His Ideal Girl (COMPLETED)

CHAPTER 3

Chapter 3: Naughty Eljehanni

“MAY mga pangalan na po ito, Nanay Lore at mama. Tingnan ninyo na lamang po,” sabi ko at sabay na nilang binuksan ang luggage ko.

“Nag-abala ka pa talaga, Señorita.”

“Oo nga naman, anak.”

“Hindi naman po puwede na wala akong pasalubong sa inyo. Kagagaling ko lang from abroad,” ani ko na tinanguan nilang dalawa. Bumalik sa pagkaupo si mama at muli akong humilig sa kaniya. Iyong pagod ko ay nabawasan ng kaunti.

“Tatawagan ko ang papa mo, darling. Alam kong magugulat iyon kapag nalaman niyang nandito ka na.” Tinipa-tipa niya ang keyboard ng phone niya. Napangiti pa ako nang makita ko ang locked screen wallpaper. Picture namin iyon ni papa pero nasa five years old pa yata ako at that time. Buhat-buhat ako ng papa ko at nakadikit ang pisngi namin pareho. Matamis ang ngiti namin at nakatingin sa camera.

Sa home screen wallpaper naman niya ay tatlo na kami. Kuha iyon noong graduation day namin. Nasa gitna ako pareho ng parents ko at yakap ko ang mga braso nila.

I sipped my strawberry juice with a straw at tiningnan na nila ulit ni mama ang mga pasalubong ko. Damit, other accessories and chocolate ang mga iyon.

“Salamat dito, hija.” Bakas ng kasiyahan ang face ni Nanay Lore.

“No probs po, Nanay Lore. May dress po kayo riyan na alam kong magugustuhan ninyo ang tela nito. Hindi po siya mainit kung susuotin at hindi rin po siya manipis. I suggest po kay Tatay Jerome na i-date ka niya. May mga damit din po siya riyan. May pasalubong din po ako para sa anak ninyo saka chocolate para ganahan siyang mag-aral,” mahabang saad ko.

“Hay naku. Ang dami mong alam, Señorita. Salamat dito. Mabuti pa ay pupuntahan ko na muna ang mag-ama ko. Nasasabik na akong isuot ito at maipakita ang mga pasalubong mo.”

“Sige po.”

“Babalik ako mamaya, Señora,” paalam niya sa aking ina.

“Kahit huwag na po, Nanay Lore.” Mas matanda si Nanay Lore kaysa kay Mama kaya iyon na rin ang tawag niya. Maski nga si papa, eh ganoon din ang tawag. Kay Tatay Jerome ay kuya lang ang tawag niya. Minsan ay magkasama sila sa trabaho. Sa rice mill.

“Grabe, darling. Mas gumanda ka yata at alagang-alaga mo ang sarili mo. Thanks God naman.” Sinapo ni mama ang pisngi ko at titig na titig na lamang siya sa ’kin.

“Of course po, mama. Kayo rin po ang inaalala ko kapag pinabayaan ko ang sarili ko.”

“Hindi ka na ba aalis, anak?”

“Hindi na po, Mama. I-take over ninyo na po sa ’kin ang kompanya nito ni papa. Gusto ko po ng baby brother,” pagbibiro ko na ikinatawa niya.

Busy sila palagi ni papa kaya ako na lang ang naging anak nila. Pero sinubukan pa rin naman nila at sadyang si Eljehanni Elites lang ang magiging anak nila. Nakontento naman sila na isa lang ang baby nila. Kahit abala nga sila sa work nila ay hindi pa rin nila ako napabayaan. May time management kasi sila at priority pa rin nila ang family.

Maiiwasan natin ang pagiging broken family kung may oras tayo palagi sa mga taong mahal natin. Hindi lang love, trust and loyalty ang kailangan dahil pinakamahalaga rin ang communication, ang oras natin para maiwasan ang pagkakaroon ng lamat ng relasyon.

Kahit gaano pa tayo ka-busy sa mga ginagawa natin, sa trabaho man iyan o ano ay mas importante pa rin ang komunikasyon natin sa kanila. Madali lang naman iyon, kahit sampung minuto lang. Advance technology na tayo ngayon, through text message, call just for one minute ay masasabi na natin na communication na iyon.