို႔ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
"MD ယံုခ်င္ယံု၊ မယံုခ်င္ေနပါ။ က်မ လူမွန္းသိတတ္စတည္းက နာမည္ေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ယွဥ္သန္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဒီ ပန္းႏွင္းဆီဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ရလာတဲ့ ဘ၀အေျခအေနကို အမက္ေမာဆံုးပဲ"
ေျပာၿပီး ႏွင္းဆီဟာ သူမရဲ့ နဖူးေလးကို ဖြဖြနမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ထပ္နမ္းတယ္။
ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ႏွာေခါင္းေလးနဲ႔ လာနမ္းျပန္တယ္။
"တို႔ မင္းကိုယံဳပါတယ္..."
လည္တိုင္ေတြဆီ နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ႏွင္းဆီဟာ သူမစကားေၾကာင့္ လႈတ္ရွားမႈတို႔ ရပ္တံ့ၿပီး သူမကိုၾကည့္လာတယ္။
"ဘယ္လို... ႏွင္းဆီကို ယံဳတယ္တဲ့လား?"
"အင္း... တို႔ မင္းကို ယံုတယ္။ မင္းအခုေျပာတဲ့စကားေတြေရာ၊ တို႔မၾကားရေသးတဲ့ ေနာင္ မင္းေျပာမယ့္ စကားေတြကိုေရာ ယုံတယ္။ တို႔အတြက္ မင္းမွာေနာက္တစ္ခါလိမ္မယ့္ အစီအစဥ္မရွိဘူးလို႔လည္း တို႔ ယံုေနမိတယ္"
သူမ စကားဆံုးေတာ့ ႏွင္းဆီမ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စေလးေတြ ပါးျပင္ကို လိမ့္ဆင္းလာတယ္။
သူမ အဲဒီမ်က္ရည္စက္ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ လွမ္းနမ္းမိတယ္။
"ဟယ္... MD"
အရမ္းကို လႈတ္ရွားတုန္ခါသြားရင္း ႏွင္းဆီဟာ မ်က္လံုးႀကီးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ သူမကို စိုက္ၾကည့္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္?"
"ဘာျဖစ္ရမလဲ... အခု ခင္ဗ်ားဘာလုုပ္လိုက္တာလဲ ခင္ဗ်ားသိလား?"
"တို႔ဘာလုပ္မိလို႔လဲ..."
"ခင္ဗ်ား ႏွင္းဆီကို နမ္းလိုက္တယ္ေလ..."
"တုိ႔မင္းရဲ့မ်က္ရည္စေလးကို နမ္းလိုက္တာ..."
"ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါ ႏွင္းဆီရဲ့ ပါးျပင္ကို ထိတယ္ ေဒၚမင္းထက္သာလြန္ရဲ့"
"ဟင္... မင္း စိတ္ဆိုးသြားလားဟင္?""
"ဘယ္လိုေတြေမးေနတာလဲ... ခင္ဗ်ားကသာ ပါးျပင္ကို ဆတ္ခနဲ ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တာ... ဒီမွာ ႏွင္းဆီက ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး တုန္ခါသြားရတယ္... ခင္ဗ်ားအနမ္းက ပါးျပင္မွာ... ဒါေပမဲ့ ႏွင္းဆီရဲ့ ဟိုးရင္ဘတ္ထဲအထိ ထိတာ... လုပ္ပါဦး... နမ္းပါဦး... ေနာက္တစ္ခါေလာက္ နမ္းစမ္းပါဦးေနာ္"
"အို ႏွင္းဆီ... သြားပါေတာ့ တို႔ရွက္ေနၿပီ..."
"မရဘူးကြာ... ရွက္လည္း နမ္းရမယ္။ ခင္ဗ်ားအရင္စတာ... မသိဘူး။ နမ္း..."
နွင္းဆီ ေျပာရင္းေျပာရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ကာ သူမေရွ႕ ပါးကို ထိုးထိုေပးတယ္။
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ တိုက္ေနတဲ့ ေလပူပူေတြဟာ လူကို ႏြမ္းနယ္ေစေပမယ့္... သူမ မ်က္၀န္းေရွ႕ေရာက္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီရဲ့ အျပဳမူေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးလန္းဆန္းကာ ရွက္စႏိုးေလး ၿပံဳးေနမိတယ္။
"ေဒၚမင္းထက္သာလြန္... ခင္ဗ်ားနမ္းေနာ္... မနမ္းလို႔ ႏွင္းဆီ ေဒါကန္လာရင္ ခင္ဗ်ားမလြယ္ဘူး"
ၿခိန္းေျခာက္သံက တီးတိုးညွင္သာလြန္းတယ္။ လူကို ဆြဲေဆာင္လြန္းတယ္။
သူမ ေက်နပ္မႈ အၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔အတူ ႏွင္းဆီပါးေလးကို နမ္းလိုက္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ ႏွင္းဆီက မ်က္လံုးေတြပြင့္လာၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပတ္ထြက္သြားမတတ္ အားခပ္ျပင္းျပင္းေလးနဲ႔ အငမ္းမရ စုပ္နမ္းတယ္။
စိတ္ေက်နပ္ေအာင္နမ္းၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းမွာေပသြားတဲ့ သြားရည္အနည္းငယ္ကို ႏွင္းဆီက ယုယုယယနဲ႔ သုတ္ေပးတယ္။
"MDက ႏွင္းဆီဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုးေတြ႕ဖူးတဲ့ လူအမ်ဳိးအစားပါ။ ႏွင္းဆီ မၾကားဖူးတဲ့ စကားေတြကို MD့ဆီကၾကားရေတာ့... မဆင္မျခင္လုပ္မိတဲ့ လုပ္ရပ္အတြက္ ဘယ္လိုမ်ိဳးမ်ား ျပန္ေပးဆပ္ရမလဲလို႔ စဥ္းစားတိုင္း အေျဖက ထြက္မလာဘူး"
"ဒါဆို... လိမၼာေပးေပါ့ ပန္းႏွင္းဆီရယ္။ တို႔့အတြက္ လိမၼာေပးေပါ့။ ဘယ္သူ႔ကိုပဲလိမ္လိမ္ တို႔ကိုေတာ့ ပြင့္လင္းေပးေပါ့။ အဲဒါဆိုျဖစ္တယ္။ တျခား ဘာမွျပန္ေပးဆပ္စရာမလိုဘူး"
သူမ႔စကားဆံုးေတာ့ ႏွင္းဆီက ၿပံဳးတယ္။
အဲ့ဒါေပါ့ပါးတဲ့ အၿပံဳးမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။ ခက္ခဲစြာ အားယူရင္းၿပံဳးလိုက္တာမ်ဳိး။
"လိမ္တာကို မုန္းတဲ့MDက ႏွင္းဆီကို အဲ့လိုခြင့္ေပးထားေတာ့
MD အဆင္ေျပႏိုင္ပါ့မလား?"
"မင္းအနားမွာရွိေနရင္ တို႔အတြက္ အားလံုးၿပီးျပည္စံုတယ္။ တို႔အနားမွာရွိေနဖို႔အတြက္ပဲ မင္း႐ိုးသားေပးပါေနာ္။ က်န္တာ မင္းစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေပါ့... "
ႏွင္းဆီ မ်က္ရည္ေတြေ၀့၀ိုင္းလာၿပီး သူမကို စိုက္ၾကည့္တယ္။
သက္မတစ္ခုခ်ရင္း သိုင္းဖက္လိုက္တာ တကယ့္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပါပဲ။
စကၠန္႕ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏွင္းဆီက ဖက္ထားတာ။
ႏွင္းဆီရဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကိုလည္း သူမ အတိုင္းသားၾကားေနတယ္။
"ႏွင္းဆီ..."
"အင္း..."
"တို႔ေလ..."
"ဟုတ္..."
"မင္းရင္ခုန္သံေတြကို ၾကားေနရတယ္..."
"ဟာ... ခင္ဗ်ား... ဖယ္ ဖယ္ေတာ့မယ္..."
ႏွင္းဆီ ရွက္ၿပီး ဖက္ထားတာကိုဖယ္တယ္။
မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းဆီမ်က္ႏွာက သိသိသာသာနီရဲေနၿပီ။
"ကဲ ကဲ... ခင္ဗ်ား... အ႐ႈံးပြဲမရွိတဲ့ ေဘာလံုးေလာင္းနည္းကို သိခ်င္လား?"
"ဘယ္လို?"
"လာ... ႏွင္းဆီနဲလိုက္ခဲ့။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ေျပာျပမယ္။ ေနဦး။ ဒီေန႔ ဦးခန္႔ေအာင္ ပါမလာတာ သိပ္ကို ေကာင္းသြားတယ္သိလား... မဟုတ္ရင္ ဒီလိုလြတ္လပ္မွာမဟုတ္ဘူး... ဘယ္ကိုသြားရမယ္ဆိုတာ ႏွင္းဆီ လမ္းညႊန္ေပးမယ္"
--------------------------------------------------
ႏွင္းဆီနဲ႔ သူမေရာက္လာတဲ့ဆိုင္က ဘီယာဆိုင္။
သိပ္အဆင့္ျမင့္တဲ့ဆုိင္မ်ဳိးေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ဆိုင္ထဲမွာ LED Flat တီဗြီေတြ ၄ လံုးေလာက္တပ္ဆင္ထားတယ္။
ႏွင္းဆီက ဆုိင္ထဲမ၀င္ခင္ အရင္ဆံုးဘယ္မွာထိုင္ရမလဲဆိုတာ ေ၀ခြဲေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူမ႔လက္ကိုဆြဲကာ ဆိုင္ထဲသို႔ တန္း၀င္သြားၿပီး လူတစ္ေယာက္ရွိေနတဲ့ စားပြဲတစ္ခုတြင္ ထိုင္လိုက္တယ္။
"ဘာလို႔တျခားခုံမွာ မထိုင္တာလဲ? ဒီမွာလူတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ေလ..."
သူမက ထိုင္ခံုတြင္၀င္ထိုင္ရင္း အားနာစြာျဖင့္ ႏွင္းဆီနား တီးတိုးေျပာေတာ့ ႏွင္းဆီက ၿပံဳးတယ္။
"ေဘာလံုးကို ႏိုင္ေအာင္ေလာင္းေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေဘာလံုးအသင္းတင္မဟုတ္ဘူး ထိုင္မယ့္စားပြဲကိုလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ရမယ္ MDရဲ့"
ႏွင္းဆီရဲ့ စကားကို သူမ နားမလည္ႏုိင္ပါ။
"MD... ေဟာ ဟိုကလူႀကီးကိုေတြ႕လား။ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ေလ။ စြပ္က်ယ္၀တ္ထားတယ္"
"အင္း ေတြ႕တယ္"
"အင္း... အဲဒါဒိုင္ပိုင္ရွင္ပဲ။ သူလည္း ႏွင္းဆီတို႔ကိုသတိထားမိေအာင္ ထိုင္ဖို႔က ဒီစားပြဲအေကာင္းဆံုးပဲ"
ႏွင္းဆီရွင္းျပတာေတြကို သူမ သိပ္ၿပီး နားမလည္ေပမဲ့ ေခါင္းေတာ့ ညိတ္လိုက္မိတယ္။
သူမတစ္သက္ ဒီလိုဆုိင္မ်ဳိးမွာ ထိုင္ဖူးတာ ဒါပထမဆံုး။
ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးေလးေတြ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီနဲ႔ အက်ႌေတြက ညစ္တစ္တစ္နဲ႔။
ေနာက္ၿပီး ဆိုင္တြင္းရွိ စားေသာက္ဖြယ္ရာထည့္ထားတဲ့ ဗန္းေတြထဲတြင္လည္း ယင္ေကာင္ေတြရွိေနေသးတာ။
"ခဏေနဦးေနာ္"
သူမ ဆိုင္ထဲကိုၾကည့္ကာ အကဲခတ္ေနခိုက္ ႏွင္းဆီ လက္ကာျပၿပီး သူမအနားက သုတ္ခနဲ ထ,ထြက္သြားတယ္။
သူမအလိုဆို ဒီလိုဆိုင္မ်ဳိးကုိ ခုလိုထိုင္ျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ ဒီလိုဆိုင္မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာင္ သိရမွာမဟုတ္ဘူး။
နွင္းဆီကေတာ့ အခုန ဆိုင္ရွင္လို႔ေျပာတဲ့ လူႀကီးဆီသြားၿပီး စကားေတြေျပာေနေလရဲ့။
အနည္းငယ္အလွမ္းေ၀းတာမို႔ ႏွင္းဆီဘာေျပာေနတယ္ဆိုတာ သူမ မၾကားရ။
ခဏၾကာေတာ့ ႏွင္းဆီ စားပြဲဆီျပန္ေရာက္လာတယ္။
ထိုင္ခံုမွာ မထိုင္ခင္ လူၾကားသူၾကား သူမ နဖူးကို တစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းေသးတာ။
"ရွက္မသြားနဲ႔ေနာ္ MD။ ဒီဆိုင္ထဲမွာ MD ကို သိတဲ့လူမရွိလို႔ ခုလို နမ္းလိုက္တာ"
"မင္း သူ႔ကို ဘာသြားေျပာတလဲ?"
"အခုကန္မယ့္ပြဲမွာ ႏုိင္မယ့္အသင္းကို သြားေျပာျပတာ..."
"ပြဲက ကန္ေတာင္မကန္ရေသးဘူး၊ မင္းက ဘယ္အသင္းႏုိင္မယ္ဆိုတာသိတယ္...ဟုတ္လား?"
"အင္း..."
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိတာလဲ?"
"ဒီလိုပဲေပါ့... ဟဲ ဟဲ..."
ႏွင္းဆီက ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ေနရင္း သူမ လက္ကိုဆြဲကာ လက္ဖမိုးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းရင္း သြားနဲ႔လည္း ဖြဖြကိုက္လုိက္ေသးတယ္။
"ေဘဘီ..."
ႏွင္းဆီက ခုေနာက္ပိုင္းဆို သူမကို လူလစ္တာနဲ႔ ေဘဘီလို႔ေခၚတတ္သလို၊ ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားလို႔လဲ ေျပာတတ္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွင္းဆီရဲ့အျပဳအမူေလကို သူမ ႏွစ္သက္ေနေလေတာ့ အဆင္ေျပေနတာပဲေလ။
"ေဘဘီ... ႏွင္းဆီက ေဘာလံုးပြဲ ၂ ပြဲစာအခ်ိန္ေလာက္ကို ဒီဆိုင္မွာ ထိုင္မွာ MDရဲ့"
သူမ လက္က နာရီကို ငံု႔ၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္။
"ဟာ... ဒါဆို အိမ္ျပန္ ညဥ့္နက္မွာေပါ့"
"MDပဲ ေဘာလံုးေလာင္းတာ ၾကည့္မယ္ဆို။
အဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွ ေဘာလံုးကလည္း ေလာင္းလို႔ၿပီးမွာေလ"
"အင္း... သိခ်င္ေတာ့လည္း ေေစာင့္ရေတာေပါ့။ အခုက 7နာရီခဲြေက်ာ္ေနၿပီေနာ္။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ၿပီးမွာလဲ"
"10 နာရီေလာက္မွ ၿပီးမွာ။ ျဖစ္ပါ့မလား?"
"အင္း။ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ တို႔က သိခ်င္ေနတဲ့လူပဲ ဥစၥာ"
"အိုေက... ဒါဆို ခဏေနာ္"
ႏွင္းဆီေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဆုိင္ထဲက တျခားလူႀကီးတစ္ေယာက္ဆီသြားၿပီး စကားေတြေျပာျပန္တယ္။
ခဏတာေျပာဆိုၿပီးတာနဲ႔ စားပြဲ၀ိုင္းဆီျပန္လာတယ္။
"မင္းဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ တို႔ဘယ္ေတာ့ေလာက္သိရမွာလဲ?"
"ခဏေနေျပာျပမယ္... ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္... ဒီည ႏွင္းဆီနဲ႔ MD လိုက္အိပ္ရမယ္ေနာ္..."
"အမယ္ေလး..."
-------------------------------------
ဆက္ရန္
-------------------------------------
YOU ARE READING
လေဒီရှူးအနီနဲ့... ကောင်မလေး
Romanceကျိုးပဲ့ပျက်စီးလွယ်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းလှတဲ့ လှည့်ကွက်တွေ နာကျဉ်စရာဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တာ ကျွန်မရဲ့ဘဝပါပဲ။
